Spatial Analysis of Factors Affecting the Formation of Smart Rural Tourism (Case Study: Tourism-Oriented Villages in Eastern Kermanshah Province)

Document Type : Original Article

Authors

1 Professor in the Department of Human Geography and Spatial Planning, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

2 M.Sc. student of Geography and Rural Planning, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

Abstract

Abstract
Objective: Smart tourism utilizes communication and information technologies to enhance the visitor experience at tourist destinations. Integration of smart tourism concepts is particularly important in rural areas. By leveraging smart technologies, villages can promote their businesses and improve their tourism infrastructure. The aim of this study was to examine and analyze the factors influencing the development of smart tourism in tourism-oriented villages in eastern Kermanshah Province. Method: This study employed a descriptive-analytical research design. Data were collected through a combination of methods, including a documentary review of library resources and scientific journals, as well as field surveys using questionnaires. The information required for the study of smart rural tourism and its indicators was gathered based on the background literature and regional context. Out of a total of 1,191 rural households, a sample of 215 respondents was selected using Cochran’s formula with a 0.065% margin of error. The one-sample t-test was used to measure the level of smart rural tourism according to the type of data, drawing from Pearson correlation tests. To analyze the impacts of the examined factors on smart rural tourism, the CRITIC weighting and COCOSO ranking methods were used based on the type of data. Additionally, factor analysis was conducted to further explore the impacts of the factors on smart rural tourism. For the statistical analyses, JAMOVI software was utilized, while GIS software was employed for spatial analysis. Findings: The results indicated that the concept of smart rural tourism was characterized by a set of indicators related to smart economy, smart governance, smart infrastructure, smart people, smart connectivity, and smart education. The one-sample t-test revealed that among the indicators of smart rural tourism, the indices of smart governance, smart people, smart economy, and smart education were the most important factors in the studied villages. Specifically, the mean scores for smart governance and smart people were 3.95, while the mean scores for smart economy and smart education were 3.90, suggesting these were the most influential components of smart rural tourism in the research context.
 
Keywords: Smart Tourism, Target Tourism-Oriented Villages, Spatial Analysis, Factor Analysis, Kermanshah Province.
 
Introduction
Over the past decades, the tourism industry has undergone significant changes and developments, largely driven by the rapid growth of technology. As a result, tourism has been increasingly influenced by various innovative approaches, including the concept of "smart tourism". The smart tourism approach has emerged as a response to transformations in the global system enabled by technological advancements. This approach aims to improve resource management efficiency, maximize competitiveness, and enhance sustainability of tourism through the utilization of innovative and technology-focused methods. Given the varying characteristics and contexts of different regions, development of appropriate structures and infrastructure is a crucial consideration. In the case of rural areas, it is necessary to shift from traditional structures to smart structures in order to facilitate the implementation of smart tourism initiatives. Compared to urban settings, rural areas often face unique challenges, which necessitate a thorough understanding and assessment of the current status of smart tourism, identification of existing obstacles, and provision of fundamental solutions to overcome them. This study focused on the spatial analysis of the factors influencing the formation of a smart rural tourism approach in the target tourism-oriented villages in the eastern region of Kermanshah Province.
 
Materials and Methods
This research employed an applied, descriptive-analytical approach. The study investigated the factors influencing the formation of a smart rural tourism in 7 target tourism villages located in the eastern counties of Kermanshah Province (Harsin, Sahneh, Songhar, and Kangavar). According to the 2016 census, these villages had a total population of 3,888 individuals in 1,191 households. To determine the sample size, Cochran’s formula was used with a 0.65 error rate, resulting in a sample of 215 individuals. The sample was allocated proportionally based on the number of households in each village.
Allocation of the sample size across the villages was considered with the objective of analyzing the target settlements for tourism in the study area. A minimum of 10 questionnaires were allocated to each village with the remaining questionnaires distributed proportionally based on the number of households in each village. It is worth noting that the target population of this study consisted of villages with a focus on tourism. Some villages, such as Gara Ban, had gained global recognition and were home to a sect called Ahl-e Haqq Atash Beige or Mashayekhi, who had been actively working to build, maintain, and develop the location using the resources and assistance of their followers. To assess the level of smart rural tourism based on the data type, Pearson correlation tests and one-sample t-tests were employed. Furthermore, due to the need to classify the villages in terms of their progress toward smart rural tourism, weighting methods, such as CRITIC and ranking methods like COCOSO, were used, depending on the data type. Additionally, factor analysis was utilized to analyze the impacts of the examined factors on smart rural tourism. For the statistical analyses, JAMOVI software was used, while GIS software was employed for spatial mapping.
 
Research Findings
To identify the influential factors, 41 variables were entered into the analysis. Principal component analysis using orthogonal rotation and Varimax type was employed to analyze the factors affecting the formation of smart rural tourism in the target villages located in the eastern counties of Kermanshah Province. Based on the eigenvalues, which represented the share of each factor in the total variance of the variables (with higher values indicating more important and influential factors), the variables were classified into 17 factors. These 17 factors collectively explained 62.80% of the total variance of the factors influencing the formation of smart rural tourism in the target villages. According to the CRITIC method, the factors with the highest weights were tourism economy (0.086), awareness and media (0.076), electronic security (0.073), and electronic marketing (0.072), while media networks (0.037) and trust in virtual spaces (0.044) had the lowest weights among the 17 factors of smart rural tourism. The CoCoSo method was used to rank the villages in terms of their progress toward smart rural tourism. Gara Ban Village ranked first with a final score of 2.266 followed by Kunduleh Village (2.070), Charmaleh Alya Village (1.988), Najobran Village (1.987), and Fash Village (1.925). Villages of Barnaj and Varmaghan ranked 6th and 7th, respectively, indicating that these villages were not in a favorable position in terms of smart rural tourism.
 
Discussion of Results & Conclusion
Rural areas play a vital role in economic development and their contribution cannot be overlooked. Village as one of the pillars of the settlement system holds special importance. This significance is evident through the influence of various economic sectors, with tourism being a prominent one. Tourism is a social phenomenon that contributes to employment generation and poverty reduction. Smart tourism refers to the use of communication and information technologies to enhance the tourist experience at destinations. In smart tourism, technologies, such as the internet, mobile phones, smart systems, and digital mapping, are employed to provide tourists with necessary information and services. The position of smart tourism in villages is crucial and impactful. By utilizing smart technologies, villages can promote their businesses and enhance their tourism infrastructures. Furthermore, smart systems enable villages to attract tourists more efficiently and compete with larger areas like cities. Smart rural tourism is an innovative approach in the tourism industry that aims to improve tourist experience and enhance the productivity of rural areas by leveraging advanced technologies. This type of tourism seeks to use technologies like the Internet of Things (IoT), Augmented Reality (AR), Artificial Intelligence (AI), Geographic Information Systems (GIS), and other modern tools to improve communication between tourists and rural environments, increase informational and recreational activities, preserve the environment, boost the local economy, and create a unique experience for visitors. In summary, smart rural tourism not only focuses on enhancing tourist experience, but also contributes to the sustainable development of rural areas and preservation of their cultures and natures by combining technology with the tourism industry.
 

Keywords

Main Subjects


مقدمه

در عصر حاضر روستاها نقش بسزایی در توسعۀ اقتصادی دارند؛ به‌طوری که نمی‌توان از نقش آنها به‌راحتی گذر کرد؛ بنابراین روستاها به‌عنوان یکی از ارکان نظام سکونتگاهی اهمیت بی‌بدیلی دارند (حجی پور و کریمی پور، 1399، ص.33). این اهمیت را با نقش‌آفرینی بخش‌های مختلف اقتصادی و اثر‌های آن می‌توان مشاهده کرد (Asriadi et al., 2021, P. 14) که گردشگری یکی از بارزترین این بخش‌هاست. گردشگری یک پدیدۀ اجتماعی (نظری سرمازه و صیدایی، 1400، ص.261) و از عوامل مؤثر در اشتغال‌زایی و کاهش فقر است (Milova et al., 2017, P. 439). صنعت گردشگری روستایی در کشورهای درحال ‌توسعه بیشتر یک مسیر سنتی را دنبال می‌کند و گردشگری هوشمند تا حدودی محبوب نیست (Zhu & Shang, 2021, P. 65). درواقع، دسترسی محدود به زیرساخت‌های ICT در مناطق روستایی فناوری‌های هوشمند را برای کسب‌وکارهای گردشگری از دسترس خارج کرده است؛ درنتیجه مناطق روستایی دچار کمبود دانش و مهارت کافی در استفاده از چنین فناوری‌هایی هستند (Roberts et al., 2017, P. 372; Shafiee et al., 2022, P. 5). درواقع، نداشتن توجه کافی به توزیع زیرساخت‌ها و امکانات شکاف دیجیتالی را بین فعالیت‌های گردشگری شهری و روستایی در بیشتر کشورها ازجمله ایران افزایش داده است ( Nchake & Shuaibu, 2022, P. 15).

به‌طور کلی، مناطق روستایی و صنعت گردشگری روستایی در سه سطح دچار شکاف‌های دیجیتالی هستند: میزان دسترسی و استفاده از فناوری‌های دیجیتال، مهارت‌های ذی‌نفعان و سواد دیجیتال و استفاده از چنین فناوری‌هایی برای به دست آوردن و سرمایه‌گذاری از مزیت رقابتی (Salemink et al., 2017, P. 361). وجود این سه شکاف دیجیتال بیشتر آسیب‌پذیری‌ها را در مناطق روستایی (در‌مقایسه با مناطق شهری) در مواجهه با بحران‌ها آشکار می‌کند (Davies, 2021, P. 140). برای ‌مثال، مطالعات متعدّد نشان داده است که مراکز اقامتی در جاذبه‌های گردشگری روستایی که فناوری‌های هوشمند محدودی را ارائه می‌کنند، نمی‌توانند با رقبایی رقابت کنند که دسترسی آزاد به این فناوری‌ها دارند (Bagheri & Abdi, 2021, P. 175 Ghaderi et al., 2018, P. 135). یکی از مسائل مهمی که مانع دیجیتالی‌شدن گردشگری در مناطق روستایی کشورهای درحال‌ توسعه می‌شود، کمبود زیرساخت کافی ICT و کمبود مهارت‌های کافی در‌میان ذی‌نفعان برای استفاده از فناوری‌های مرتبط با گردشگری هوشمند است (Nchake & Shuaibu, 2022, P. 15Salemink et al., 2017, P. 361).

جاذبه‌های گردشگری در مناطق روستایی بیشتر با استفاده از روش‌های سنتی مدیریت می‌شود و فناوری هوشمند نقش حداقلی در برآوردن نیازهای مصرف‌کننده دارد (Shafiee et al., 2022, P. 5). به‌طور کلی، دو مشکل عمده روند توسعه و استفاده از فناوری اطلاعات، ارتباطات و فناوری‌های هوشمند را در مناطق روستایی کشورهای درحال ‌توسعه مختل می‌کند (Martínez-Puche et al., 2022). اول اینکه سرمایه‌گذاری عمومی و خصوصی به‌نسبت کمی در چنین مناطقی انجام می‌شود؛ از این‌ رو زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) آنها در مقایسه با مناطق شهری ضعیف‌تر است (Zhu & Shang, 2021, P. 67 Nchake & Shuaibu, 2022, P. 15). چالش دوم به ظرفیت محدود فردی و نهادی در استفاده و توسعۀ جدول زمانی سیستم (System Time Table) (STT) در مقاصد روستایی مربوط می‌شود. در‌سطح فردی، بسیاری از ذی‌نفعان دانش و مهارت‌های لازم را برای بهره‌برداری از پتانسیل‌های STT  ندارند (Ghaderi et al., 2018, P. 135 Zhu & Shang, 2021, P. 67). در‌سطح نهادی، نهادهای ملی و محلی نیز اغلب قوانین شفاف، انگیزه، سرمایۀ انسانی، منابع فیزیکی و فکری (Torabi et al., 2021, P. 189) و انسجام سازمانی داخلی / خارجی را برای ترویج چنین فناوری‌هایی ندارند (Aruleba & Jere, 2022, P. 15). بنابراین توسعۀ جدول زمانی سیستم (STT) در مناطق روستایی نیاز به سرمایه‌گذاری در مقیاس بزرگ دارد (Martínez-Puche et al., 2022, P. 218). با این حال، در شرایط عادی متقاعد‌کردن بخش‌های دولتی و خصوصی برای سرمایه‌گذاری در ترویج فناوری‌های گردشگری روستایی دشوار است (Nchake & Shuaibu, 2022, P. 15). اگرچه بحران‌ها می‌توانند سیاست‌های کلی دولت‌ها را تغییر دهند و آنها را وادار به برداشتن گام‌های سریع برای توسعۀ مناطق روستایی کنند، در این مسیر دستیابی به فناوری‌های هوشمند می‌تواند کمک زیادی به آنان در رسیدن به هدف‌ها کند (Zhu & Shang, 2021, P. 67).

گردشگری همیشه دچار تغییر و تحولات زیادی بوده و این تغییرات در طی دهه‌های گذشته به‌دلیل رشد فناوری و فناوری افزایش ‌یافته است؛ بنابراین گردشگری تحت‌تأثیر رویکردهای گوناگونی ازجمله هوشمندسازی قرارگرفته است. رویکرد هوشمندسازی درنتیجۀ تحولات نظام جهانی با رشد فناوری نمود پیدا کرده است. این رویکرد در‌حوزۀ گردشگری به‌دنبال بهبود کارایی مدیریت منابع، به حداکثر رساندن رقابت و افزایش پایداری با استفاده از نوآوری‌ها و روش‌های فناورمحور است؛ بنابراین توسعۀ ساختارهای مختلف در مناطق با‌توجه به وضعیت آنها یک موضوع ‌انکارناپذیر است. در‌حقیقت، باید بستر لازم را برای تغییر ساختارهای سنتی به ساختارهای هوشمند فراهم کرد. به همین دلیل، بسترسازی لازم برای گردشگری هوشمند در مناطق روستایی نیز نیازمند گذار از ساختارهای سنتی به بستر هوشمند است. با‌توجه به ساختار مناطق روستایی این مناطق با چالش‌های زیاد و متنوعی نسبت به نقاط شهری روبه‌رو هستند؛ از این ‌رو برای آنکه در راستای هوشمندسازی مناطق روستایی بستر مناسبی شکل گیرد، ابتدا باید یک شناخت و نیازسنجی مناسب از وضعیت گردشگری هوشمند با‌توجه به عوامل مختلف انجام گیرد و در‌ادامه نیز موانع موجود را شناسایی و راهکارهای اساسی را برای برون‌رفت ارائه کرد. محققان در این پژوهش نیز عوامل مؤثر بر شکل‌گیری رهیافت گردشگری هوشمند روستایی را در روستاهای هدف گردشگری شرق استان کرمانشاه بررسی و تحلیل فضایی کرده‌اند.

مبانی نظری پژوهش

گردشگری

بر‌اساس UNWTO (2015) گردشگری پدیده‌ای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است که مستلزم جابه‌جایی افراد به کشورها یا مکان‌هایی خارج از محیط معمول آنها برای مقاصد شخصی یا تجاری / حرفه‌ای است. با‌توجه به‌شدت اطلاعات گردشگری و وابستگی زیاد ناشی از آن به فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات (Law et al., 2014, P. 730; Koo et al., 2015, P. 100; Werthner & Klein 1999, P. 10; Benckendorff et al., 2014, P. 3) تعجب‌آور نیست که ببینیم مفهوم هوشمند برای پدیده‌هایی بررسی و تحلیل فضایی می‌شود که گردشگری را در‌بر‌گیرد. از بسیاری جهات، گردشگری هوشمند را می‌توان به‌عنوان یک پیشرفت منطقی از گردشگری سنتی و به‌تازگی گردشگری الکترونیکی در‌نظر گرفت؛ زیرا زمینۀ برای نوآوری‌ها و جهت‌گیری فناوری صنعت و مصرف‌کنندگان در اوایل با پذیرش گسترده فراهم شد. فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در گردشگری برای ‌مثال در قالب توزیع جهانی و سیستم‌های رزرو مرکزی، ادغام فناوری‌های مبتنی بر وب منجر به ظهور گردشگری الکترونیکی شد (Werthner & Ricci, 2004, P. 104 Buhalis, 2003, P. 12 ).

گردشگری هوشمند روستایی

گردشگری هوشمند به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از مفهوم شهر هوشمند با هدف ارائۀ راه‌حل‌هایی ظاهر شده است که به نیازهای مربوط به سفرهای ویژه می‌پردازد. سیستم‌های هوشمند که استفاده و به‌کارگیری اطلاعات را برای برآورده‌کردن نیازهای کاربران میسر می‌‌کند، به‌عنوان مفهومی در مدیریت سازمان‌ها و سیستم‌های کلان یک اصل در‌حال ظهور است (Afari et al., 2021, P. 370). گردشگری هوشمند حاصل توسعۀ اطلاعات و فناوری‌های به‌روزی است که امروزه با آنها در ارتباط هستیم و باعث افزایش مزیت رقابتی یک مقصد در‌مقایسه با سایر مقصدهای گردشگری می‌شود. در گردشگری هوشمند فناوری اطلاعات نقش بسیار مهمی دارد که موجب یکپارچگی خدمات ارائه‌شده به گردشگر می‌شود (نادعلی و سفیدچیان، 1397، ص. 3). امروزه مقصدهای اصلی بر‌پایۀ گردشگری هوشمند کشورهای شرق آسیا ازجمله ژاپن، کرۀ جنوبی و اروپایی مثل ایتالیا و اسپانیا هستند. در ایـن کشورها بسیار از کسب‌وکارها و پروژه‌های گردشگری از گردشگری هوشمند آغاز شده‌ است (Wang et al., 2016, P. 310). به تعبیری، گردشگری هوشمند سیستمی است که موجب بهبود خدمات گردشگری برای گردشگران و ارائۀ خدمات گردشگری یکپارچـه به مشتریان خواهد شد. به‌طور کلی، واژۀ هوشمند برگرفته از نسل جدید فناوری اطلاعات برای ارائۀ خدمات گردشگری است که گردشگران با استفاده از تلفن‌های هوشمند، ریزتراشه‌هایی مانند سیستم RFID و NFC و… از آن استفاده می‌کنند. درواقع، ایـن مفهوم به‌معنای بهره‌مندی، یکپارچه‌سازی و اشتراک‌گذاری داده‌ها از دنیای مجازی به دنیای واقعی است که تجربه‌های بی‌نظیری را برای گردشگر و مردم محلی به وجود می‌آورد (پالیزیان، 1399، ص. 78). درمجموع، گردشگری هوشمند سیستمی است که موجب بهبود خدمات گردشگری برای گردشگران و ارائۀ خدمات گردشگری یکپارچه به مشتریان خواهد شد (Khan et al., 2017, P. 2). یک مقصد گردشگری هوشمند با سطح زیادی از نوآوری و تسهیل و با استفاده از فناوری نظم بیشتر و رابطه‌ها شناخته می‌شود. به‌طور خاص، این مقاصد از فناوری‌های پیشرفته، فناوری‌های باز، چندقطبی، یکپارچه و مشترک با هدف بهبود کیفیت زندگی ساکنان و توریست‌ها استفاده می‌کنند (Dewi et al., 2022, P. 25). حال می‌توان گفت بهینه‌سازی منابع برای عملکرد سیستم‌ها در مقصدهای گردشگری هوشمند که چنین مفهومی را به پایداری ارتباط می‌دهد، روندی الزامی است (Vasavada & Padhiyar, 2016, P. 6) .گردشگری هوشمند روستایی نیز بر‌پایۀ همین مفاهیم گردشگری هوشمند شکل‌گرفته است؛ به‌گونه‌ای که رودویراتی و همکاران برای گردشگری هوشمند چهار مشخصۀ اصلی را ذکر کرده‌اند: پایداری، مشارکت، بهبود رفاه و پیاده‌سازی فناوری اطلاعات و ارتباطات (Rudwiarti et al., 2021). درواقع، روستاهایی جزء روستاهای هوشمند هستند که این چهار ویژگی را پوشش دهند و این ویژگی‌ها را داشته باشند.

هدف کلی از گردشگری هوشمند ایجاد یک رابط بین بازدیدکننده و مقصد برای یک‌جهت واکنشی در راستای حل نیازهای خاص است. یک مقصد گردشگری هوشمند با سطح زیادی از نوآوری و تسهیل و با استفاده از فناوری نظم بیشتر و رابط‌ها شناخته می‌شود. به‌طور خاص، این مقاصد از فناوری‌های پیشرفته و باز، چندقطبی، یکپارچه و مشترک (با هدف بهبود کیفیت زندگی ساکنان و توریست‌ها) استفاده می‌کنند. بهینه‌سازی منابع برای عملکرد سیستم‌ها در مقصدهای گردشگری هوشمند که چنین مفهومی را به پایداری ارتباط می‌دهد، روندی الزامی است (کوکبی، 1399، ص. 55). ژانگ و همکاران مقاصد گردشگری هوشمند را شناسایی کردند که متشکل از سه مؤلفۀ خاص از‌قبیل خدمات رایانش ابری، اینترنت اشیا IoT و سیستم خدمات اینترنتی کاربر‌مبناست (Zhang et al., 2016). ویژگی کلیدی خدمات رایانش ابری این است که دسترسی مبتنی بر مرورگر وب را به انواع ابزارهای تکنولوژیکی شامل کاربردها، نرم‌افزارها و داده‌ها و مقاصد هوشمند را با پشتیبانی از مدیریت اطلاعات / تجزیه‌وتحلیل و پیچیدگی در ارتباط با اتوماسیون و کنترل فراهم می‌کند. سیستم‌های سرویس کاربر‌مبنا از کاربران با ابزارها (تجهیزات) و برنامه‌های کاربردی برای دسترسی به خدمات مرتبط با گردشگری پشتیبانی می‌کنند. این موارد شامل کاربردهایی هستند که به‌سوی خدمات‌رسانی به گردشگران هستند و امکان دسترسی به محصولات و خدمات پشتیبانی شامل استفاده از سیستم پرداخت و رابط را فراهم می‌آورند.

به‌طور خلاصه، ویژگی‌های کلیدی مقصد گردشگری هوشمند عبارت است از: دیجیتالی‌کردن سیستم‌ها، فرآیندها و خدمات به‌نوعی که رابطۀ قوی‌تری بین گردشگران و مقصد برقرار و توجه به جامعه و دولت محلی نیز مورد نظر قرار گیرد. این ویژگی‌ها با افزایش سطح تعامل، ارائۀ خدمات و محصولات ازسوی اقامتگاه‌های محلی و تولید و استفادۀ بهینه از داده‌ها با کمک سیستم‌های هوشمند یکپارچه می‌شود. در‌نهایت، بهبود مدیریت تجربه‌های گردشگری که به‌عنوان یکی از هدف‌های اصلی سیستم‌های هوشمند گردشگری است، در این چارچوب قرار دارد (نادعلی، 1397، ص. 43).

پژوهش‌های بسیار کمی دربارۀ گردشگری هوشمند روستایی و حتی شواهد تجربی کمی دربارۀ این موضوع وجود دارد که در‌ادامه به پاره‌ای از پژوهش‌های خارجی و داخلی مرتبط با موضوع پژوهش پرداخته می‌شود.

 سدمک و همکاران پژوهشی با عنوان «ادراک مدیر از نقش ICT در کارایی شرکت گردشگری روستایی: مورد مطالعه: اسلوونی» انجام دادند. محققان در این مطالعه موضوع حیاتی، یعنی پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات در گردشگری روستایی را برجسته کردند. در این کار می‌توان بررسی کرد که چگونه مدیران روستایی تأثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات را در شرکت‌های خرد خود درک می‌کنند؛ بنابراین در این کار از سه متغیر به شرح زیر استفاده شد: مهارت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات، مزایا (صرفه‌جویی در زمان و هزینه) و تجزیه‌وتحلیل بازار. این سه متغیر در یک رگرسیون خطی نشان می‌دهند که چگونه پذیرش به‌طور چشمگیری به مزایا (ضریب 162/1) و مهارت‌ها (ضریب 692/0) بستگی دارد (Sedmak et al., 2016).

 هیدایا و همکاران محققان در پژوهشی با عنوان «هم‌افزایی ذی‌نفعان در توسعۀ مقصد گردشگری هوشمند: یک مطالعۀ پدیدارشناختی» نتیجه گرفتند که برای هوشمندسازی مقاصد گردشگری به شش عامل توسعۀ سیستم عمومی، ارتقای دیجیتال، زیرساخت اینترنت، مشارکت بخش عمومی و خصوصی و توسعۀ منابع انسانی برای حمایت از گردشگری هوشمند نیازمند است. محققان در این مطالعه برنامۀ راهبردی دولت محلی را برای حمایت از مقاصد گردشگری هوشمند، یعنی مشارکت، حمایت دولت، توانایی منابع انسانی و رقابت‌پذیری کسب‌وکار گردشگری که منجر به مقاصد گردشگری هوشمند می‌شود، پیشنهاد کردند (Hidayah et al., 2022).

 بالینا در پژوهشی با عنوان «آیا گردشگری هوشمند روستایی وجود دارد؟ یک تجربۀ اسپانیایی تئوری مدیریت و مطالعات برای توسعۀ کسب‌و‌کار روستایی و توسعۀ زیرساخت» نتیجه گرفت که گردشگری هوشمند روستایی منجر به اهمیت و رشد تلفن هوشمند، رشد استفاده از خدمات، رشد استفاده از کاربردهای تکنولوژیکی، افزایش اقامت و افزایش سفر شده است (Ballina, 2022).

 کیولاک و همکاران پژوهشی با عنوان «دهکدۀ توریستی هوشمند یک ضرورت کارآفرینی برای منطقۀ روستایی مارامورس» انجام دادند. آنها در بررسی روستاهای گردشگری هوشمند نشان دادند که در این روستاها مؤلفه‌های فناوری، خدمات‌رسانی، آموزش و آگاهی جامع محلی، مشارکت، سرمایه‌گذاری، بهبود زیرساخت‌ها و نوآوری در کسب‌وکارها در تقویت و رشد گردشگری هوشمند مؤثر بوده است (Ciolac et al., 2022).

 لی و ژونگ پژوهشی با عنوان «توسعۀ یک مدل ادغام گردشگری هوشمند برای حفظ میراث فرهنگی روستاهای باستانی در شمال گوانگشی» انجام دادند. آنها در این مطالعه در توسعۀ مدل ادغام گردشگری هوشمند برای حفظ میراث فرهنگی روستاهای باستانی در شمال گوانگشی نتیجه گرفتند که رویکرد هوشمندسازی به‌عنوان یکی از رویکردهای قابل‌اتکا برای توسعۀ گردشگری منطقه است و در این زمینه، توسعۀ زیرساخت‌ها، حمایت دولت و بخش خصوصی و همراهی جامعۀ محلی نقش مهمی دارند (Li & Zhong, 2022).

 فلورس کرسپو و همکاران در پژوهشی با عنوان «گردشگری هوشمند در روستاها: چالش‌ها: مطالعۀ موردی: آلپوجارا» نتیجه گرفتند که عدم آموزش جامع محلی در‌زمینۀ استفاده از فناوری، عدم‌ حمایت مالی بخش خصوصی، نبود زیرساخت‌های فناوری ازجمله اینترنت و توانمندسازی جامع روستایی به‌عنوان مهم‌ترین موانع گردشگری هوشمند شناخته ‌شده است. علاوه بر این، روستاهای تاریخی با این رویکرد، قابل توسعه در‌زمینۀ گردشگری هستند (Flores-Crespo et al., 2022).

 محققان در پژوهشی با عنوان «تحقیق در مورد مسیر احیای گردشگری روستایی از‌منظر گردشگری هوشمند» نتیجه گرفتند که بستر هوشمند می‌تواند به توسعۀ گردشگری روستایی کمک کند و شکل‌دهی به گردشگری روستایی با اطلاعات اینترنتی، بهبود زیرساخت‌ها و فناوری امکان‌پذیر است (Zhao & Zhang, 2021).

بالینا پژوهشی با عنوان «مفهوم هوشمند در گردشگری روستایی: مقایسۀ بین دو مرحله» انجام داد. بررسی تجربه‌های گردشگری هوشمند روستایی در اسپانیا نشان می‌دهد که پروژه‌های گردشگری روستایی هوشمند جالب‌ توجه بوده است و حمایت از آنها به‌عنوان مهم‌ترین عامل شناخته می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که گردشگران روستایی برای نوآوری فناوری مقاصد روستایی به‌ویژه آن دسته از ابزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات که ارزش تجربۀ گردشگری آنها را افزایش می‌دهند، ارزش قائل هستند (Ballina, 2020).

صفری علی اکبری (1401) پژوهشی با عنوان «تحلیل بستر گردشگری هوشمند در روستاهای هدف گردشگری و موانع پیش رو: مورد مطالعه شهرستان پاوه» انجام داد. او در بررسی تحلیل بستر گردشگری هوشمند در روستاهای هدف گردشگری و موانع پیش‌رو شهرستان پاوه نتیجه گرفت که ساختارهای سنتی در روستاها و به‌ویژه در‌حوزۀ گردشگری روستایی همچنان پابرجاست و بستر قابل ملموس و مبتنی بر برنامه‌ریزی در‌حوزۀ گردشگری هوشمند در روستاها وجود ندارد.

عباسی سورکی و همکاران (1401) پژوهشی با عنوان «شناسایی و تحلیل موانع گذار از ساختارهای سنتی به بستر هوشمند در مقاصد گردشگری روستایی بخش بن رود شهرستان اصفهان» انجام دادند. آنها در بررسی موانع گذار از ساختارهای سنتی به گردشگری هوشمند نتیجه گرفتند که اعتقاد کسب‌وکار مردم و گردشگران به بسترهای آنلاین و عدم قابلیت‌های اقامتگاه‌های بومگردی برای رزرو آنلاین مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار هستند.

بیدخوری و همکاران (1401) پژوهشی با عنوان «شناسایی مؤلفه‌های مؤثر بر گردشگری هوشمند در شهر مشهد» انجام دادند. محققان در شناسایی مؤلفه‌های مؤثر بر گردشگری هوشمند نشان دادند که مؤلفه‌هایی مانند دسترسی، پایداری، دیجیتالی‌شدن، خلاقیت و میراث فرهنگی بیشترین تأثیر را بر وضعیت گردشگری هوشمند در مقصد دارند.

با بررسی پیشینۀ پژوهش این نتیجه حاصل شد که پژوهش‌های اندکی در‌زمینۀ گردشگری هوشمند روستایی در داخل کشور انجام‌ شده است. به همین دلیل، موضوع پژوهش حاضر به اهمیت انجام‌دادن پژوهش در‌زمینۀ گردشگری هوشمند روستایی اشاره دارد. علاوه بر این، محققان در پژوهش‌های ذکرشده بیشتر به بررسی توصیفی روستاهای گردشگری از‌دید رویکرد هوشمند تأکید کرده بودند؛ اما محققان در پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل فضایی عوامل مؤثر بر شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای هدف گردشگری شرق استان کرمانشاه تأکید کرده‌اند و به‌دنبال آن عوامل بسترساز شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی را بررسی می‌کنند.

روش‌شناسی پژوهش

استان کرمانشاه با مساحت 24640 کیلومتر مربع هفدهمین استان ازنظر وسعت است که 5/1 درصد مساحت کشور را در‌برگرفته است و از استان‌های غربی به شمار می‌آید که با کشور عراق مرز مشترک دارد. این استان از جنوب به استان لرستان و ایلام از شمال به استان کردستان، از شرق به استان همدان و از غرب به استان‌های دیاله و حلپچه در کشور عراق محدود می‌شود. استان کرمانشاه در سال 1395 از 14 شهرستان، 35 شهر، 31 بخش و 84 دهستان تشکیل ‌شده است. جمعیت کل استان کرمانشاه طبق سرشماری 1395 معادل 1952434 بوده است. در پژوهش حاضر تحلیل عوامل مؤثر بر شکل‌گیری رهیافت گردشگری هوشمند روستایی در ۷ روستای هدف گردشگری شهرستان‌های شرق استان کرمانشاه (هرسین، صحنه، سنقر و کنگاور) که بر‌اساس سرشماری 1395 جمعیت معادل 3888 نفر در قالب 1191 خانوار کل جمعیت روستایی بودند، بررسی شده است. برای برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران در‌سطح خطای 65/0 استفاده شد؛ بنابراین حجم نمونه معادل 215 نفر تعیین و با استفاده از روش تسهیم ‌به‌نسبت، تعداد خانوارهای نمونه در هر روستا مشخص شد. به‌منظور تحلیل فضایی روستا‌های هدف گردشگری در منطقۀ مطالعه‌شده برای هر روستا 10 پرسشنامه به‌عنوان حداقل در‌نظر گرفته‌ و مابقی پرسشنامه‌ها بر‌اساس میزان تعداد خانوار در روستاها به آن اختصاص داده شد. گفتنی است که برخی از روستاهای هدف گردشگری مطالعه‌شده مانند گره‌بان شهرت جهانی و طایفه‌ای دارند (مردم این روستا در گره‌بان زندگی می‌کنند و ملقب به اهل حق آتش بیگی یا مشعشعی‌ها هستند که یکی از طوایف این فرقه بوده است. آنها با استفاده از امکانات و کمک‌های پیروان خود به ساختن این مکان، حفظ و نگهداری و توسعۀ آن اقدام کرده‌اند).

شکل 1: موقعیت منطقۀ مطالعه‌شده (منبع: نگارندگان، 1402)

Figure 1: Location of the study area

 

جدول 1: تخصیص حجم خانوار نمونه در روستاهای مطالعه‌شده

Table 1: Allocation of sample household size in the studied villages

ردیف

روستا

نام دهستان

شهرستان / بخش

خانوار

جمعیت

حجم نمونه

1

برناج

چم چمال

هرسین / بیستون

213

725

39

2

نجوبران

چم چمال

هرسین / بیستون

125

464

27

3

گره‌بان

چشمه کبود

هرسین / مرکزی

41

101

17

4

کندوله

کندوله

صحنه / دینور

161

522

33

5

فش

فش

کنگاور / مرکزی

507

1,545

56

6

چرمله علیا

باوله

سنقر / مرکزی

98

361

23

7

ورمقان

باوله

سنقر  / مرکزی

46

170

20

جمع

 

 

 

1,191

3,888

215

منبع: مرکز آمار ایران، 1395 و یافتههای پژوهش 1402

روش تحقیق در پژوهش حاضر براساس هدف، از نوع کاربردی و براساس ماهیت، توصیفی-تحلیلی است. اطلاعات در این مطالعه به روش اسنادی منابع کتابخانه‌ای، مجله‌های علمی و روش میدانی با پرسشنامه جمع‌آوری و شاخص‌های آن با استفاده از پیشینۀ پژوهش و با‌توجه به شرایط منطقه گردآوری ‌شده است. پرسشنامه به‌دلیل بررسی وضعیت گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای نمونه در قالب طیف پنج‌گزینه‌ای لیکرت تهیه و در‌بین روستاییان توزیع و تکمیل‌ و پس از تکمیل پرسشنامه به‌دلیل سنجش پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده ‌شده است. با‌توجه به اینکه میزان آلفا در متغیر گردشگری هوشمند روستایی بیش از 7/0 است، پایایی آنها پذیرفتنی و مناسب ارزیابی شده است.

جدول 2 : مؤلفه‌ها و شاخص‌های مؤثر در شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی

Table 2: Effective components and indicators in the formation of intelligent rural tourism

مؤلفه‌ها

شاخص‌های اصلی

آلفای کرونباخ

اتصال هوشمند

واقعیت افزوده (دسترسی آنلاین به اطلاعات روستای هدف گردشگری، دسترسی به فناوری واقعیت افزوده در معرفی جاذبه‌های گردشگری، دسترسی به سامانه‌های پیش‌بینی هوا در روستا)؛ امنیت الکترونیک (میزان بازدید‌کننده از جاذبه‌های گردشگری سالیانه، برقراری امنیت به‌صورت الکترونیک در روستا).

723/0

اقتصاد هوشمند

بازاریابی الکترونیکی (وجود فرهنگ مشارکت در‌حوزۀ گردشگری، خرید‌و‌فروش محصولات تولیدی در بستر اینترنت، وجود بانک اطلاعات از جاذبه‌های گردشگری روستا، دسترسی به خدمات بانکی و پرداختی آنلاین در روستا، وجود زیرساخت‌های ارتباطی و تأسیسات مناسب الکترونیکی در روستا)؛ کسب‌وکار آنلاین (وضعیت درآمدهای سالیانۀ خانوارهای روستایی از گردشگری، برخورداری از تسهیلات حمایتی از کسب‌وکارهای آنلاین در‌حوزۀ گردشگری، سهولت ارتباط مردم با فروشگاه های اینترنتی در روستا)؛ اعتبارات بانکی (بهره‌مندی از اعتبارات بانکی در‌حوزۀ گردشگری روستا، فعّال‌بودن بخش خصوصی در‌زمینۀ گردشگری)؛ اشتغال‌زایی (میزان اشتغال‌زایی گردشگری برای ساکنان روستا).

684/0

آموزش هوشمند

آموزش هوشمند (آموزش مردم نسبت به بسترهای آنلاین و دولت الکترونیک، وجود سیستم‌های آنلاین در راستای توسعۀ گردشگری روستا، دسترسی به جدول زمانبندی حرکت وسایل نقلیه به‌صورت هوشمند، برخورداری از سیستم راهنمای هوشمند در روستا)؛ شبکه‌های مدیا (برخورداری از سامانۀ رزور آنلاین اقامتگاه‌های بومگردی روستا، فعّال‌بودن شبکه‌های اجتماعی (مجازی) روستا).

717/0

حکمرانی هوشمند

ارائۀ خدمات الکترونیکی (میزان بهره‌مندی از خدمات هوشمند در روستا برای رشد گردشگری، حمایت مالی دولت در‌زمینۀ گردشگری روستا، دسترسی به اینترنت با‌کیفیت و بهره‌مندی از پهنای باند مناسب در روستا، ارائۀ خدمات دولتی به روستاییان در بستر هوشمند اینترنت)؛ الکترونیک قضایی (دسترسی به سامانۀ رفع شکایت الکترونیکی)؛ تعمیق دولت الکترونیک (اعتماد اجتماعی به بستر اینترنت و داده‌های منتشر‌شده در آن، هماهنگی میان دولت و جامعۀ محلی با هدف تعمیق دولت الکترونیک، فعالیت نهادهای محلی (دهیاری) در ایجاد بستر گردشگری هوشمند، توانایی مردم برای استفاده از بستر آنلاین در روستا).

684/0

زیر‌ساخت هوشمند

گردشگری مجازی (تجربۀ توریسم مجازی از روستاهای هدف گردشگری)؛ جاذبه‌های گردشگری (قدرت جاذبه‌های گردشگری روستا برای جذب گردشگر، فعّال‌بودن بخش تولید و عرضۀ صنایع‌دستی روستا به‌صورت آنلاین)؛ بانک الکترونیک (بهره‌مندی از زیرساخت‌های الکترونیکی مبادلات بانکی در روستا)؛ اقتصاد گردشگری (نقش کنونی گردشگری در اقتصاد روستا و روستاییان).

721/0

مردم هوشمند

آگاهی و رسانه (آگاهی مردم نسبت به بستر هوشمند گردشگری، میزان دسترسی به رسانه‌های جمعی و ارتباطی در روستا، توان مالی مردم برای خلق کسب‌وکار گردشگری)؛ اعتماد به فضای مجازی (میزان اعتقاد مردم به بستر آنلاین برای دسترسی به خدمات گردشگری، سیستم بلیط‌دهی الکترونیک و گردآوری عوارض الکترونیکی در روستا).

669/0

گردشگری هوشمند روستایی

715/0

منبع: یافته‌های پژوهش 1402 بر‌اساس صفری علی اکبری، 1401، غفوریان، 1402، بید خوری و همکاران، 1401

درادامه، داده‌های کمّی با استفاده از نرم‌افزار JAMOVI و انجام‌دادن شیوه‌های مختلف آماری (آمار توصیفی و استنباطی) تجزیه‌و‌تحلیل شده است. در این مطالعه برای بررسی نرمال‌بودن توزیع داده‌ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف استفاده و سپس برای سنجش گردشگری هوشمند روستایی با‌توجه به نوع داده‌ها ازآزمون‌های همبستگی پیرسون، تی تک نمونه‌ای بهره گرفته شد. در‌ادامه، به‌دلیل سطح‌بندی روستاهای مطالعه‌شده به‌لحاظ دستیابی به گردشگری هوشمند روستایی از روش CRITIC و برای وزن‌دهی عامل‌ها و رتبه‌بندی روستا‌ها از روش COCOSO استفاده شد که برای این منظور روستاهای مطالعه‌شده براساس میانگین 6 مؤلفه اصلی پژوهش طبقه‌بندی شد.

در ابتدا توضیح مختصری از گام های روش وزن‌دهی CRITIC آورده شده است و سپس در بخش یافته‌های پژوهش جدول مربوط تحلیل خواهد شد.

 

محاسبۀ وزن معیارها بر‌اساس روش CRITIC

نخستین گام تشکیل ماتریس تصمیم است. منظور از ماتریس تصمیم ماتریسی است که در هر سطر آن یک گزینه و در هر ستون آن یک معیار قرار دارد. این ماتریس شامل m گزینه و n معیار است و به‌صورت کلی زیر نوشته می‌شود.

گام دوم در این روش نرمال‌سازی ماتریس تصمیم است. برای نرمال‌سازی از رابطۀ زیر استفاده می‌شود. با استفاده از این رابطه ماتریس تصمیم نرمال ‌شده است و کلیۀ درایه‌های آن در بازۀ صفر تا 1 قرار می‌‌گیرد.

 

در گام سوم وزن معیارها تعیین می‌شود. در فرآیند تعیین وزن معیارها انحراف معیار هر شاخص و همبستگی آن با معیارهای دیگر گنجانده شده است. در این رابطه وزن  jامین معیار Wj نامیده می‌شود

 

که در آن Wj معرّف وزن معیار j و Ci معـرّف میزان اطلاعات مجموع معیارهای k اسـت کـه از 1=k شـروع شده است وتـا k=m  ادامـه دارد.  Cj مقدار اطلاعات استخراج‌شده از معیار j است که از رابطۀ زیر به دست می‌آید.

 

با‌توجه به روابط فوق معیـارهـایی کـهCj  بیشـتری دارند وزن زیــادی بـه خـود اختصــاص خواهند داد. همچنین، در رابطۀ بالا σj انحراف معیار  jامین معیار و rij همبستگی بین دو معیار i و j است. بر‌اساس تحلیل فوق می‌توان نتیجه گرفت که ارزش بالاتری از Cj مقدار بیشتری از اطلاعات را از معیار داده‌شده ارائه می‌دهد؛ بنابراین اهمیت نسبی معیار برای یک مسئلۀ تصمیم‌گیری مورد توجه بیشتری است.

 

یافته‌های پژوهش و تجزیه‌وتحلیل

براساس نتایج به‌دست‌آمده جنسیت پاسخگویان 3/75 درصد مرد و 7/24 درصد زن هستند. سن پاسخگویان 1/58 درصد، 21-30 سال؛ 1/19 درصد 31-40 سال؛ 7/10 درصد 41-50 سال؛ 7 درصد 51-60 سال؛ 1/5 درصد بیش از 60 سال را دارند. وضعیت تأهل پاسخگویان 3/49 درصد مجرد و 7/50 درصد متأهل هستند. وضعیت تحصیلی پاسخگویان از تعداد 215 نفر، 70/4 درصد ابتدایی، 13 درصد راهنمایی، 80/29 درصد متوسطه، 60/32 درصد دیپلم و بالاتر و 20 درصد لیسانس و بالاتر را تشکیل می‌دهند. وضعیت شغلی پاسخگویان از 215 نفر، تعداد 125 نفر (10/58 درصد) از پاسخگویان کشاورز، تعداد 77 نفر (80/35 درصد) افراد دامدار، تعداد 10 نفر (70/4 درصد) کارمند دولتی و 40/1 درصد کارگر هستند.

 

تجزیه‌وتحلیل عوامل مؤثر در شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی

برای شناسایی عوامل مؤثر 41 متغیر وارد آزمون شد. برای تحلیل عاملی از روش مؤلفه‌های اصلی با استفاده از چرخش متعامد و نوع واریماکس استفاده شد. تعداد عامل‌ها بر‌اساس پیش‌فرض‌های آزمون (مقدار ویژۀ بیش از 1) و همچنین، برمبنای تشخیص محقق (بر اساس تجربیات علمی و عملی) با هدف شناسایی بهترین مدل و حذف متغیرهای ناکارآمد (متغیرهای دارای بار عاملی کمتر از ۰٫۵) و دارای ارتباط ناچیز با سایر متغیرهای همسو با یک عامل در مراحل متعدّد بررسی و تجزیه وتحلیل شد. درنهایت، بهترین مدل با 17 عامل استخراج شد که دربرگیرندۀ 41 متغیر است. برای تعیین مناسب‌بودن داده‌ها برای تحلیل عاملی از آزمون‌های KMO و بارتلت استفاده شد. محاسبه‌های انجام‌شده در جدول (4) نشان می‌دهد که انسجام درونی داده‌ها برای بهره‌گیری از تکنیک تحلیل عاملی مناسب است. KMO و آمارۀ بارتلت در‌سطح %1 معنادار است که دلالت بر تأیید و تناسب تحلیل عاملی دارد.

جدول 4: نتایج آزمون KMO و Bartlett’s

Table 4: KMO and Bartlett's test results

تحلیل عاملی

KMO

آمارۀ بارتلت

عوامل مؤثر در شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی

684

495/1093

سطح معناداری

000/0

منبع: یافته‌های پژوهش 1402

 

 

متغیرهای مرتبط با عوامل مؤثر در شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای هدف گردشگری شرق استان کرمانشاه بر‌اساس مقدار ویژه در 17 عامل طبقه‌بندی شدند. مقدار ویژه بیانگر سهم هر عامل از کل واریانس متغیرهاست و هرچه مقدار آن بیشتر باشد، نشان‌دهندۀ اهمیت و تأثیر بیشتر آن عامل است؛ به‌طوری که این عوامل توانستند درمجموع 808/62 درصد از واریانس کل عوامل مؤثر را در شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای هدف گردشگری شرق استان کرمانشاه تبیین کنند.

جدول 5: عوامل استخراج‌شده همراه با مقدار ویژه، درصد واریانس و درصد تجمعی واریانس آنها بعد از چرخش

Table 5: Extracted factors along with their eigenvalue, percentage of variance and their cumulative percentage of variance after rotation

ردیف

نام عامل

مقدار ویژه

درصد واریانس

درصد تجمعی واریانس

1

واقعیت افزوده

335/2

695/5

695/5

2

امنیت الکترونیک

082/2

079/5

774/10

3

بازاریابی الکترونیکی

013/2

909/4

683/15

4

کسب‌وکار آنلاین

775/1

329/4

013/20

5

اعتبارات بانکی

731/1

222/4

235/24

6

اشتغال‌زایی

687/1

115/4

350/28

7

آموزش هوشمند

604/1

912/3

262/32

8

شبکه‌های مدیا

545/1

767/3

029/36

9

ارائۀ خدمات الکترونیکی

390/1

390/3

420/39

10

الکترونیک قضایی

362/1

323/3

742/42

11

تعمیق دولت الکترونیک

304/1

181/3

924/45

12

گردشگری مجازی

284/1

133/3

056/49

13

جاذبه‌های گردشگری

191/1

906/2

962/51

14

بانک الکترونیک

139/1

779/2

741/54

15

اقتصاد گردشگری

130/1

756/2

497/57

16

آگاهی و رسانه

120/1

733/2

230/60

17

اعتماد به فضای مجازی

057/1

579/2

808/62

منبع: یافتههای پژوهش 1402

 

مهم‌ترین مؤلفه‌های مؤثر گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای هدف گردشگری در شهرستان‌های شرق استان کرمانشاه در جدول (5) نشان داده ‌شده است. اولین عامل با در‌برگرفتن سه متغیر 695/5 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. با‌توجه به متغیرهای بارشده بر این عامل، این عامل واقعیت افزوده نام گرفت. عامل دوم نیز با در‌برگرفتن دو متغیر، عامل امنیت الکترونیک نام گرفت که این عامل 079/5 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل سوم با در‌برگرفتن پنج متغیر، عامل بازاریابی الکترونیکی نام‌گذاری شده است که 909/4 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل چهارم با در‌برگرفتن سه متغیر، عامل کسب‌وکار آنلاین نام‌گذاری شده است که 329/4 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل پنجم با در‌برگرفتن دو متغیر، عامل اعتبارات بانکی نام‌گذاری شده است که 222/4 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل ششم با در‌برگرفتن یک متغیر، عامل اشتغال‌زایی نام‌گذاری شده است که 115/4 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل هفتم با در‌برگرفتن چهار متغیر، عامل آموزش هوشمند نام‌گذاری شده است که 912/3 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل هشتم با در‌برگرفتن دو متغیر، عامل شبکه‌های مدیا نام‌گذاری شده است که 767/3 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل نهم با در‌برگرفتن چهار متغیر، عامل ارائۀ خدمات الکترونیکی نام‌گذاری شده است که 390/3 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل دهم با در‌برگرفتن یک متغیر، عامل الکترونیک قضایی نام‌گذاری شده است که 323/3 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل یازدهم با در‌برگرفتن چهار متغیر، تعمیق دولت الکترونیک نام‌گذاری شده است که 181/3 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل دوازدهم با در‌برگرفتن یک متغیر، گردشگری مجازی نام‌گذاری شده است که 133/3 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل سیزدهم با در‌برگرفتن دو متغیر، جاذبه‌های گردشگری نام‌گذاری شده است که 906/2 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل چهاردهم با در‌برگرفتن یک متغیر، بانک الکترونیک نام‌گذاری شده است که 779/2 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل پانزدهم با در‌برگرفتن یک متغیر، اقتصاد گردشگری نام‌گذاری شده است که 756/2 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل شانزدهم با در‌برگرفتن سه متغیر، آگاهی و رسانه نام‌گذاری شده است که 733/2 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. عامل هفدهم با در‌برگرفتن دو متغیر، اعتماد به فضای مجازی نام‌گذاری شده است که 579/2 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. درمجموع، این 17 عامل با تبیین حدود 808/62 درصد از واریانس کل اثرگذاری خود را در شکل‌گیری گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای هدف گردشگری در شهرستان‌های شرق استان کرمانشاه نشان می‌دهند.

جدول 6: متغیرهای مربوط به هریک از عامل‌ها، میزان ضرایب به‌دست‌آمده از ماتریس دوران یافته

Table 6: Variables related to each of the factors, the amount of coefficients obtained from the rotation matrix

عامل‌ها

متغیرها

بار عملی

واقعیت افزوده

دسترسی به فناوری واقعیت افزوده در معرفی جاذبه‌های گردشگری

600/0

دسترسی آنلاین به اطلاعات روستا (هدف گردشگری)

683/0

دسترسی به سامانه‌های پیش‌بینی هوا در روستا

604/0

امنیت الکترونیک

میزان بازدید‌کننده از جاذبه‌های گردشگری (سالیانه)

687/0

برقراری امنیت به‌صورت الکترونیک در روستا

668/0

بازاریابی الکترونیکی

خرید‌و‌فروش محصولات تولیدی در بستر اینترنت

671/0

وجود فرهنگ مشارکت در‌حوزۀ گردشگری

660/0

وجود بانک اطلاعات از جاذبه‌های گردشگری روستا

607/0

دسترسی به خدمات بانکی و پرداختی آنلاین در روستا

627/0

وجود زیرساخت‌های ارتباطی و تأسیسات مناسب الکترونیکی در روستا

628/0

کسب‌وکار آنلاین

برخورداری از تسهیلات حمایتی از کسب‌وکارهای آنلاین در‌حوزۀ گردشگری

621/0

وضعیت درآمدهای سالیانۀ خانوارهای روستایی از گردشگری

597/0

سهولت ارتباط مردم با فروشگاه‌های اینترنتی در روستا

620/0

اعتبارات بانکی

بهره‌مندی از اعتبارات بانکی در‌حوزۀ گردشگری روستا

669/0

فعّال‌بودن بخش خصوصی د‌رزمینۀ گردشگری

672/0

اشتغال‌زایی

میزان اشتغال‌زایی گردشگری برای ساکنان روستا

745/0

آموزش هوشمند

آموزش مردم نسبت به بسترهای آنلاین و دولت الکترونیک

642/0

برخورداری از سیستم راهنمای هوشمند در روستا

775/0

وجود سیستم‌های آنلاین در راستای توسعۀ گردشگری روستا

687/0

دسترسی به جدول زمانبندی حرکت وسایل نقلیه به‌صورت هوشمند

626/0

شبکه‌های مدیا

برخورداری از سامانۀ رزور آنلاین اقامتگاه‌های بومگردی روستا

620/0

فعّال‌بودن شبکه‌های اجتماعی (مجازی) روستا

712/0

ارائۀ خدمات الکترونیکی

میزان بهره‌مندی از خدمات هوشمند در روستا برای رشد گردشگری

687/0

ارائۀ خدمات دولتی به روستاییان در بستر هوشمند اینترنت

570/0

دسترسی به اینترنت با‌کیفیت و بهره‌مندی از پهنای باند مناسب در روستا

695/0

حمایت مالی دولت در‌زمینۀ گردشگری روستا

600/0

الکترونیک قضایی

دسترسی به سامانۀ رفع شکایت الکترونیکی

697/0

تعمیق دولت الکترونیک

اعتماد اجتماعی به بستر اینترنت و داده‌های منتشر‌شده در آن

672/0

توانایی مردم برای استفاده از بستر آنلاین در روستا

637/0

فعالیت نهادهای محلی (دهیاری) در ایجاد بستر گردشگری هوشمند

707/0

هماهنگی میان دولت و جامعۀ محلی با هدف تعمیق دولت الکترونیک

611/0

گردشگری مجازی

تجربۀ توریسم مجازی از روستاهای هدف گردشگری

641/0

جاذبه‌های گردشگری

قدرت جاذبه‌های گردشگری روستا برای جذب گردشگر

684/0

فعّال‌بودن بخش تولید و عرضۀ صنایع‌دستی روستا به‌صورت آنلاین

713/0

بانک الکترونیک

بهره‌مندی از زیرساخت‌های الکترونیکی مبادلات بانکی در روستا

637/0

اقتصاد گردشگری

نقش کنونی گردشگری در اقتصاد روستا و روستاییان

660/0

آگاهی و رسانه

آگاهی مردم نسبت به بستر هوشمند گردشگری

624/0

میزان دسترسی به رسانه‌های جمعی و ارتباطی در روستا

594/0

توان مالی مردم برای خلق کسب‌وکار گردشگری

630/0

اعتماد به فضای مجازی

میزان اعتقاد مردم به بستر آنلاین دسترسی به خدمات گردشگری

672/0

سیستم بلیط‌‌دهی الکترونیک و گردآوری عوارض الکترونیکی در روستا

622/0

منبع: یافته های پژوهش 1402

 

در‌ادامه با‌توجه به اینکه در آزمون کولموگروف_اسمیرنوف نرمال‌بودن توزیع داده‌ها اثبات شده است، آزمون تی تک نمونه‌ای ارائه می‌شود. برای تعیین مهم‌ترین شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای مطالعه‌شده می‌توان میانگین نظر‌های روستاییان را نسبت به میانۀ نظری (3) مقایسه کرد. برای این منظور از آزمون T تک نمونه‌ای استفاده ‌شده است. با‌توجه به طیف پنج‌گزینه‌ای لیکرت در سؤال‌های پژوهش عدد 3 به‌عنوان میانۀ نظری ارزیابی مهم‌ترین شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی انتخاب شد. براساس نتایج آزمون T با‌توجه به مقدار آمارۀ t مقدار میانگین در تمام شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی بالاتر از مقدار متوسط 3 است. همچنین، شاخص حکمرانی هوشمند 95/3 و مردم هوشمند 95/3 به‌عنوان مهم‌ترین شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی انتخاب شدند. شاخص‌های اقتصاد هوشمند 9/3 و مردم هوشمند 9/3 در مرتبۀ بعدی قرار گرفتند و شاخص‌های اتصال هوشمند 89/3 و زیرساخت هوشمند با میانگین 67/3 کمترین میزان میانگین را در منطقۀ مطالعه‌شده داشتند. درمجموع، شاخص گردشگری هوشمند روستایی با میانگین 89/3 در وضعیت مناسبی قرار دارد.

جدول 7: ضریب اهمیت شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی

Table 7: Importance factor of smart rural tourism indicators

مطلوبیت عددی مورد آزمون = 3

فاصلۀ اطمینان 95 درصد

شرح

میانگین

آمارۀ t

درجۀ آزادی

سطح معناداری

تفاوت از حد مطلوب

حد پایین

حد بالا

اتصال هوشمند

89/3

1/28

214

000/0

89/0

828/0

953/0

اقتصاد هوشمند

9/3

3/40

214

000/0

899/0

855/0

943/0

آموزش هوشمند

9/3

8/32

214

000/0

903/0

849/0

957/0

حکمرانی هوشمند

95/3

3/39

214

000/0

952/0

905/0

1

زیر‌ساخت هوشمند

67/3

2/24

214

000/0

669/0

614/0

723/0

مردم هوشمند

95/3

1/33

214

000/0

0952/0

895/0

008/1

گردشگری هوشمند روستایی

89/3

71

214

000/0

888/0

863/0

913/0

منبع: یافتههای پژوهش 1402

 

تحلیل فضایی توزیع شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی در‌سطح روستاهای مطالعه‌شده

براساس نتایج به‌دست‌آمده از جدول (8) مهم‌‌ترین شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی به تفکیک روستاهای مطالعه‌شده در روستای فش مهم‌ترین شاخص گردشگری هوشمند روستایی، شاخص حکمرانی هوشمند (خدمات الکترونیک، الکترونیک قضایی، تعمیق دولت الکترونیک) با میانگین 98/3 است. در روستای برناج مهم‌ترین شاخص گردشگری هوشمند روستایی، شاخص مردم هوشمند (آگاهی و رسانه، اعتماد به فضایی مجازی) با میانگین 99/3 است. در روستای کندوله مهم‌ترین شاخص گردشگری هوشمند روستایی، شاخص‌های آموزش هوشمند (آموزش هوشمند و شبکه‌های مدیا) با میانگین 4 و حکمرانی هوشمند (خدمات الکترونیک، الکترونیک قضایی، تعمیق دولت الکترونیک) با میانگین 4 است. در روستای نجوبران مهم‌ترین شاخص گردشگری هوشمند روستایی، شاخص‌های آموزش هوشمند (آموزش هوشمند و شبکه‌های مدیا) با میانگین 4 و مردم هوشمند (آگاهی و رسانه، اعتماد به فضایی مجازی) با میانگین 4 است. در روستای چرمله علیا مهم‌ترین شاخص گردشگری هوشمند روستایی، شاخص حکمرانی هوشمند (خدمات الکترونیک، الکترونیک قضایی، تعمیق دولت الکترونیک) با میانگین 04/4 و مردم هوشمند (آگاهی و رسانه، اعتماد به فضایی مجازی) با میانگین 13/4 است. در روستای ورمقان مهم‌ترین شاخص گردشگری هوشمند روستایی، شاخص اتصال هوشمند (واقعیت افزوده، امنیت الکترونیک) با میانگین 02/4 است. در روستای گربان مهم‌ترین شاخص گردشگری هوشمند روستایی، شاخص مردم هوشمند (آگاهی و رسانه، اعتماد به فضایی مجازی) با میانگین 14/4 است. از نتایج به‌دست‌آمده مهم‌ترین شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی در منطقۀ مطالعه‌شده از‌نظر پاسخگویان حکمرانی هوشمند و مردم هوشمند است.

جدول 8: تحلیل فضایی وضعیت شاخص‌های گردشگری هوشمند در روستاهای مطالعه‌شده

Table 8: Spatial analysis of the status of smart tourism indicators in the studied villages

نام روستا

فش

برناج

کندوله

نجوبران

چرمله علیا

ورمقان

گره بان

میانگین کل

اتصال هوشمند

واقعیت افزوده

93/3

85/3

09/4

9/3

84/3

98/3

75/3

9/3

امنیت الکترونیک

74/3

71/3

83/3

07/4

98/3

05/4

79/3

88/3

اقتصاد هوشمند

بازاریابی الکترونیکی

88/3

95/3

98/3

84/3

95/3

17/4

93/3

95/3

کسب‌وکار آنلاین

77/3

83/3

83/3

89/3

62/3

9/3

02/4

83/3

اعتبارات بانکی

87/3

01/4

97/3

78/3

98/3

6/3

12/4

9/3

اشتغال‌زایی

96/3

05/4

79/3

15/4

87/3

5/3

82/3

87/3

آموزش هوشمند

آموزش هوشمند

95/3

72/3

94/3

03/4

8/3

96/3

01/4

91/3

شبکه‌های مدیا

88/3

87/3

06/4

96/3

87/3

95/3

5/3

87/3

حکمرانی هوشمند

خدمات الکترونیک

11/4

84/3

01/4

89/3

9/3

93/3

04/4

96/3

الکترونیک قضایی

02/4

97/3

91/3

07/4

04/4

9/3

12/4

4

تعمیق دولت الکترونیک

82/3

96/3

09/4

84/3

16/4

59/3

04/4

92/3

زیر‌ساخت هوشمند

گردشگری مجازی

98/3

85/3

15/4

7/3

13/4

95/3

88/3

94/3

جاذبه‌های گردشگری

08/4

96/3

03/4

22/4

11/4

15/4

35/4

13/4

بانک الکترونیک

93/3

03/4

97/3

85/3

61/3

75/3

29/4

92/3

اقتصاد گردشگری

41/2

03/2

97/1

3/2

22/2

05/2

24/3

31/2

مردم هوشمند

آگاهی و رسانه

8/3

02/4

94/3

9/3

16/4

8/3

14/4

97/3

اعتماد به فضای مجازی

79/3

96/3

4

09/4

11/4

98/3

15/4

4

منبع: یافتههای پژوهش 1402

 

در این مطالعه برای تحلیل فضایی توزیع شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی در‌سطح روستاهای مطالعه‌شده ابتدا برای وزن‌دهی مؤلفه‌های گردشگری هوشمند از تکنیک CRITIC و برای رتبه‌بندی شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی در‌سطح روستاها از روش COCOSO استفاده ‌شده است.

از آنجایی که در بخش روش‌شناسی پژوهش گام‌های روش وزن‌دهی CRITIC آورده شده در این بخش به ارائۀ جدول وزن مؤلفه‌های هفده‌گانۀ گردشگری هوشمند روستایی بسنده شده است. براساس جدول 9 به‌ترتیب عامل‌های اقتصاد گردشگری (086/0)، آگاهی و رسانه (076/0)، امنیت الکترونیک (073/0) و بازاریابی الکترونیکی (072/0) بیشترین وزن و عامل‌های شبکه‌های مدیا (037/0) و اعتماد به فضای مجازی (044/0) کمترین وزن را در‌بین مؤلفه‌های هفده‌گانۀ گردشگری هوشمند روستایی دارند.

جدول 9: وزن مؤلفه‌های هفده‌گانۀ گردشگری هوشمند روستایی

Table 9: The weight of the 17 components of smart rural tourism

واقعیت افزوده

امنیت الکترونیک

بازاریابی الکترونیکی

کسب‌وکار آنلاین

اعتبارات بانکی

اشتغا‌ل‌زایی

آموزش هوشمند

شبکه‌های مدیا

خدمات الکترونیک

الکترونیک قضایی

تعمیق دولت الکترونیک

گردشگری مجازی

جاذبه‌های گردشگری

بانک الکترونیک

اقتصاد گردشگری

آگاهی و رسانه

اعتماد به فضای مجازی

060/0

073/0

072/0

049/0

047/0

047/0

046/0

037/0

068/0

067/0

048/0

055/0

065/0

060/0

086/0

076/0

044/0

منبع: پژوهش 1402

 

تحلیل فضایی گردشگری هوشمند در‌سطح روستاهای منطقه بر‌پایۀ روش COCOSO

در این روش مراحل زیر دنبال می‌شود.

گام اول: تشکیل ماتریس تصمیم: در‌واقع، اولین گام در تمامی روش‌های تصمیم‌گیری چند‌معیاره تشکیل ماتریس تصمیم است که در رابطۀ زیر آورده شده است. در این رابطه Xmn ارزیابی گزینه و m بر‌اساس معیار n است که این ارزیابی می‌تواند بر‌اساس عبارات کلامی و داده‌های واقعی (کمی) باشد. عبارت‌های کلامی می‌تواند بر‌اساس طیف 5 تایی یا 9 تایی باشد.

گام دوم: نرمالسازی ماتریس تصمیم: نرمال‌سازی به‌طور تقریبی، در تمام روش‌های تصمیم‌گیری چند‌معیاره صورت می‌گیرد. در این گام بر‌اساس روابط زیر ماتریس تصمیم نرمال می‌شود. در این گام از رابطۀ اول برای معیارهای مثبت و از رابطۀ دوم برای معیارهای منفی استفاده می‌شود. در روابط زیر max Xij و min Xij بیشترین و کمترین مقدار هر ستون معیار هستند. بر‌اساس این نرمال‌سازی کلیۀ درایه‌ها بین عدد 0 و 1 قرار می‌گیرند.

 

 

گام سوم: محاسبۀ مقدار‌های جمع وزنی و ضرب وزنی: در این گام بر‌اساس روابط زیر مقدار‌های جمع وزنی (S) و ضرب وزنی (P) برای هر گزینه محاسبه می‌شود. در دو رابطۀ زیر Wj وزن معیارهاست که به‌عنوان ورودی وارد روش cocoso شده است. این وزن می‌تواند مستقیم از‌نظر فرد تصمیم‌گیرنده و یا روش‌هایی نظیر آنتروپی شانون، AHP، روش BWM و… محاسبه شود. مقدار‌های Si از روش SAW و مقدار‌های Pi از روش واسپاس گرفته شده است.

گام چهارم: تعیین نمرۀ ارزیابی گزینهها براساس 3 استراتژی: در این بخش امتیاز گزینه‌ها بر‌اساس 3 استراتژی از 3 رابطۀ زیر حاصل می‌شود. رابطۀ اول میانگین حسابی امتیازات WSM و WPM را بیان می‌کند؛ در‌حالی که رابطۀ دوم در‌مقایسه با بهترین‌ها نمره‌های نسبی WSM و WPM را بیان می‌کند. رابطۀ سوم مصالحه‌ای بین مدل‌های WSM و WPM است. در این رابطه λ با تصمیم‌‌گیرنده تعیین می‌شود؛ اما در حالت 5/0 انعطاف‌پذیری زیادی دارد.

گام پنجم: تعیین امتیاز نهایی و رتبه‌بندی گزینهها: در این بخش بر‌اساس رابطۀ زیر امتیاز نهایی محاسبه می‌شود. در‌واقع، این رابطه بیانگر جمع میانگین هندسی و میانگین حسابی 3 استراتژی مرحلۀ قبل است. امتیاز (k) هر گزینه‌ای بزرگ‌تر باشد، نشان از برتری آن گزینه دارد (Yazdani et al., 2019).

 

براساس روابط موجود و وزن نهایی شاخص‌های تصمیم‌گیری امتیاز هریک از روستا‌ها در جدول (10) آمده است. بر این اساس، داده‌های به‌دست‌آمده از جدول (10) روستای گربان به‌لحاظ گردشگری هوشمند روستایی با امتیاز نهایی 266/2 رتبۀ اول، روستای کندوله با امتیاز نهایی 070/2 رتبۀ دوم، روستای چرمله علیا با امتیاز نهایی 988/1 رتبۀ سوم، روستای نجوبران با امتیاز نهایی 987/1 رتبۀ چهارم، روستای فش با امتیاز نهایی 925/1 رتبۀ پنجم، روستا‌های برناج با امتیاز 587/1 و ورمقان با امتیاز 584/1 به‌ترتیب در رتبه‌های 6 و 7 و به‌لحاظ گردشگری هوشمند روستایی وضعیت مناسبی ندارند.

جدول 10: رتبه‌بندی روستاهای مطالعه‌شده به‌لحاظ گردشگری هوشمند روستایی

Table 10: Ranking of the studied villages in terms of smart rural tourism

K

Ka

Rank

Kb

Rank

Kc

Rank

Ki

Rank

فش

152/0

3

516/2

5

959/0

3

925/1

5

برناج

125/0

6

074/2

7

790/0

6

587/1

6

کندوله

157/0

1

797/2

2

988/0

1

070/2

2

نجوبران

148/0

4

718/2

4

933/0

4

987/1

4

چرمله علیا

148/0

5

723/2

3

931/0

5

988/1

3

ورمقان

118/0

7

172/2

6

741/0

7

584/1

7

گربان

153/0

2

321/3

1

962/0

2

266/2

1

منبع: یافتههای پژوهش 1402

 

شکل 2: نقشۀ تحلیل فضایی روستاهای هدف گردشگری منطقۀ مطالعه‌شده (منبع: نگارندگان، 1402)

Figure 2: Spatial analysis map of tourism target villages in the study area

 

نتیجه‌گیری

امروزه روستاها نقش پر‌رنگی در توسعۀ اقتصادی دارند و نمی‌توان از نقش آنها به‌راحتی عبور کرد. بر همین اساس، روستاها به‌عنوان یکی از رکن‌های نظام سکونتگاهی اهمیت ویژه‌ای دارند. این اهمیت با نقش‌آفرینی بخش‌های گوناگون اقتصادی و اثر‌های آن قابل‌ مشاهده است که گردشگری یکی از بارزترین این بخش‌هاست. گردشگری یک پدیدۀ اجتماعی و از عوامل مؤثر در اشتغال‌زایی و کاهش فقر است. گردشگری هوشمند به‌معنای استفاده از فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی برای بهبود تجربۀ گردشگران در مقصدهای گردشگری است. در گردشگری هوشمند فناوری‌های مختلف مانند اینترنت، تلفن همراه، سامانه‌های هوشمند و نقشه‌برداری دیجیتال به کار گرفته می‌شود تا اطلاعات و خدمات لازم گردشگران را فراهم کنند. جایگاه گردشگری هوشمند در روستا نقش مهم و حائز اهمیتی دارد. روستا‌ها با استفاده از فناوری‌های هوشمند قادر خواهند بود تجارت خود را ترویج دهند و سطح زیرساخت‌های گردشگری خود را بهبود بخشند. علاوه بر این، روستا با استفاده از سامانه‌های هوشمند می‌تواند در‌مقایسه با شهرستان‌های بزرگ در جذب گردشگران بسیار کارآمدتر و قابل رقابت عمل کند. گردشگری هوشمند روستایی یک رویکرد نوآورانه در صنعت گردشگری است که با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته، بهبود تجربۀ گردشگران و توسعۀ بهره‌‌وری مناطق روستایی را هدف قرار می‌دهد. این نوع گردشگری تلاش می‌کند تا از فناوری‌هایی مانند اینترنت اشیا (IoT)، واقعیت افزوده (AR)، هوش مصنوعی (AI)، اطلاعات جغرافیایی (GIS) و سایر ابزارهای مدرن ازجهت بهبود ارتباط بین گردشگران و محیط روستایی، حفظ محیط زیست، ارتقا اقتصاد محلی و ایجاد تجربۀ بی‌نظیر برای بازدیدکنندگان استفاده کند. به‌طور خلاصه، گردشگری هوشمند روستایی نه‌تنها به بهبود تجربه گردشگران می‌پردازد، از‌طریق تلفیق فناوری با صنعت گردشگری به توسعۀ پایدار مناطق روستایی و حفظ فرهنگ و طبیعت آنها کمک می‌کند.

محققان در پژوهش حاضر که به بررسی و تحلیل فضایی شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی در روستا‌های هدف گردشگری شرق استان کرمانشاه پرداختند، نتایج نشان داد که مفهوم گردشگری هوشمند روستایی نتیجۀ مجموعه‌ای از شاخص‌های اقتصاد هوشمند، حکمرانی هوشمند، زیرساخت هوشمند، مردم هوشمند، اتصال هوشمند و آموزش هوشمند است. نتایج آزمون T تک نمونه‌ای نشان داد که از میان شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی، شاخص‌های حکمرانی هوشمند، مردم هوشمند، اقتصاد هوشمند و آموزش هوشمند به ترتیب با میانگین 95/3 و 90/3 به‌عنوان مهم‌ترین شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی در روستا‌های مطالعه‌شده هستند. درنهایت، برای تحلیل فضایی شاخص‌های گردشگری هوشمند روستایی از روش تلفیقی وزن‌دهی CRITIC و COCOSOاستفاده‌ شده است. نتایج حاصل از تکنیک COCOSO به این صورت است که از میان روستا‌های نمونه در شهرستان‌های شرق استان کرمانشاه، روستای گربان به‌لحاظ رتبه‌بندی از‌نظر گردشگری هوشمند روستایی با امتیاز 266/2 رتبۀ اول و روستای کندوله با امتیاز 070/2 رتبۀ دوم را دارد و سایر روستا‌ها به‌ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

این پژوهش با هدف نقش مؤلفه‌های اصلی شکل‌گیری رهیافت گردشگری هوشمند روستایی در روستاهای هدف گردشگری شرق استان کرمانشاه انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که استفاده از تکنولوژی‌های هوشمند می‌تواند تجربۀ گردشگری را بهبود بخشد و جذابیت مقاصد روستایی را افزایش دهد. فناوری‌ها در‌حوزۀ گردشگری هوشمند روستایی نشان داده است که این فناوری‌های پیشرفته یا هوشمندانه چه تأثیرات مثبتی دارند؟ این فناوری‌ها از‌جمله اینترنت اشیا (IoT) (به اشیا روزمره امکان ارتباط با یکدیگر و بازبینی را می‌دهد)، هوش مصنوعی (AI) (می‌تواند تجربۀ گردشگری را بهبود ببخشد) و محاسبات ابری ( قدرت پردازشی بیشتری را فراهم می‌کند) است. این فناوری‌ها می‌توانند فرصت‌های بیشتری را برای تعامل و ارتباط گردشگران با جوامع محلی فراهم کنند. گردشگران با اپلیکیشن‌های تفریحی یا پلتفرم‌های ارتباطی می‌توانند با فرهنگ و زندگی محلی آشنا شوند.

با استفاده از حسگرها و داده‌هایی که IoT ارائه کرده است، منابع روستایی مانند آب، انرژی و حمل‌و‌نقل می‌توانند بهینه‌سازی شوند. این موضوع به مدیریت پایدار و محیط زیستی راحت‌تر در روستاها کمک می‌کند. با افزایش جذابیت مقاصد گردشگری، افزایش تعداد گردشگران و توسعۀ خدمات مرتبط با گردشگری اقتصاد منطقه رونق گرفته و درآمد محلی افزایش یافته است. این فناوری‌ها می‌توانند به واقعیت‌‌بینی آموزشی کمک کنند، تجربه گردشگری را بهبود بخشند و به توسعۀ پایدار و افزایش کیفیت زندگی مردم محلی کمک کنند. این مسائل چند‌جانبه و پویایی به گردشگری روستایی اعطا شده است؛ زیرا می‌توانند اثر‌های بلند‌مدت و مثبتی برای جامعۀ محلی داشته باشند. پژوهش‌های Li & Zhong (2022) و Flores-Crespo et al. (2021) نیز بر اهمیت شاخص‌های اقتصادی برای تحقق بستر گردشگری هوشمند اشاره داشته‌اند. نتیجۀ پژوهش‌های Hidayah et al. (2022)،  Ballina(2022) و Zhao & Zhang (2021) به اهمیت شاخص‌های زیرساختی در بسترسازی گردشگری هوشمند اشاره داشته است. پژوهش صفری علی اکبری (1401) به بررسی عوامل بستر‌ساز گردشگری هوشمند روستایی و موانع پیش‌رو گردشگری هوشمند پرداخته است. نتایچ پژوهش حاضر به‌عنوان یکی از پژوهش‌های اولیه در‌حوزۀ گردشگری هوشمند روستایی در ایران نشان می‌دهد که می‌تـوان با تکیه بر فناوری‌های عصر انقلاب صنعتی چهارم و به‌ویژه فناوری‌هایی مانند واقعیت مجازی (VR)، شبکه‌های هوشمند 5G و احتمالاً در آینده 6G بستری مناسب را برای معرفی جاذبه‌های گردشگری سکونتگاه‌های روستایی در کشور فراهم کرد و به‌دنبال آن آینده‌ای روشن را در‌حوزۀ پایدارسازی این تیپ از روستاها به ارمغان آورد. از سوی دیگر، نگاه جامعۀ محلی نیز به فرصت‌های پیش‌روی این نوع گردشگری برای روستاها مثبت ارزیابی شده که نتایج پژوهش بیانگر آن است. این پژوهش نشان می‌دهد که گردشگری هوشمند روستایی می‌تواند یک ابزار قدرتمند از‌لحاظ اقتصادی، اجتماعی و محیطی برای توسعۀ مناطق روستایی باشد. ازجمله پیشنهاد‌ها برای پژوهش‌های آینده می‌توان به بررسی اثر‌های طولانی‌مدت تکنولوژی هوشمند بر ارتقا توسعۀ پایدار در مناطق روستایی و بررسی نقش بهبود تکنولوژی ارتباطات در افزایش تعامل اجتماعی بین گردشگران و جامعۀ محلی اشاره کرد.

منابع
بید خوری، علیرضا، برهانی‌نیا، محسن، و خوشاب، علی (1401). شناسایی مؤلفه‌های مؤثر بر گردشگری هوشمند در شهر مشهد. مجلۀ علوم جغرافیایی، 18(38)، 59 –84.  https://journals.iau.ir/article_688776.html
پالیزیان، رضا (1399). بررسی به‌کارگیری مدیریت ارتباط با مشتری الکترونیکی در گردشگری هوشمند. چهارمین کنفرانس ملی علوم مهندسی، تهران. https://civilica.com/doc/1040369/
حجی‌پور، محمد، و کریمی‌پور، جواد (1399). واکاوی موانع پایداری تولید روستایی در بخش مرکزی شهرستان بشرویه. مجلۀ روستا و توسعۀ پایدار فضا، 1(4)، 78-105. 10.22077/vssd.2021.4267.1028
صفری علی اکبری، مسعود (1401). تحلیل بستر گردشگری هوشمند در روستاهای هدف گردشگری و موانع پیش‌رو: مورد مطالعه شهرستان پاوه. مجلۀ روستا و توسعۀ پایدار فضا، 3(4)، 44-64.
عباسی سورکی، فاطمه، شیخی، احمدرضا، و نوری زمان آبادی، هدایت اله (1401). شناسایی و تحلیل موانع گذار از ساختارهای سنتی به بستر هوشمند در مقاصد گردشگری روستایی بخش بن رود شهرستان اصفهان. فصلنامۀ مطالعات توسعۀ پایدار شهری و منطقهای، 3(1)، 44–67. https://www.srds.ir/article_152287.html
غفوریان، مهسا (1402). راهبردهای تحقق گردشگری هوشمند در شهر مشهد با رویکرد سناریونویسی. فصلنامۀ آینده‌پژوهی شهری، 3(1)، 1-29. https://doi.org/10.30495/uf.2023.1973666.1063
کوکبی، لیلا (1399). هم‌آفرینی فضای گردشگری هوشمند از‌طریق تعاملات دیجیتالی ارائۀ مدل مفهومی سایبر پارک. فصلنامۀ گردشگری شهری، 7(1)، 51-67. https://doi.org/10.22059/jut.2019.281556.657
مرکز آمار ایران (1395). سرشماری عمومی نفوس و مسکن- استان کرمانشاه. مرکز آمار ایران.
نادعلی، سوسن (1397). توان‌سنجی گردشگری هوشمند با تأکید بر ضرورت‌ها و الزامات زیر ساختی (مطالعۀ موردی: کلانشهر مشهد). نشریۀ جغرافیایی فضای گردشگری، 7(28)، 125-139.
نادعلی، سوسن، و سفیدچیان، سلمان (1397). ارائۀ الگویی برای گردشگری هوشمند. دومین کنفرانس بین‌المللی مدیریت و کسب‌وکار، تبریز. https://civilica.com/doc/828208
نظری سرمازه، حمید، و صیدایی، اسکندر (1400). واکاوی عوامل بنیادین اثرگذار بر توسعۀ کارآفرینی گردشگری با استفاده از تحلیل مقایسۀ کیفی مجموعه‌فازی (مطالعۀ موردی شهرستان کوهرنگ). مجلۀ جغرافیا و برنامه‌ریزی، 25(77)، 261-276. https://doi.org/10.22111/j10.22111.2021.6205
 
References
Abbasi Sorki, F., Sheikh, A.R., & Noori Zamani Abadi, H. (2022). Identification and analysis of transition barriers from traditional structures to smart infrastructure in rural tourism destinations in bonrood of Isfahan County. Urban And Regional Sustainable Development Studies Quarterly, 3(1), 44-67. https://www.srds.ir/article_152287.html [In Persian].
Afari, P., Manu, D., Ng, T., & Asum, G. (2021). Modeling the smartness or smart development levels of developing countries’ cities. Journal Of Urban Management. 10(4), 369-381. https://doi.org/10.1016/j.jum.2021.06.005
Aruleba, K., & Jere, N. (2022). Exploring digital transforming challenges in rural areas of South Africa through a systematic review of empirical studies. Scientific African, 16(4), e01190. https://doi.org/10.1016/j.sciaf.2022.e01190.
Asriadi, A. R., Jamaluddin, A., & Abdullahi, A. B. (2021). Village governance in realizing smart village in Tongke-Tongke village, sinjai regency. In IOP Conference Series: Earth And Environmental Science, 681(1), 12-28. https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1755-1315/681/1/012085/pdf
Bagheri, F., & Abdi, N., (2021). Discovering recovery strategies from COVID-19 pandemic in lodging sector: insights from ecolodges and luxury hotels (the case of Guilan, Iran). Int. J. Spa Wellness, 4(2–3), 173–192. https://doi.org/10.1080/24721735.2021.1986969.
Ballina, F. J. (2020). Is there rural smart tourism? A spanish experience. Management Theory And Studies For Rural Business And Infrastructure Development, 42(3), 369-380. https://doi.org/10.15544/mts.2020.37
Ballina, F. J. D. B. (2022). Smart concept in rural tourism: A comparison between two phases (2016-2019). Revista De Economia E Sociologia Rural, 60(1), 1-15. https://doi.org/10.1590/1806-9479.2021.234629
Benckendorff, P., Sheldon, P., & Fesenmaier, D. R. (2014). Tourism information technology. CAB International.
Bidekhori, A.R., Borhaninia, M., & Khoshab, A. (2022). Identifying the components influencing smart tourism in Mashhad city. Geographical Sciences Journal, 18(38), 59-84. https://journals.iau.ir/article_688776.html [In Persian].
Buhalis, D. (2003). Tourism: Information technology for strategic tourism management. Pearson Education.
Ciolac, R., Iancu, T., Popescu, G., Adamov, T., Feher, A., & Stanciu, S. (2022). Smart tourist village —an entrepreneurial necessity for maramures rural area. Sustainability, 14(14), 8914. https://doi.org/10.3390/su14148914
Davies, A., (2021). COVID-19 and ICT-supported remote working: Opportunities for rural economies. World, 2(1), 139–152. https://doi.org/10.3390/world2010010.
Dewi, N. L. Y., Joniarta, I. W., & Anggreswari, N. P. Y. (2022). Smart government: Village development strategy 4.0 based on the millennial generation. INFLUENCE: International Journal Of Science Review, 4(2), 23-29. https://influence-journal.com/index.php/influence/article/view/30
Flores-Crespo, P., Bermudez-Edo, M., & Garrido, J. L. (2022). Smart tourism in Villages: Challenges and the alpujarra case study. Procedia Computer Science, 204(2), 663-670. https://doi.org/10.1016/j.procs.2022.08.080
Ghaderi, Z., Abooali, G., & Henderson, J. (2018). Community capacity building for tourism in a heritage village: The case of Hawraman Takht in Iran. J. Sustain. Tour, 26(4), 537–550. https://doi.org/10.1080/09669582.2017.1361429
Ghafourian, M. (2023). Strategies for achieving smart tourism in Mashhad city with scenario writing approach. Urban Futures Quarterly, 3(1), 1-29. https://doi.org/10.30495/uf.2023.1973666.1063 [In Persian].
Hajipoor, M., & Karimipour, J. (2020). Exploring the barriers to sustainable rural production in the central district of boshrooyeh county. Village And Sustainable Spatial Development Journal, 1(4), 78-105. 10.22077/vssd.2021.4267.1028 [In Persian].
Hidayah, N., Suherlan, H., Putra, F. K. K., Hdayah, N., Suherlan, H., & Putra, F. (2022). Stakeholders’ synergies in developing smart tourism destination. A Phenomenographic Study. Journal Of Environmental Management And Tourism, 13(2), 313-323. https://doi.org/10.14505/jemt.v13.2(58).02
Khan, M. S., Woo, M., Nam, K., & Chathoth, P. K. (2017). Smart city and smart tourism: A case of Dubai. Sustainability, 9(12), 1-15. https://doi.org/10.3390/su9122279
Koo, C., Gretzel, U., Hunter, W. C., & Chung, N. (2015). The role of IT in tourism. Asia Pacific Journal Of Information Systems, 25(1), 99–104. https://B2n.ir/b50684
Kookabi, L. (2020). Co-creation of smart tourism space through digital interactions: presenting a conceptual model of cyber park. Urban Tourism Quarterly, 7(1), 67-51. https://doi.org/10.22059/jut.2019.281556.65 [In Persian].
Law, R., Buhalis, D., & Cobanoglu, C. (2014). Progress on information and communication technologies in hospitality and tourism. International Journal Of Contemporary Hospitality Management, 26(5), 727–750. http://dx.doi.org/10.1108/IJCHM-08-2013-0367
Li, W. Z., & Zhong, H. (2022). Development of a smart tourism integration model to preserve the cultural heritage of ancient villages in Northern Guangxi. Heritage Science, 10(1), 1-15. http://dx.doi.org/10.1186/s40494-022-00724-3
Martínez-Puche, A., Amat-Montesinos, X., Cortes Samper, C., Larrosa Rocamora, J.A., Lorente Saiz, A., Ortiz P´erez, S., & Sancho Carbonell, I. (2022). Good practices within the European project smart rural. In J. Ratten, & V. Braga (Eds), Tourism hospitality and event management (pp. 217–233). https://doi.org/10.1007/978-3-030-89232-6_11.
Milova, Y., Piskovets, E., & Chernyshenko, M. (2017). Challenges and opportunities for regional tourism development. Advances In Economics, Business and Management Research, 38(2), 438-442. http://dx.doi.org/10.2991/ttiess-17.2017.72
Nadaali, S. (2018). Smart tourism capability assessment with emphasis on infrastructural needs and requirements (Case study: Mashhad metropolis). Tourism Spatial Geography Journal, 7(28), 139-125. https://sanad.iau.ir/journal/gjts/Article/545438?jid=545438 [In Persian].
Nadaali, S., & Sefidchian, S. (2018). Presentation of a model for smart tourism. 2nd International Management and Business Conference, Tabriz. https://civilica.com/doc/828208 [In Persian].
Nazari Sarmazeh, H. & Seidaii, E. (2021). Exploration of fundamental factors affecting tourism entrepreneurship development using fuzzy comparative analysis (Case study: Koohrang county). Geography And Planning Journal, 25(77), 261-276. https://doi.org/10.22111/j10.22111.2021.6205 [In Persian].
Nchake, M.A., & Shuaibu, M. (2022). Investment in ICT infrastructure and inclusive growth in Africa. Scientific African, 17(2), e01293. https://doi.org/10.1016/j.sciaf.2022.e01293
Palizian, R. (2020). Investigating the implementation of electronic customer relationship management in smart tourism. 4th National Engineering Sciences Conference, Tehran. https://civilica.com/doc/1040369/ [In Persian].
Roberts, E., Anderson, B.A., Skerratt, S., & Farrington, J. (2017). A review of the rural digital policy agenda from a community resilience perspective. Journal Of Rural Studies, 54(1), 372–385. https://doi.org/10.1016/j.jrurstud.2016.03.001
Rudwiarti, L. A., Pudianti, A., Emanuel, A. W. R., Vitasurya, V. R., & Hadi, P. (2021). Smart tourism village, opportunity, and challenge in the disruptive era. In IOP Conference Series: Earth And Environmental Science, 780(1), 012018. https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1755-1315/780/1/012018/meta
Safari Aliakbari, M. (2022). Analysis of the smart tourism infrastructure and challenges in target tourism villages: A case study of Paveh county. Village And Sustainable Spatial Development Journal, 3(12), 44-64. https://doi.org/10.22077/vssd.2023.5697.1138 [In Persian]
Salemink, K., Strijker, D., & Bosworth, G. (2017). Rural development in the digital age: A systematic literature review on unequal ICT availability, adoption, and use in rural areas. Journal Of Rural Studies, 54(1), 360–371. https://doi.org/10.1016/j.jrurstud.2015.09.001
Sedmak, G., Planinc, T., Kociper, T., & Planinc, S. (2016). Manager’s perceptions of the role of ICT in rural tourism firm’s efficiency: The case of Slovenia. Tourism (Zagreb), 64(3), 339-345. https://www.researchgate.net/publication/318091142
Shafiee, S., Jahanyan, S., Ghatari, A.R., & Hasanzadeh, A. (2022). Developing sustainable tourism destinations through smart technologies: A system dynamics approach. Investigaciones Regionales Journal Of Regional Research, 42(42), 151-170. https://doi.org/10.1080/17477778.2022.2030656.
Statistical Center of Iran. (2016). General population and housing census - Kermanshah province. Statistical center of Iran. [In Persian].
Torabi, Z., Allah, Z., Rezvani, M.R., & Badri, S.A. (2021). Tourism, poverty reduction and rentier state in Iran: A perspective from rural areas of Turan National Park. J. Policy Res. Tour. Leis. Events, 13(2), 188–203. https://doi.org/10.1080/19407963.2020.1759081
UNWTO. (2015). Understanding tourism: Basic glossary. Accessed online (May 25, 2015) at http://media.unwto.org/en/content/understanding-tourism-basic-glossary
Vasavada, M., & Padhiyar, Y. J. (2016). Smart tourism: Growth for tomorrow. Journal for Research,| Volume, 1(12), 1-18. http://www.journal4research.org/articles/J4RV1I12021.pdf
Wang, X., Li, X. R., Zhen, F., & Zhang, J. (2016). How smart is your tourist attraction? Measuring tourist `preferences of smart tourism attractions via a FCEM-AHP and IPA approach. Tourism Management, 54(1), 309-320. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2015.12.003
Werthner, H., & Klein, S. (1999). Information technology and tourism: A challenging relationship. Vienna.
Werthner, H., & Ricci, F. (2004). E-Commerce and tourism. Communications Of The ACM, 47(12), 101–105. https://dl.acm.org/doi/10.1145/1035134.1035141
Yazdani, M., Zarate, P., Zavadskas, E. K., & Turskis, Z. (2019). A Combined Compromise Solution (CoCoSo) method for multi-criteria decision-making problems. Management Decision, 57(9), 2501-2519. https://doi.org/10.1108/MD-05-2017-0458
Zhang, H., Li, X., & Lu, J. (2016). Smart tourism destinations: A study of the application of technologies in tourism. Tourism Management, 54(2), 288-299. https://www.researchgate.net/publication/323540107
Zhao, L., & Zhang, D. (2021). Research on the path of revitalizing rural tourism from the perspective of smart tourism. In E3S Web of Conferences, EDP Sciences. https://doi.org/10.1051/e3sconf/202125103037
Zhu, W., & Shang, F. (2021). Rural smart tourism under the background of internet plus. Ecological Informatics, 65(2), 101424. https://doi.org/10.1016/j.ecoinf.2021.101424