Analyzing Worn-Out Texture Regeneration from Urban Branding Perspective Using Structural Equation Modeling (SEM) (Case Study: Worn-Out Texture of Shahr-e-Kord)

Mahdavi, Dvood; Mohammadi Gojani, Ali; Nazari, Waliullah

doi:10.22108/sppl.2024.139781.1758

Analyzing Worn-Out Texture Regeneration from Urban Branding Perspective Using Structural Equation Modeling (SEM) (Case Study: Worn-Out Texture of Shahr-e-Kord)

Document Type : Original Article

Authors

¹ Assistant professor, Department of Geography Education, Farhangian University, Tehran, Iran

² Ph.D. student, Department of Geography, Faculty of Humanities and Social Sciences, Payam-e Noor University, Tehran, Iran

10.22108/sppl.2024.139781.1758

Abstract

Abstract
Urban regeneration, a contemporary approach to revitalizing worn-out urban areas, has a tremendous impact on the quality of life and sustainability of residents. When combined with creative strategies like urban branding, this approach can spur the growth and enhancement of dilapidated urban fabric, ultimately boosting a city's competitiveness. The primary aim of this research was to analyze and model the regeneration of the worn-out urban areas of Shahr-e-Kord from urban branding perspective. The worn-out tissue of Shahr-e-Kord was selected as a case study. This was an applied research study with a descriptive-correlational purpose. The data were collected through documentary and field methods. The statistical population included 8292 residents of Shahr-e-Kord worn-out fabric with a sample of 367 participants selected using Cochran's formula. The questionnaires were completed by 400 participants using cluster sampling and simple classification. Structural Equation Modeling (SEM) in PLS software was employed for data analysis. The results indicated that physical and spatial interventions (path coefficient of 0.508) had the most significant impact on the effective regeneration of Shahr-e-Kord worn-out fabric followed by marketing and place promotion components (coefficient of 0.355). Non-spatial interventions (0.214) and indirect marketing effects (0.180) ranked lower in influence. Furthermore, the findings demonstrated a strong, positive, and significant influence of the branding variable on the regeneration of the worn-out urban fabric with an impact coefficient of 0.833. This suggested that a change in urban branding factors and components could lead to favorable changes in urban regeneration variables.

Keywords: Urban Regeneration, Urban Branding, Dilapidated Fabric, Shahr-e-Kord.

Introduction
Urban regeneration approach is one of the newest paradigms for revitalizing worn-out urban areas. This approach has a significant impact on the quality of life and sustainability of residents. When combined with creative strategies like urban branding, it can spur the growth of dilapidated urban fabric and enhance a city's competitiveness. In addition to its positive effects on developing and promoting cities' competitive advantages, this strategy is also recommended as a suitable tool for recreating and revitalizing historical neighborhoods. Therefore, creating an integrated framework that considers both branding and urban regeneration strategies can yield highly favorable results. Based on this, the primary aim of the current research was to explain the model of how the components of an urban branding strategy influenced the success of urban regeneration in the dilapidated context of Shahr-e-Kord.

Materials & Methods
This research was an applied study with a descriptive-correlational approach. The data collection methods used were documentary and field-based. The statistical population comprised all residents of Shahr-e-Kord's dilapidated urban fabric, totaling 8292 people. Using Cochran's formula, a sample of 367 individuals was selected and the questionnaires were completed by 400 participants through cluster sampling and simple classification. The research variables were drawn from two primary indicators of urban regeneration, including 4 sub-indices (economic, socio-cultural, physical, and environmental), and urban branding, including 4 sub-indices (physical-spatial interventions, non-spatial branding interventions, marketing and place promotion, and indirect branding effects). The validity and reliability of the research instrument were then assessed. Finally, the impact of urban regeneration on branding was modeled. To analyze the research data, several techniques were employed. First, the normality of the data was determined using the Kolmogorov-Smirnov test in SPSS software across the research variables. Next, the construct validity of the research variables and their resulting indices were examined using confirmatory factor analysis. Lastly, to answer the research questions, Structural Equation Modeling (SEM) was conducted using the Partial Least Squares (PLS) approach in the Smart-PLS software environment.

Research Findings
The data were analyzed using the ESM method. The validity assessment results showed that all research variables had a value of greater than 0.4, indicating maximum validity. Additionally, the reliability of the available options demonstrated high reliability of the research components through the application of various methods (AVE and CR). The findings revealed that among the urban branding components, the component of physical-spatial interventions had the greatest impact on the effective regeneration of Shahr-e-Kord's dilapidated urban fabric. This component with a path coefficient of 0.508 explained a little more than half of the changes in urban regeneration. This suggested that physical and spatial reforms had to be made through branding tools to regenerate Shahr-e-Kord's worn-out urban fabric. Other influential factors on urban regeneration were marketing and place promotion (0.355), non-spatial interventions (0.214), and indirect marketing effects (0.180) in order of importance. Furthermore, the results from the final SEM showed a positive, strong, and significant influence of the branding variable on the regeneration of the worn-out urban fabric with an influence coefficient of 0.833. This meant that a one-unit change in the factors and components of urban branding had led to a favorable change in the variables of urban regeneration.

Discussion of Results & Conclusion
Inefficient and dilapidated urban areas, such as the one examined in this study, make up a substantial portion of the surface area of cities across the country. These areas pose significant challenges for urban management and planning due to their numerous economic, social, physical, functional, transportation, and environmental problems. The present study aimed to model the impact of urban regeneration on the branding of Shahr-e-Kord's dilapidated urban fabric. The analysis of the variables and items (based on field and experimental studies in the area) indicated the existence of severe problems, dissatisfaction, and deep weaknesses in the worn-out fabric of the study area. The theoretical average of less than 3 for about 90% of the variables confirmed this, suggesting that the concepts of regeneration and urban branding in these communities were weak and indicated a lack of subjective satisfaction among the residents. Furthermore, the results from the SEM showed a significant and strong impact of the component of primary urban branding on regeneration, where changes in one component led to significant changes in the other. This implied that the factors of social, economic, physical, and environmental regeneration and revitalization in Shahr-e-Kord's dilapidated urban fabric had a substantial effect on increasing the stability and preparedness of this fabric for successful branding of the area. In conclusion, the findings highlight the critical role of urban branding in the regeneration of dilapidated urban areas, emphasizing the need for comprehensive, integrated strategies that address the multifaceted challenges of these communities. Successful urban regeneration and branding can contribute to the overall development and revitalization of deteriorated urban fabrics.

Keywords

Main Subjects

Full Text

مقدمه

شهر به‌عنوان کلیتی یکپارچه، پویا و زنده از انقلاب‌های عظیم در فرهنگ انسانی است. شهرنشینی و شهرگرایی در کشورهای درحال‌ توسعه در چند دورۀ گذشته رشد شتابان داشته است (رسولی و همکاران، 1402، ص. 52). به‌طوری که امروزه بیشتر شهرها گریبان‌گیر مسائل متعدّدی ازجمله بافت‌های ناکارآمد و فرسوده هستند و در ابعاد مختلف کالبدی، زیست‌محیط، اقتصادی، اجتماعی و مدیریتی مشکلاتی را فراهم کرده است. وجود این معضلات و نبود استراتژی‌های مدون و روشن دربارۀ مدیریت و برنامه‌ریزی برای بافت‌های فرسوده سبب شده است تا این مشکلات دوچندان شود (سبحانی و همکاران، 1402، ص. 115). بر این اساس، باید به بهسازی و نوسازی بافت‌ها و مناطق فرسودۀ شهری در کلیۀ سیاست‌ها و برنامه‌های توسعۀ اجتماعی و اقتصادی در تمام سطح‌ها توجه شود (Peerapun, 2018). در این بین، از نیمۀ دوم قرن بیستم برای سامان‌دهی و بهبود وضعیت شهرها و محله‌ها رویکردهای مختلف و متفاوتی در دستور کار قرار گرفت (دهۀ 1960 باززنده‏سازی، 1970 نوسازی، 1980 تجدید حیات، 1990 بازآفرینی و 2000 نوزایی شهری) (Peng et al., 2015).

بازآفرینی شهری یکی از سیاست‌های نوین در نظریه‌های اخیر برای کاهش مشکلات موجود در بافت‌های فرسوده است (Christelle & Damidavičiūtė, 2016). بازآفرینی شهری به‌عنوان یک سیاست جامع و یکپارچه در مواجهه با چالش‌ها سعی در بهبود وضعیت اقتصادی، اجتماعی و ارتقای محیط‌ زیست و بهبود بافت‌های فرسوده دارد (Dean & Trillo, 2019). با این ‌حال، دستیابی به هدف پایداری بافت‏های ناکارآمد در فرآیند بازآفرینی مناطق فرسودۀ شهری کافی نیست و مدیریت شهری نیازمند آن است که مفهوم موجود بازآفرینی را با چارچوبی آینده‏نگرانه تشریح و چنین بافت‏های فرسوده‏ای را برای رقابت‏پذیری با مناطق دیگر و برجسته‌کردن خود در شبکۀ شهرهای جهانی، ملی و منطقه‏ای باز‌تعریف کند؛ بنابراین بر‌اساس جدید‏ترین نظریه‌های شهرهای آینده می‌توان رویکرد برندسازی را برای شهر که به‌تازگی در محافل علمی دنیا محل بحث نخبگان و محققان شهری است به‌عنوان هدفی متعالی در توسعۀ بافت‏های فرسوده مطرح کرد.

واکاوی پیشینۀ برند‌سازی شهری حاکی از این است که استفاده از راهبرد جدید برندسازی شهری در راستای افزایش کارایی و احیا بافت‏های فرسوده و برای ایجاد مزیت رقابتی آنها (Zhang & Xiaobin, 2009) کمتر از سه دهه قدمت دارد (Rizzi & Dioli, 2010). محققان و برنامه‌ریزان معتقدند که این راهبرد ضمن توسعه و ارتقا مزیت‏های رقابتی شهرها می‌تواند با اثرگذاری بر ابعاد مختلف توسعۀ شهری به‌عنوان یک ابزار مناسب در راستای بازآفرینی محله‌های باارزش و قدیمی شهرها به حساب آید؛ بنابراین ایجاد چارچوبی یکپارچه در راستای باززنده‏سازی بافت فرسوده با ملاحظۀ دو استراتژی برندسازی و بازآفرینی شهری می‏تواند نتایج بسیار مثبتی به بار آورد. بر این مبنا، هدف از پژوهش حاضر تبیین مدل تأثیر مؤلفه‌های استراتژی برندینگ شهری بر موفقیت بازآفرینی شهری در بافت فرسودۀ شهرکرد است.

شهرکرد (مرکز استان چهارمحال و بختیاری) با جمعیتی بیش از 190 هزار نفر ازجمله شهرهای کشور است که 86 هکتار بافت فرسوده و ناکارآمد از کل 86387 هکتار بافت مصوب شهری را دارد. این فضاها از بافت‏های قدیمی و با‌ارزشی هستند که امروزه با مشکلات فراوانی همانند عدم دسترسی‏های مناسب، فرسودگی کالبدی، فرسودگی سازمان اجتماعی، زوال اقتصادی و... روبه‌رو هستند. این در‌حالی است که این بافت‌ها به‌طور روز‌افزونی با تغییرات و تحولات نوظهور و جدیدی در ابعاد کالبدی، اجتماعی و اقتصادی مواجه هستند. این بافت‌ها بخش زیادی از کاربری‌های مختلف اراضی شهرکرد را در‌برگرفته و به‌دلیل موقعیت قرارگیری بیش از پنجاه‌ درصد از ترافیک شهر را در خود جای داده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که توسعۀ بی‌برنامۀ این شهر و گسترش لجام گسیختۀ آن در قسمت شمال و جنوب از‌جمله عوامل ایجاد‌کنندۀ مشکلات بافت‌های ناکارآمد شهر است که به مرور زمان باعث شده که این محله‌ها همانند گذشته مرکزیت کالبدی و عملکردی نداشته باشند و در سایة کم‌توجهی و عدم برنامه‌ریزی این بافت‌ها در گذشتۀ تاریخی خود باقی بمانند. افزون بر این، مهاجرت ساکنان قدیمی و جایگزینی‌شدن مهاجران جدید از مناطق روستایی و عشایری موجب دگرگونی اجتماعی بافت‌های مذکور شده است و از آنجا که ساکنان جدید وابستگی و تعلق ‌خاطر عمیقی به این محله‌ها ندارند، به‌طبع انگیزه و علاقه‌ای هم به سرمایه‌گذاری در این محله‌ها وجود ندارد. این امر به‌طور چشمگیری باعث شده است که بازآفرینی تدریجی و سلول به سلول این بافت‌ها که می‌توانست تا حدود زیادی به احیا آنها کمک کند و مانع اضمحلال آن بشود، متوقف و در عین‌ حال فرسایش کالبد بافت قدیمی شهر تسریع شود. علاوه بر این، اتصال و پیوند ضعیف بین دو بافت جدید و قدیم نیز منجر به شکنندگی عملکردی بافت قدیم شده است که این خود عمق مسئله را به‌خوبی نشان می‌دهد؛ از این رو محققان در این پژوهش با انتخاب نمونۀ موردی شهرکرد برای سنجش تأثیرات رویکرد برندسازی شهری بر مفهوم بازآفرینی شهری ابتدا وضع موجود این شهر را از‌لحاظ شاخص‏های بازآفرینی شهری و برندسازی شهری بررسی می‌کنند و سپس اثر‌های برندسازی بر بازآفرینی شهری بررسی و کنکاش می‌شود تا مدل نهایی این تأثیرگذاری به دست آید. بر این اساس، با مطالعات انجام شده بر‌روی مبانی مقولۀ برندسازی شهری چهار متغیر اصلی 1- مداخلات و بازاریابی مکان؛ 2- مداخلات کالبدی-فضایی؛ 3- مداخلات غیر؛ 4- روایت‏های شفاهی و تأثیرات غیرمستقیم برندسازی برای سنجش نحوه و میزان تأثیرپذیری آنها از ابعاد اقتصادی، اقتصادی، کالبدی، محیطی و نهادی بازآفرینی بافت فرسودۀ شهرکرد در مقالۀ حاضر انتخاب شدند. بر این اساس، محققان در پژوهش حاضر در‌پی پاسخگویی به این سؤال‌های کلیدی هستند که مهم‌ترین مؤلفۀ برندینگ شهری در راستای بازآفرینی بافت فرسودۀ شهرکرد کدام است؟ برندسازی بر بازآفرینی بافت فرسودۀ شهری شهرکرد به چه اندازه تأثیرگذار است؟

مبانی نظری پژوهش

توسعه و گسترش سریع شهرنشینی در دهه‌های اخیر تأثیرات چشمگیری بر بافت‌های قدیمی و تاریخی شهرها گذاشته است. هستۀ قدیمی و تاریخی شهرها با‌توجه به مهاجرت و اسکان جمعیت بسیار زیادی دچار تغییر شکل شده که این امر موجب تخریب و فرسودگی بافت‌های مذکور شده است (شفاعتی و همکاران، 1401 ، ص. 114). افزون بر این، مشکلات کالبدی بافت‌های قدیمی و کمبود خدمات و تأسیسات زیربنایی و تسهیلات شهری باعث شده است که این بافت‌ها نتوانند پاسخگوی نیازهای امروزۀ زندگی شهروندان باشند (رسولی و همکاران، 1402، ص. 52). بر این اساس، با‌توجه به مسائل و مشکلات روزافزون شهرها و عدم توسعۀ متوازن آنها در چندین دهۀ گذشته موضوع نوسازی و بازآفرینی شهری بسط و گسترش یافته و جایگاه ویژه‌ای در عرصۀ برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری‌های شهری به خود اختصاص داده است (هودسنی، 1394، ص. 6).

بیش از چهار دهه از منشور آتن (1933) تا منشور آمستردام (1975) طول کشید تا کشورهای توسعه‌یافته از توجه به تک‌بناها غافل شوند و به بافت‌های ارزشمند قدیمی و تاریخی با هدف احیا (بازآفرینی) و روانبخشی آنها بپردازند (فرخ زنوزی، 1380، ص. 8). بنابراین بازآفرینی شهری یک گزینۀ استراتژیک مهم در ارتقای توسعۀ شهری در‌سطح جهانی بوده است (پوراحمد و همکاران، 1400 ، ص. 26). بازآفرینی شهری معادل واژه لاتین (Regeneration) است که از‌نظر لغوی به‌معنای احیا‌کردن، جان دوباره بخشیدن و از نو رشد‌کردن است (سبحانی و همکاران، 1402، ص. 117). به‌طور کلی، هدف بازآفرینی شهری توجه به گستردگی پویایی شهری در ابعاد مختلف توسعه و پایداری شهری است (امینی و انصاری مهیاری، 1400). در‌حقیقت، می‌توان با‌توجه به سه بُعد برنامه‌ریزی، مشارکت و پایداری مثلث بازآفرینی شهری را به شکل زیر ترسیم کرد که در آن هر‌یک از این ابعاد و اقدام‌های مربوط به تکمیل فرآیند بازآفرینی کمک می‌کنند (شکل1).

شکل 1: مثلث بازآفرینی و ابعاد آن (منبع: نوریان و آرایانا، ۱۳۹۱)

Figure 1: Regeneration triangle and its dimensions

واکاوی پیشینۀ نظری پژوهش نشان‌دهندۀ این است که از سه دهۀ پیش استفاده از مفهوم برندسازی در مباحث مربوط به مکان به‌صورت جدید رواج یافته است (Kavaratzis, 2008). در طی این مدت پژوهش‏های متعدّدی در‌زمینۀ برند شهری انجام شد که هرکدام از زاویۀ دید خود به‌ آن نگاه کرده‌اند. در این راستا، برنامه‏ریزان شهری بر نتایج اجتماعی و اقتصادی آن متمرکز شده‌اند و وظیفۀ برندسازی شهری را توسعۀ برندی می‏دانند که به تحقق هدف‌های مدیریت شهری کمک می‌کند (محمدی‏فر و همکاران، 1395، ص. 39). در‌واقع، برندسازی شهری پدیده‌ای است که شهرها برای نیل به مزیت رقابتی پایدار در عصر جهانی‌شدن به آن نیاز دارند (سویزی، 1402، ص. 26). Kavaratzis & Ashworth برندسازی مکان را بر سه نوع می‌دانند: ۱- نام موقعیت جغرافیایی به‌مثابۀ یک نام؛ ۲- برندسازی همزمان مکان و محصول؛ ۳- برندسازی مستقیم مکان (Prilenska, 2012).

برند شهری ابزاری تأثیرگذار در توسعۀ شهرها و در‌واقع، وجه تمایز شهرها به حساب می‌آید که موفقیت آنها را افزایش می‌دهد و بر ارزش‌آفرینی و توسعۀ اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، سیاسی و به‌دنبال آن بر جذب سرمایه‌گذاری، رونق گردشگری، انتقال فناوری و... تأثیر می‌گذارد (بهاری و همکاران، 1396، ص. 44). به ‌عبارت ‌دیگر، برندسازی شهری یک راهبرد جامع و بلندمدت در کنار راهبرد توسعۀ شهری و راهبرد توسعۀ اقتصادی شهر است که خود شامل سلسله‌ای از راهبردها، فرآیندها و فعالیت‌های بهم پیوسته و یکپارچه است که درنهایت، موجب ارتقای اعتبار و خوشنامی شهر در‌میان سایر شهرها و افزایش توانمندی‌های رقابتی و بهبود زندگی شهروندان می‌شود (امینی و انصاری مهیاری، 1400). بنابراین می‌توان از موارد ذیل به‌عنوان ارزش‌ها و دلایل ارتباط دوسویۀ برندسازی و توسعۀ مکان به‌ویژه بازآفرینی شهری نام برد. مردم معنای مکان را با ایجاد فهم از آن به کمک سه حوزۀ اصلی مرتبط خلق می‌کنند. این مواجهه با مکان‌ها در مرحلۀ اول به‌صورت تصورات و تصاویر حاصل از تجربه‌های انباشته‌شده از نحوۀ استفاده از مکان‌های خاص رخ می‌دهد. در مرحلۀ دوم این معنا با اشکال مختلف تجسم مکان، (فیلم‌ها، رمان‌ها، نقاشی‌ها) گزارش‌های خبری و غیره خلق می‌شود و در مرحلۀ سوم با تأثیر مداخلات عمدی سیاست (برنامه‌ریزی، برندسازی و توسعه مکانی) وابستگی دوسویه‌ای با کیفیت مکان شهری ایجاد می‌شود؛ به این صورت که برندسازی شهر به کمک سرمایه‌گذاری بر ویژگی‌های ذاتی خود مکان در راستای ارتقای کیفیت فضایی شهر گام برمی‌دارد که این نوع از بهبود کیفیت و ارتقا به کمک پروژه‌های پرچمدار، بازآفرینی شهری و طرح‌های مشوق باز توسعه انجام می‌گیرد و درنهایت، مجموعۀ این اقدام‌ها در ایجاد یک تصویر و سیمایی از شهر، تصویری مثبت و جذاب کمک ویژه‌ای می‌کند. Prilenska این فرآیند را به‌صورت نمودار زیر نمایش می‌دهد.

شکل 2: ارتباط و وابستگی برندسازی و کیفیت‏های فضایی شهر (منبع: Prilenska, 2012, P. 14)

Figure 2: The relationship and dependence of branding and spatial qualities of the city

در‌حقیقت، برند‌سازی شهری در یک ناحیة مشخص باعث افزایش اعتبار و شهرت آن و درنتیجه، موجب افزایش سرمایه‌گذاری‌های داخلی می‌شود. به‌دنبال آن با افزایش درآمدهای داخلی و پایدار، برند‌سازی شهری موجب بهبود کیفیت فضایی ناحیه می‌شود که این خود با پروژه‌های محرک ایجاد و در‌نهایت، به پروژه‌های پیشرو منجر می‌شود که از نشانه‌های مشهود برندسازی شهری است. از طرف دیگر، بهبود کیفیت فضایی ناحیه و پروژه‌های پیشتاز بازآفرینی شهری به سهم خود سبب بهبود و ارتقا تصویر از ناحیه می‌‌شوند و بدین ترتیب، برند ناحیه را بازتولید می‌کنند. این چرخه همچنان به‌صورت متقابل ادامه دارد (Prilenska, 2012). درمجموع، تأثیر استراتژی‌های برندسازی بر بازآفرینی شهری را با استفاده از مدل‌های Prilenska (2012) و Kavaratzis (2008) می‌توان همانند مدل مفهومی زیر نشان داد.

شکل 3: مدل مفهومی پژوهش (منبع: یافته های پژوهش، 1401 و با اقتباس از Prilenska, 2012; Kavaratzis, 2008)

Figure 3: Conceptual model of research

در این ارتباط بررسی پیشینۀ مطالعات در قلمرو موضوعی دو مفهوم بازآفرینی شهری و برندسازی شهری نشان داد که مطالعات گوناگونی در این زمینه انجام پذیرفته است که در‌ادامه به تعدادی از آنها اشاره می‌شود.

جدول 1: خلاصۀ پژوهش‌های مهم انجام‌شده دربارۀ مسئلۀ پژوهش

Table 1: Summary of the important researches done regarding the research problem

صاحب‌نظران / سال	عنوان / تأکید مدل	خلاصۀ نظر‌ها و نتایج
Mareeva et al. (2022)	بازآفرینی شهری پایدار محله‌های آسیب‌دیده در محلۀ الغانیم دوحه	محققان در این مطالعه عواملی را شناسایی کردند که در ایجاد یک محلۀ پایدار بر‌اساس کیفیت‌های شهری مانند شبکه‌های یکپارچه و خیابان‌های قابل پیاده‌روی، باز و سبز نقش دارند.
Ricciardelli et al. (2021)	بازآفرینی شهری پایدار	محققان در این مطالعه سه شاخص عمدۀ زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی را بررسی کردند. آنها نتایج، مفاهیم و شیوه‌نامه‌هایی‌هایی را برای شهرداری‌ها در اجرای پروژه‌های بازآفرینی شهری ارائه دادند.
Purwanti & Genoveva (2017)	ارزیابی نقش برندسازی در تقویت رقابت‏پذیری شهری	نتایج پژوهش نشان داد که برندسازی شهری یکی از ابزارهای مهم بازاریابی شهری است که می‌توان از آن به‌عنوان یک چهرۀ شهر نام برد.
Fernandez & Meethan )2014(	ارتباط بین برندینگ توسعۀ شهری: مورد مطالعه: پلیموت انگلستان و مالاگای اسپانیا	محققان در این مطالعه با بررسی تطبیقی این دو شهر نتیجه‌گیری کرده‌اند که شهر پلیموت با ارجاع به عناصری مانند جنگ و دوران امپراطوری توانسته است از آرمان آزادی و پذیرش فرهنگ‏ها و ایده‏ها برای خود برندآفرینی کند؛ اما شهر مالاگا برند خود را به شهری متکی بر نقاشی پیکاسو جایگزین کرده و نقاشی را نماد تقویت ارتباط، استقبال از فرهنگ‏ها و... کرده است.
Zenker & Rütter )2014(	نقش رضایت شهروندان، دلبستگی مکان و نگرش نام تجاری بر رفتار مثبت شهروندی	محققان در این مطالعه نقش شهروندان و مشارکت آنها را در ارتباط با دلبستگی به مکان و هویت مکان برررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که برندسازی شهرها و رضایت بر رفتار شهروندی تأثیرگذار است.
میلتین و ساترسویت (1395)	توانمندسازی شهروندان مناطق غیررسمی شهر، دولت محلی و جامعۀ مدنی	دولت‌های محلی در راستای رسیدن به هدف‌های دمکراتیک و مشارکت‌گرای خود یکی از مهم‌ترین وظایف آنها ایجاد توازن در مورفولوژی و توزیع منابع در شهرهاست؛ بنابراین باید با تصمیمات انعطاف‌مند و ایجاد ساختارها و رویه‌هایی پویا به حل مسائل مربوط به این مناطق و ساکنان آنها پرداخت.
سویزی (1402)	برندسازی شهری در راستای بازآفرینی هویت شهری	نتایج پژوهش نشان می‌دهد که با به‌کارگیری مؤلفه‌های بازآفرینی هویت شهری می‌توان برندسازی شهری را توسعه داد و در‌نهایت با ارتباط متقابل برندسازی و هویت شهری، منجر به پویایی اجتماعی، فرهنگی و مشارکت شهروندان شد.
امینی و انصاری مهیاری (1400)	برندسازی شهری به‌عنوان محرکی برای احیا و بازآفرینی شهری	پروژه‌های توسعه و باز‌توسعۀ شهری بیشتر با استفاده از ابزارهای برندسازی قدرتمند است و به‌دلیل ارتقا، جلب ‌توجه عمومی، جذب سرمایه‌گذاری در منطقه و افزایش توسعۀ بیشتر شهری می‌شود؛ با این حال اگرچه مفاهیم برندسازی شهری و توسعۀ مجدد شهری مزایای آشکار این راهبرد توسعۀ شهری هستند، اثر‌های منفی آن نیز ممکن است با سیاست‌های خاص شهری کاهش یابد
زارع و همکاران (1400)	بازآفرینی شهری در چارچوب پروژه‌های محرک توسعۀ شهری (مطالعۀ موردی: محله‌های سنگ سیاه، قلعه محمود و هارونیه در شیراز، کرمان و اصفهان)	نتایج پژوهش در سه محلۀ سنگ سیاه، قلعه محمود و هارونیه نشان داد که 1- پروژه‌های محرک توسعه در بافت تاریخی شهری موجب تقویت احساس امنیت می‌شوند؛ 2- مهم‌ترین عامل عدم احساس امنیت در بافت فرسوده، شکل و ساختار کالبدی نامطلوب بافت است؛ 3- می‌توان با رویکرد محرک توسعه به‌عنوان بینشی کامل و یکپارچه به احیا و بازآفرینی محله و نیز حفظ ارزش‌های تاریخی و کالبدی آن در راستای تبدیل محله به یک مکان زیستی هماهنگ با زندگی امروزی و مطابق با شخصیت و هویت تاریخی دست پیدا کرد.
اسدی و رفیعیان (1397)	بررسی عوامل مؤثر بر بازآفرینی محلات تاریخی با تأکید بر رویکرد برندسازی شهری (مورد: محلۀ سنگ سیاه شیراز)	نتایج پژوهش نشان داد که هر چهار عامل از استراتژی‌های برندسازی شهری همبستگی معنادار مثبت با بازآفرینی محلۀ سنگ سیاه دارند. افزون بر این، متغیر «دسترسی و زیرساخت» با ضریب همبستگی پیرسون 83/0 بیشترین میزان تأثیر بر توسعۀ محله و متغیر «تأثیرات غیر‌مستقیم برندسازی» با ضریب 38/0 کمترین تأثیر را از‌دیدگاه ساکنان دارد.
محمدی‏فر و همکاران (1395)	ارائۀ مدل برندآفرینی شهری در ایران بر‌اساس نظریۀ داده‏بنیاد	در این خصوص پیشنهاد می‌شود مدیران شهری ضمن بررسی وضعیت فعلی برند و تصویر ذهنی موجود (درونی و بیرونی) از شهرهای خود به تدوین استراتژی برندآفرینی شهری بپردازند و با بازتولید تصویر ذهنی جایگاه بایسته را در ذهن مخاطبان هدف ایجاد کنند.
منوریان و همکاران (1392)	مدل فرآیندی برندسازی شهری برای کلانشهرهای ایران	یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد تعریف جایگاه مدیریت شهری در نظام برنامه‌ریزی کشور، آمایش سرزمین برای تعیین تقسیم وظایف شهری، تغییر دیدگاه نسبت به برند، کاهش رانت و افزایش فضای رقابتی و ایجاد ظرفیت علمی، مطالعاتی و اجرایی شهرها از زمینه‌های علّی برندسازی است.

منبع: یافته‌های پژوهش، 1401

بر این اساس، پس از مطالعۀ مبانی نظری پژوهش می‌توان گفت که مطالعۀ حاضر از جنبه‏های زیر اهمیت و نوآوری دارد. اول اینکه محققان در مطالعات پیشین انجام‌شده به‌صورت جداگانه و یا غیرتجربی بر‌روی مؤلفه‌های پژوهش (برندسازی شهری و بازآفرینی شهری) تحقیق کرده‌اند؛ در‌حالی که محققان در پژوهش حاضر مؤلفه‌های هر دو رویکرد را در یک پژوهش و به‌صورت تجربی بررسی کرده‌‌اند. دوم اینکه محققان در پژوهش حاضر از معادله‌های ساختاری استفاده می‌کنند که این خود پژوهش حاضر را در بین دیگر پژوهش‏های مشابه برجسته می‏‌کند.

روش‌شناسی پژوهش

پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از‌لحاظ شیوه و روش از نوع توصیفی-همبستگی است. روش گردآوری اطلاعات و داده‌ها اسنادی و میدانی بوده که در این راستا، ابتدا با مطالعه و بررسی پیشینۀ پژوهش متغیرهای آن از دو شاخص اصلی بازآفرینی شهری شامل 4 زیرشاخص (اقتصادی، فرهنگی-اجتماعی، کالبدی و محیطی) و برندسازی شهری شامل 4 زیرشاخص (مداخلات کالبدی-فضایی، مداخلات غیرفضایی برندسازی، بازاریابی و ارتقا مکان و تأثیرات غیرمستقیم برندسازی) استخراج و سپس هر زیر‌شاخص نیز به تعدادی سؤال تقسیم و در مرحلۀ بعد پژوهش روایی و پایایی ابزار پژوهش بررسی و در‌نهایت، به مدل‏سازی تأثیر بازآفرینی شهری بر برندسازی پرداخته شد. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ ساکنان بافت فرسودۀ شهرکرد (برابر با 8292 نفر بوده که 5/18 درصد از جمعیت شهر است) بوده است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 367 نفر انتخاب و برای افزایش دقت و کاهش ضریب خطاهای میدانی تعداد 400 پرسشنامه تکمیل و به روش تصادفی ساده بررسی شد. برای تحلیل داده‏های پژوهش از تحلیل‏های گوناگون استفاده شده است. در مرحلۀ اول با استفاده از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف نرمال‌بودن داده‏ها در نرم‏افزارSPSS بین متغیرها مشخص شد تا بر‌اساس آن از نرم‏افزارها و روش‏های متناسب استفاده شود. در مرحلۀ بعد روایی سازۀ متغیرها و شاخص‏های منتج از آنها با بهره‌گیری از آزمون تحلیل عاملی-تأییدی بررسی و در‌نهایت، برای پاسخگویی به سؤال‌ها از مدل‌سازی معادله‌های ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی در نرم‏افزار Smart-PLS استفاده شد.

گفتنی است که بافت قدیم و فرسودۀ شهرکرد به مساحت 86 هکتار در محدودۀ مرکزی شهر قرار گرفته است. این منطقه همان دهکرد قدیم و هستۀ اولیۀ تشکیل شهرکرد بوده است که ساکنان بومی آن با گویش فارسی و از قرن‌ها پیش در این محل سکنی گزیده‌اند. این استان محوریت و مرکزیت اداری، اقتصادی و فرهنگی استان را دارد. از‌جمله بناهای با‌ارزش و تاریخی در این محدوده را می‌توان مقبرۀ امامزادگان حلیمه و حکیمه خاتون، مسجد جامع شهرکرد، مسجد اتابکان، مسجد ابو محمد، مسجد آقا بزرگ، سقاخانۀ ارباب میرزا، حمام پرهیزگار، حمام اتابکان و اتاق آینه نام برد. افزون بر این، معماری بومی و محلی، وجود بازارهای سنتی و مرکز تجاری شهر، صنایع‌دستی و محلی و به‌تبع آن محورهای اصلی و حمل‌و‌نقل عمومی این بافت‌ها را به یک پاتوق فرهنگی تبدیل کرده است که از‌جمله پتانسیل‌های لازم برای برند‌سازی بافت فرسودۀ شهرکرد به حساب می‌آیند.

در پژوهش حاضر برای‏ دستیابی به هدف‌های پژوهش تعداد 28 مؤلفه با تحلیل محتوای پیشینۀ نظری و تعداد 23 متغیر نیز که برگرفته از مدل Kavaratzis (2008) و Prilenska (2012) بودند، انتخاب شد که در جدول (2) آمده است.

جدول 2: زیرشاخص‏های پژوهش

Table 2: Research sub-indices

زیرشاخص‏های بازآفرینی	زیرشاخص‏های برندسازی
اقتصادی: میزان اشتغال، رونق فعالیت‏های اقتصادی، میزان سکونت اقشار با بضاعت، ارزش اقتصادی زمین، درآمد اهالی	مداخلات فضایی-کالبدی: حفظ و مرمت آثار تاریخی، نوسازی ساختمان‏های فرسوده، ایجاد فضای سبز و عمومی، بهبود سیمای محله، تأمین دسترسی سواره، وضعیت رفت‌وآمد پیاده، ارائۀ خدمات و امکانات زیرساختی، تسهیلات گردشگری
فرهنگی-اجتماعی: تمایل به سکونت، رعایت هنجارهای اجتماعی، فاصلۀ طبقاتی بین اقشار محله، شمول اجتماعی و میل به مشارکت، اعتماد اجتماعی به مدیریت شهری، همبستگی اجتماعی برای حفاظت از میراث، امنیت اجتماعی، حس تعلق و هویت در ساکنان، برنامه‏های فرهنگی	مداخلات غیرفضایی: برنامه‏های نهادی شهری، مشارکت شهروندان، مشارکت بخش خصوصی-عمومی، اختصاص سازمان به برندسازی، جشنواره‏های فرهنگی، تعریف چشم‏انداز، نهادسازی
کالبدی: دسترسی به مسکن پایدار، تراکم ساختمانی، دسترسی به مسکن پایدار، دسترسی پیاده و سواره، طراحی بر مبنی نیاز ساکنان، میزان استفاده از کاربری‏های خالی، کاربری فضای سبز، کاربری‏های سازگار	بازاریابی و ارتقا مکان: بهره‏گیری از روش‏های گرافیکی، اینترنت، بهره‏گیری از رسانه‏های جمعی.
محیطی: حفاظت از آثار فرهنگی، جمع‏آوری پسماند، انتشار آلاینده‏ها، منابع تجدید‌شونده، میزان تزئینات خیابانی، طراحی انسان‌محور	تأثیرات غیرمستقیم برندسازی: روایت‏های شفاهی، به اشتراک گذاشتن تصاویر محله با بازدیدکنندگان، توصیه به دیگران برای بازدید از محله

منبع: تحلیل نگارندگان و Prilenska, 2012; Kavaratzis, 2008

معرفی منطقۀ مطالعه‌شده

شهرکرد (مرکز استان چهارمحال و بختیاری) در ۹۷ کیلومتری جنوب غرب اصفهان و در بین ۵۰ درجه و ۴۹ دقیقه و ۲۲ ثانیه تا ۵۰ درجه و ۵۳ دقیقه و ۴۴ ثانیه طول و ۳۲ درجه و ۱۸ دقیقه و ۲۲ ثانیه تا ۲۳ درجه و ۲۱ دقیقه و ۵۰ ثانیه عرض جغرافیایی قرارگرفته است. بر‌اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۹۰۴۴۱ نفر (در ۵۵۴۹۲ خانوار) بوده است. این شهر حدود 86 هکتار بافت قدیمی و فرسوده (2 / 4 درصد محدودۀ شهری شهرکرد) دارد که بیشتر در بخش مرکزی شهر است و افزون بر نیمی از ترافیک شهری را در خود جای داده است. جمعیت محدودۀ مطالعه‌شده طبق آخرین سرشماری نفوس و مسکن برابر 8292 نفر بوده است که 5/18 درصد از جمعیت شهر را تشکیل می‌دهد. محدودۀ مطالعه‌شده در تقسیمات شهری شهرکرد شامل محله‌های 11 و 10 و بخشی از محلۀ 9 در ناحیۀ 2 شهرکرد است. محلۀ 9 و 11 تراکم بسیار زیاد و محلۀ 10 که جزء هستۀ اولیه شهر نیز است تراکم محدود دارد (مهندسین مشاور شهر و خانه، 1391).

شکل 4: موقعیت مکانی منطقۀ مطالعه‌شده (منبع: مهندسین مشاور شهر و خانه، 1391)

Figure 4: Location of the studied area

یافته‌های پژوهش و تجزیه‌و‌تحلیل

یافته‌های توصیفی

یافته‏های توصیفی پژوهش نشان داد که از مجموع 400 پرسشنامۀ تکمیل‌شده در بافت فرسودۀ شهرکرد 288 نفر (72 درصد) مرد و 112 نفر (28 درصد) زن بوده‌اند. توزیع سنی پاسخگویان در بافت فرسودۀ شهرکرد نشان می‌دهد که در این بافت بیشترین فراوانی پاسخگویان مربوط به گروه سنی 30 الی 40 سال با 41 درصد است. پس از آن گروه سنی زیر 30 سال با فراوانی 27 درصد و تعداد 108 نمونه در ردۀ دوم قرار می‏گیرند. همچنین، دو گروه سنی 41 الی 50 و بالای 50 به‌ترتیب با 25 درصد (100 نمونه) و 7 درصد (28 نمونه) در رده‏های بعدی قرار گرفتند. از‌نظر تأهل بیشتر پاسخ‏دهندگان در بافت فرسودۀ شهرکرد سرپرست خانوار و متأهل با درصد 63 و تعداد 252 نمونه هستند و افراد مجرد در این محله با 37% و تعداد 148 نفر هستند. بر‌اساس یافته‏های توصیفی پژوهش بیشتر افراد پاسخگو در منطقۀ مطالعه‌شده تحصیلات دیپلم و پایین‌تر دارند که این دسته نمایانگر عدد 164 نمونه (41 %) است که رقم چشمگیری به شمار می‏رود و می‌توان آن را یکی از ضعف‏های اساسی این منطقه برشمرد. پس ‌از این گروه بیشتر پاسخ‏دهندگان مربوط به دارندگان مدرک کارشناسی است که با 28 درصد و 112 نمونه در ردۀ بعدی قرار می‏گیرند. همچنین، کمترین تعداد پاسخگو مربوط به گروه تحصیلی کارشناسی ارشد و بالاتر است که این مقدار 13 درصد (52 نمونه) به دست آمد. افزون بر این، از‌نظر شغل بیشترین فراوانی مربوط به گزینۀ شاغلان آزاد است که با تعداد 152 نمونه (38 %) بیشترین تعداد نمونه را به خود اختصاص دادند. پس ‌از آن بیشترین فراوانی مربوط به غیرشاغلان به فراوانی 148 نمونه و 37 % درصد است که رقم چشمگیری را نشان می‌دهد و حاکی از عدم پایداری در مؤلفه‏های اقتصادی و اشتغال است. پس از آن کارمندان بخش دولتی قرار دارند که با 17 % و تعداد 68 نمونه در ردۀ بعدی قرار می‏گیرند. در‌نهایت، کارمندان بخش خصوصی در این منطقه با فراوانی 44 نمونه و 11 % در آخرین رده قرار می‏گیرند. سرانجام، بیشترین تعداد پرسش‏شوندگان در بافت فرسودۀ شهرکرد مربوط به اقامت بیش از 15 سال در محل است که این رقم شامل 41 % از پاسخ‏دهندگان (164 نمونه) می‌شود. بر این اساس، بعد از آن اقامت بین 10 تا 15 سال با 68 نمونه و 17 درصد در ردۀ بعدی قرار می‏گیرد. کمترین درجه به ساکنان با اقامت کمتر از 2 سال می‏رسد که با رقم 9 % و 36 نمونه در آخرین رده‏بندی قرار می‏گیرند.

افزون بر این، میانگین آمار توصیفی پاسخ‏های شرکت‏کنندگان دربارۀ مؤلفه‌ها و گویه‌های پرسشنامه نشان داد که در بافت فرسودۀ شهرکرد کمترین میانگین اختصاص‌یافته به متغیر کلی محیطی با ضریب 20/2 است که نشان از نارضایتی زیاد از وضعیت بهداشت محیط در منطقه، میزان حفاظت از آثار و میراث فرهنگی، جمع‏آوری پسماندهای موجود، گازهای آلاینده دارد و بیانگر ضعف کیفیت محیطی این مقوله‌ها در منطقۀ مطالعه‌شده است. در این راستا، مؤلفۀ فرهنگی اجتماعی با ضریب 59/2 بیشترین میانگین را دارد (کمتر از میانگین نظری 3 ) که حاکی از نارضایتی جمعی ساکنان این بافت‌هاست. دو مؤلفۀ اقتصادی (با ضریب میانگین 31/2) و کالبدی (با ضریب میانگین 35/2 ) نیز شرایط مشابهی را در منطقه از‌نظر ساکنان دارند.

جدول 3: پرسشنامۀ بازآفرینی شهری برای بافت فرسودۀ شهرکرد

Table 3: Urban regeneration questionnaire for the worn-out fabric of Shahrekord

متغیر		میانگین	مد	میانه	انحراف استاندارد	واریانس	دامنۀ تغییرات
پرسشنامۀ اول	اقتصادی (سؤال 1 تا 5)	31/2	45/1	31/2	745/0	556/0	80/2
	فرهنگی-اجتماعی (سؤال 6 تا 14)	59/2	60/1	50/2	504/0	254/0	20/2
	کالبدی (سؤال 15 تا 22)	35/2	50/1	20/20	741/0	550/0	00/3
	محیطی (سؤال 23 تا 28)	20/2	80/1	20/20	480/0	231/0	80/1
پرسشنامۀ دوم-پرسشنامۀ برندینگ شهری
پرسشنامۀ دوم	مداخلات کالبدی فضایی (سؤال 1 تا 9)	42/2	65/1	00/2	697/0	486/0	00/3
	مداخلات غیرفضایی (سؤال 10-17)	51/2	75/1	00/2	762/0	581/0	71/2
	بازاریابی و ارتقا مکان (سؤال 18 تا 20)	12/2	65/1	00/2	853/0	729/0	25/3
	تأثیرات غیرمستقیم برندسازی (سؤال 21 تا 23)	25/2	80/1	80/1	920/0	847/0	20/3

منبع: یافته‌های پژوهش، 1401

در ارتباط با متغیر برندینگ شهری، بازاریابی و ارتقا مکان با ضریب 12/2 کمترین میانگین را دارند که نشان‌دهندۀ ضعف شدید تبلیغاتی و نبود برنامه در راستای ارتقا و هویت‏سازی این بافت از‌نظر ساکنان است. شاخص مداخلات غیرفضایی با میانگین 51/2 بیشترین ضریب اختصاص‌یافته در این گروه است. این در‌حالی است که با وجود داشتن بیشترین ضریب، درجۀ نارضایتی نسبی زیادی (در ارتباط با متغیرهای برنامه‏ریزی نهادی شهری، مشارکت مردمی و بخش خصوصی، اختصاص سازمانی برای برندسازی، جشنواره‏ها، نهادسازی در راستای بازاریابی و ...) از خود نشان می‌دهد که این خود نشان‌دهندۀ نبود اراده و محرک‏هایی در راستای برندسازی شهری در منطقۀ مطالعه‌شده است. در‌نهایت، در این گروه مداخلات کالبدی-فضایی (42/2) و تأثیرات غیرمستقیم برندسازی (25/2) ضرایب پایینی از رضایتمندی را دارند که ریشه‏های نتایج به‌دست‌آمده از بافت فرسوده را متوجه نبود برنامه‏های نهادهای شهری در راستای بازآفرینی و بازیابی هویت این بافت کرده است.

یافته‌های استنباطی

برای تعیین وضعیت توزیع داده‏ها در مرحلۀ اول از آزمون کولموگروف-اسمیرنووف (KS) استفاده شد. به استناد نتایج حاصل‌شده از این آزمون برای دو پرسشنامۀ بازآفرینی و برندینگ شهری مشخص شد که توزیع داده‏های هیچ‌کدام از متغیرها نرمال نیست و بر این اساس، برای انجام‌دادن آزمون معادله‌های ساختاری از نرم‏افزار Smart PLS و روش حداقل مربعات جزئی (PLS) (برای داده‏های غیرنرمال) استفاده شد. سپس در ارزیابی بخش اندازه‏گیری مدل، روابط بین متغیرهای نهفته و متغیرهای آشکار بررسی و از این طریق اعتبار یا روایی و اعتماد یا پایایی اندازه‏گیری‏ها بررسی شد. بر این اساس، ابتدا تحلیل عاملی تأییدی اجرا شد و با‌توجه به بار عاملی به‌دست‏آمده تمامی شاخص‏هایی که مقدار‌های بار عاملی آنها کمتر از 4/0 بود، حذف و سپس مدل اصلاحی دوباره اجرا شد. افزون بر این، بعد از این مرحله دو معیار هم‌گرا و واگرا که مربوط به مدل‏سازی معادله‌های ساختاری است، بررسی شد. برای ارزیابی روایی هم‌گرا از معیار AVE (میانگین واریانس استخراج شده) (بیش از 5/0) و برای دستیابی به پایایی از پایایی ترکیبی (CR) (مقدار بیش از 7/0) استفاده شد. نتایج به‌دست‏آمده نشان از روایی و پایایی فراوان متغیرهای پژوهش دارد.

جدول 4: مدل ضرایب مسیر مدل‏های اندازه‏گیری و ساختاری متغیرهای پژوهش

Table 4: Path coefficients model of measurement and structural models of research variables

متغیرهای بازآفرینی	Composite Reliability	(AVE (Average Variance Extracted
اقتصادی	950/0	734/0
فرهنگی-اجتماعی	909/0	714/0
کالبدی	896/0	634/0
محیطی	850/0	657/0

متغیرهای برندسازی	Composite Reliability	(AVE (Average Variance Extracted
مداخلات کالبدی-فضایی	890/0	621/0
مداخلات غیرفضایی	868/0	624/0
بازاریابی و ارتقا مکان	851/0	660/0
تأثیرات غیرمستقیم برندسازی	915/0	694/0

منبع: یافته‌های پژوهش، 1401

برازش مدل‏های اندازه‏گیری و تخمین ضرایب مسیر و بارهای عاملی متغیر بازآفرینی و برندیگ شهری

در این بخش با استفاده از نرم‏افزار PLS بارهای عاملی اندازه‏گیری و مقدار‌های بارهای عاملی متغیرها و سؤال‌ها محاسبه و آورده شد. نتایج به‌دست‏آمده نشان داد که تمامی ضرایب مدل نهایی بدون اینکه هیچ‌کدام از سؤال‌ها حذف شود، در‌سطح اطمینان 95 درصد معنادار است؛ بنابراین نتایج به‌دست‌آمده از بارهای عاملی، روایی بالای سؤال‌های بازآفرینی شهری و برندیگ شهری را تأیید می‌کند.

شکل 5 و6 : متغیرهای پژوهش در حالت تخمین ضرایب استاندارد و بارهای عاملی برای متغیرهای بازآفرینی و برندینگ شهری (منبع: یافته‌های پژوهش، 1401)

Figures 5 and 6: Research variables in the mode of estimating standard coefficients and factor loadings for urban branding and regeneration variables

بر‌اساس بارهای عاملی متغیرهایی که بیشترین بار عاملی داشته باشند در اندازه‏گیری متغیر مربوط سهم زیادی دارند‌ و شاخص‌هایی که ضرایب کمتری داشته باشند، سهم کمتری را در اندازه‏گیری سازۀ مربوط دارند. بر این اساس، برای متغیر اقتصادی مؤلفۀ میزان رونق فعالیت‏های اقتصادی در بافت بار عاملی (879/0)، در بین عوامل اجتماعی-فرهنگی متغیر میزان اعتماد به مدیریت شهری با بار عاملی (912/0)، در عوامل کالبدی، متغیر حمایت و برنامه‌ریزی برای دستیابی جامعۀ شهری به مسکن با بار عاملی (935/0) و در بین عوامل محیطی، مؤلفه‌های رضایت از جمع‏آوری پسماندهای موجود، دفع زباله و آلودگی صوتی در بافت بیشترین بار عاملی را دارند. همچنین، در ارتباط با متغیرهای برندینگ شهری در بین عوامل مداخلات کالبدی-فضایی، بهبود سیمای محله با بار عاملی (892/0)، در بین متغیرهای مداخلات غیر فضایی، مؤلفۀ تعریف چشم‏انداز روشن برای آیندۀ محله با بار عاملی (916/0)، در‌میان شاخص‏های بازاریابی و ارتقا مکان، مؤلفۀ بهره‏گیری از رسانه‏های جمعی با بار عاملی (938/0) و در بین متغیرهای تأثیرات مستقیم برندسازی، به اشتراک گذاشتن تصاویر محله با بازدید‏کنندگان با بار عاملی (902/0) بیشترین بارهای عاملی مربوط به متغیرهای اصلی خود هستند.

مدل‏یابی معادله‌های ساختاری

شکل 7 تأثیرگذاری هریک از مؤلفه‏های اصلی برندسازی شهری را بر بازآفرینی شهری در شهرکرد نشان می‌دهد. با ملاحظۀ نتایج به‌دست‏آمده مشخص می‌شود که بیشترین تأثیرگذاری را مؤلفۀ مداخلات کالبدی فضایی بر بازآفرینی مؤثر بافت فرسودۀ شهرکرد دارد. بر این اساس، این مؤلفه با ضریب مسیر 508/0 کمی بیش از نصف تغییرات بازآفرینی شهری را توضیح می‌دهد و بدین معناست که برای بازآفرینی بافت فرسودۀ شهرکرد باید به جراحی‏های فیزیکی و کالبدی در‌سطح محدودۀ بافت فرسوده با ابزار برندسازی شهری مبادرت کرد. دیگر مؤلفه‏های تأثیرگذار بر بازآفرینی شهری نیز به‌ترتیب بازاریابی و ارتقا مکان با ضریب (355/0)، مداخلات غیرفضایی (214/0) و تأثیرات غیرمستقیم بازاریابی با ضریب 180/0 در رده‏های بعدی تأثیرگذاری قرار می‏گیرند.

شکل 7: مدل ساختاری تأثیر عوامل برندسازی شهری بر بازآفرینی شهری (منبع: یافته‌های پژوهش، 1401)

Figure 7: Structural model of the influence of urban branding factors on urban regeneration

شکل 8 تمامی روابط معادله‌های اندازه‏گیری (بارهای عاملی) و روابط معادله‌های ساختاری (ضرایب مسیر) را که با استفاده از آمارۀ t آزمون می‌کند، در حالت معناداری ضرایب (t-value) نشان می‌دهد؛ از این رو با‌توجه به نوع سؤال‌هایی که در این پژوهش بیان شده است، هنگامی فرضیه‏ها تأیید می‌شود که ضریب مسیر مثبت و عدد معنا‏داری آن نیز (همان آمارۀ تی است) معنا‏دار باشد.

شکل 8: مدل ساختاری تأثیر کلی برندسازی شهری بر بازآفرینی شهری (منبع: یافته‌های پژوهش، 1401)

Figure 8: Structural model of the overall impact of urban branding on urban regeneration

مطابق نتایج به‌دست‌آمده (شکل‌های 5 و 6) از آزمون t، کلیۀ بارهای عاملی در‌سطح اطمینان 99% معنادار شده است و این بدان معناست که تمامی عوامل در اندازه‏گیری سازه‏های خود سهم معناداری را داشته‌اند. در این راستا، با‌توجه به شکل‌های (5 و 6) و آشکار‌شدن برآیند نتایج بافت فرسودۀ شهرکرد که حاکی از تأثیر معنا‏دار و مثبت برند‌سازی بازآفرینی شهری بافت فرسودۀ شهرکرد است، این تأثیر با ضریب مسیر 833/0 به‌صورت تأثیری قوی تفسیر می‏‌شود؛ بدین معنا که با تغییر یک واحد در عوامل و مؤلفه‏های برندسازی شهری، متغیرهای بازآفرینی شهری نیز به‌صورت زیادی در راستای موافق تغییر می‏کنند. به عبارت دیگر، نتایج به‌دست‌آمده از مدل ساختاری پژوهش و تحلیل تأثیر مؤلفه‏های کلی برندسازی شهری بر بازآفرینی مشخص می‌کند که عملیات در راستای برندسازی شهری و کاربست صحیح استراتژی‏های آن منجر به بازآفرینی بافت فرسودۀ شهرکرد به روش خلّاقانه می‌شود که گامی در راستای توسعۀ پایدار این نوع بافت‏هاست.

نتیجه‌گیری

امروزه بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری با مسائل و چالش‌های متعدّدی روبه‌روست که برای جلوگیری از تداوم این روند در ادبیات ساماندهی و برنامه‌ریزی شهری، راهبردها و نظریه‌های مختلفی ارائه شده است که می‌توان تمامی آنها را در نگرش بازآفرینی شهری خلاصه کرد؛ اما این نگرش با‌وجود روند تکاملی خویش در‌حوزۀ باز توسعۀ شهری و در نظر گرفتن تمامی وجوه و محدودیت‌ها، نقش عوامل و تعیین‌کنندۀ زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را در فرآیند طرح‌ها و اقدام‌های بازآفرینی در‌نظر نمی‌گیرد. در این راستا، امروزه و در عصر جهانی‌شدن و رقابت‌پذیری که شهرها در تلاش‌اند با ارائۀ تصویری مطلوب در ذهن سرمایه‌گذاران، گردشگران و مهاجران، سهم فراوانی از توجه جهان، بازار سرمایه و استعدادهای برجسته را به خود اختصاص دهند، برندسازی شهری می‌تواند به‌عنوان یک فرصت بی‌نظیر برای این شهرها به حساب آید. این رویکرد به‌ویژه در بافت‌های فرسودۀ شهری از‌طرفی، با ایجاد مجموعه‌ای از تصاویر آشکار و مثبت از شهر بافت‌های فرسودۀ شهری را جذاب‌تر، ایدئال‌تر و بی‌نظیر می‌کند و از طرف دیگر با ایجاد تصویری مثبت از اینگونه بافت‌ها به این محله‌ها کمک کند تا با استفاده از توانمندی‌ها و قابلیت‌های محیطی، نیازها و انگیزه‌های گروه‌های هدف را به سمت ارتقا حس مکان و تحقق هدف‌های رقابتی و توسعۀ شهری هدایت کند.

پژوهش حاضر با هدف واکاوی تأثیر برندسازی بر بازآفرینی بافت فرسودۀ شهری شهرکرد و با استفاده از معادله‌های ساختاری انجام شد. بر این اساس، در پژوهش حاضر از دو پرسشنامۀ بازآفرینی و برندسازی و نیز از دو نرم‏افزار SPSS و PLS برای تحلیل هدف‌ها و پرسش‏های پژوهش استفاده شد که در ارتباط با نتایج به‌دست‏آمده درحیطۀ روایی آزمون، تمامی متغیرهای موجود در پژوهش با کسب رقم بیش از 4/0 روایی حداکثری پیدا کردند. در این میان، پایایی گزینه‏های موجود نشان از پایایی زیاد مؤلفه‏های پژوهش با اعمال روش‏های گوناگون (AVE و CR) دارد. همچنین، نتایج به‌دست‏آمده از مدل ساختاری موجود نشان از وجود تأثیر معنا‏دار و قوی مؤلفۀ اصلی برندسازی شهری بر بازآفرینی دارد که فعالیت در‌حیطۀ هرکدام از این مفاهیم باعث تغییراتی چشمگیر در مؤلفۀ دیگر می‌شود. ضریب به‌دست‏آمده برای اثبات این موضوع 830/0 است که با همراه‌شدن آمارۀ T نشان از معنا‏داری و قوی‌بودن تأثیر دارد؛ بنابراین روشن است که عوامل بازآفرینی و باززنده‏سازی اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی در بافت فرسودۀ شهرکرد چه تأثیر بسزایی در افزایش پایداری و محیا‌شدن این بافت در راستای برندسازی موفق این محدوده دارد.

افزون بر این، نتایج به‌دست‏آمده از تحلیل متغیرها و گویه‌ها (حاصل مطالعات میدانی و تجربی در محدودۀ مطالعه‌شده) حکایت از وجود مشکلات و نارضایتی‏های شدید و ضعف‏های عمیق در بافت فرسودۀ منطقۀ مطالعه‌شده دارد؛ بنابراین با عنایت به مباحث نظری و نیز نتایج حاصل‌شده از مطالعات تجربی و میدانی پیشنهاد‌های زیر برای تحقق بازآفرینی پایدار شهری با برندسازی در محدودۀ مطالعه‌شده ارائه می‌شود.

بازآفرینی اقتصادی (میزان درآمد اهالی محل): اغلب ساکنان محله‌های بافت‌های فرسوده و نواحی منفصل شهری ازلحاظ اقتصادی و درآمد ضعیف هستند. پس باید در کنار اجرای طرح‌های عمرانی به توانمندسازی آنان به‌ویژه در بخش اشتغالزایی و درآمد پایدار توجه ویژه داشت. بر این اساس، نتیجۀ بررسی پژوهش مذکور و برداشت میدانی از بافت فرسودۀ شهرکرد مؤید این مسئله است که بازآفرینی شهری در بافت فرسودۀ شهرکرد نیازمند ایجاد شغل‏های پایدار در منطقه و توانمندسازی اقتصادی ساکنان است؛ با این حال اجرای پروژه‏های برندسازی از‌طرفی، باعث شکوفایی اقتصادی منطقۀ مطالعه‌شده و از طرف دیگر، باعث درآمدزایی و ایجاد شغل پایدار در اینگونه مناطق و افزایش ارزش منطقه می‌شود.

همبستگی اجتماعی: بر این اساس یکی از نتایج پژوهش مذکور کمبود حس مشارکت و همبستگی اجتماعی در حفاظت از آثار تاریخی است که امتیاز بسیار پایینی نیز ازلحاظ رضایت‏مندی ساکنان به دست ‏آورد. در‌حقیقت، یکی از اصول برندسازی نیز مشارکت‌دادن همۀ ذی‌نفعان در برنامه‏ریزی برندینگ برای یکپارچه‏سازی سیستم برنامه‏ریزی و نیل به هدف‌های خود عنوان شده است که از نتایج پژوهش حاضر است.

تراکم ساختمانی در محدوده: یکی از اصول مهم در بازآفرینی محله‌های شهری ایجاد تغییرات کالبدی و وسعت‌بخشیدن به فضاهای باز و سبز در راستای آرام‌کردن تراکم و تحولات ساختمانی است. بازآفرینی شهری پایدار با حفظ استخوان‏بندی بافت فرسوده و حفظ هویت و اصالت آن در راستای برندسازی موفق منطقه در‌صدد معاصرسازی و مدرن‏سازی فضاها، ارتقای فضاهای سبز، ارتقای پیاده‏مداری و تعریض شبکۀ معابر در محدوده است. نتایج پژوهش حاضر را می‌توان با بیانیه‏های هوی آن (2003)، وین (2005) در یک راستا دانست.

جلوگیری از انتشار آلاینده‏های زیست‏محیطی: اصولاً هدف آن، حفظ بناهای باارزش، ایجاد فضاهای سبز، توجه به دسترسی‏ها، سنجش میزان نفوذپذیری محله، سنجش کیفیت مصالح و توسعۀ زیرساخت‌هاست.

حفظ و مرمت آثار تاریخی: در مبحث برندسازی یکی از مهم‏ترین مبانی آن حفظ و مرمت آثار تاریخی شهری عنوان شده است. در‌حقیقت، حفظ و احیای آثار تاریخی منطقه باعث تقویت هویت موجود در محله و ارتقای آن از جنبه‏های گوناگون می‌شود و در این راه گامی اساس محسوب می‌شود.

برنامه‏ریزی نهادهای مدیریت شهری: نهادهای شهری مجری اصلی راهبردهای برندینگ شهری هستند. در‌حقیقت، عملکرد ضعیف این نهادها در شهرکرد در‌حوزۀ بازآفرینی و برندسازی شهری منجر به خروجی ضعیف از بافت فرسودۀ شهرکرد شده و آن را دچار نابسامانی‏های بسیاری کرده است.

بهره‏گیری از روش‏های گرافیکی: با عنایت به اینکه بازاریابی از اصول بسیار مهم در امر برندسازی است و بدون این امر برندسازی دچار چالش اساسی می‌شود، بررسی میدانی بافت فرسودۀ شهرکرد حاکی از استفادۀ بسیار ضعیف از رنگ‏های گوناگون در باززنده‏سازی بافت فرسودۀ آن و عملکرد ضعیف ذی‌نفعان اجرایی این حوزه است.

به اشتراک گذاشتن تصاویر محله: ادراک مثبت گردشگران و بازدیدکنندگان از بافت فرسودۀ شهری و گرفتن تصاویر زیبا و به اشتراک گذاردن آن باعث تبلیغات و ترویج حوزۀ مطالعه‌شده در برندسازی و بازآفرینی شهری می‌شود. در این راستا، بر‌اساس نظر‌های اهالی منطقۀ فرسودۀ شهرکرد تاکنون بازخورد مناسبی از این محله در بین بازدیدکنندگان صورت نگرفته و این حوزه بسیار ضعیف عمل کرده است.

References

منابع

اسدی، درنا، و رفیعیان، مجتبی (1397). بررسی عوامل مؤثر بر بازآفرینی محلات تاریخی با تأکید بر رویکرد برندسازی شهری (نمونۀ موردی: محلۀ سنگ سیاه شیراز). مطالعات محیطی هفت حصار، 6(24)، 5-14.

https://hafthesar.iauh.ac.ir/article-1-566-fa.html

امینی، شیوا، و انصاری مهیاری، سحر (1400). برندسازی شهری به‌عنوان محرکی برای احیا و بازآفرینی شهری. کنفرانس ملی به‌سوی شهرسازی و معماری دانش‌بنیان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران.

https://sid.ir/paper/901341/fa

بهاری، نادر، آقازاده، هاشم، و روشندل اربطانی، طاهر (1396). طراحی الگو برندسازی شهری برای توسعۀ کارآفرینی (مورد مطالعه: شهرستان گرمی). فصلنامۀ توسعۀ کارآفرینی، 10(2)، 221-240.

https://doi.org/10.22059/jed.2017.238762.652280

پوراحمد، احمد، کشاورز، مهناز، علی‌اکبری، اسماعیل، و هادوی، فرامرز (1396). بازآفرینی پایدار بافت‌های ناکارآمد شهری (مورد مطالعه: منطقۀ 10 شهر تهران). فصلنامۀ آمایش محیط، 37(7)، 167 – 194.

https://sanad.iau.ir/Journal/ebtp/Article/986494

رسولی، محمد، حاجی‌زاده اناری، حسن، سعید‌پور، شراره، هوشنگ، محمدمهدی، و قبادی، شادی (1402). ارائۀ راهبردهای بازآفرینی رویدادمدار در بافت‌های فرسودۀ شهری (مطالعۀ موردی: بافت فرسودۀ شهر سنندج). فصلنامۀ توسعۀ پایدار شهری، 4(11)، 51-70. https://doi.org/10.22034/usd.2023.706525

زارع، مریم، بندرآباد، علیرضا، و شهابیان، پویان (1400). بازآفرینی شهری در چارچوب پروژه‌های محرک توسعۀ شهری (مطالعۀ موردی: محله‌های سنگ سیاه، قلعه محمود و هارونیه در شیراز، کرمان و اصفهان). فصلنامۀ علمی پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 12(47)، 339-362.

https://doi.org/10.30495/jupm.2022.28337.3918

سبحانی، نوبخت، حکمت‌نیا، حسن، فخارتازه یزدی، فرشته، و سلمان‌زاده، سینا (1402). ارزیابی بافت‌های فرسودۀ شهری با رویکرد بازآفرینی شهری (مطالعۀ موردی: شهر میاندوآب). فصلنامۀ پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 55(3)، 115-138. https://doi.org/10.22059/jhgr.2022.332976.1008401

سویزی، امیر (1402). برندسازی شهری در راستای بازآفرینی هویت شهری. دومین کنفرانس بین‌المللی معماری، عمران، شهرسازی، محیط ‌زیست و افق‌های هنر اسلامی در بیانیۀ گام دوم انقلاب، دانشگاه هنر اسلامی تبریز.

https://civilica.com/doc/1614445/

شفاعتی، آرزو، ولی‌زاده، رضا، رحیمی، اکبر، و پناهی، علی (1401). تحلیلی بر نقش توسعۀ هوشمند شهری در توسعۀ میان‌افزای مناطق فرسودۀ تبریز (نمونۀ پژوهش: منطقۀ 8 تبریز). جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، 33(1)، 113-132. https://doi.org/10.22108/gep.2021.125940.1374

فرخ زنوزی، عباس (1380). ضرورت نوزایی شهری. فصلنامۀ هفت شهر، 2(4)، 6-15.

https://www.sid.ir/paper/447913/fa

محمدی‌فر، یوسف، روستا، احمد، قره چه، منیژه، و محمدرضا حمیدی‌‌زاده (1395). ضرورت‌ها و پیامدهای برندآفرینی شهری و اثرات آن بر جذب گردشگر با تأکید بر نقش رضایت شهروندان ساکن. اولین همایش بین‌المللی اقتصاد شهری با رویکرد اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل، انجمن علمی اقتصاد شهری ایران، تهران.

https://civilica.com/doc/510631/

مهندسین مشاور برنامه‌ریز، شهرساز و معمار شهر و خانه (1391). طرح جامع شهر شهرکرد.

منوریان، علی، ابوئی اردکان، محمد، پورموسوی، محمود، و رحیمیان، اکبر (1392). مدل فرآیندی برندسازی شهری برای کلانشهرهای ایران. چشم‏انداز مدیریت شهری، 4(1)، 41-63.

https://jpap.sbu.ac.ir/article_94825.html

میتلن، دیانا، و ساترسویت، دیوید (1395). توانمندسازی شهروندان در سکونت‌گاه‌های تصرفی: دولت محلی، جامعۀ مدنی و کاهش فقر شهری (کیانوش ذاکرحقیقی، مترجم). وزارت مسکن و شهرسازی سازمان عمران و بهسازی شهری. (اثر اصلی منتشر شده در سال 2004).

نوریان، فرشاد، و آریانا، اندیشه (1391). تحلیل چگونگی حمایت قانون از مشارکت عمومی در بازآفرینی شهری (مطالعۀ موردی: میدان امام علی (عتیق) اصفهان). نشریۀ هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، 17(2)، 15-28.

https://doi.org/10.22059/jfaup.2012.30156

هودسنی، هانیه (1394). مدیریت بازآفرینی شهری با تأکید بر فرآیندهای حکمروایی محلی (نمونۀ موردی: شهر تهران) [رسالۀ دکتری شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس]. گنج.

https://ganj.irandoc.ac.ir//#/articles/2efd5a4258ca64b54094fa0307f3fb1e

References

Amini, S.H., & Ansari Mehiari, S. (2021). Urban branding as a stimulus for urban revitalization and regeneration. National Conference Towards Urban Planning And Knowledge-Based Architecture. Islamic Azad university research sciences branch, Tehran. https://sid.ir/paper/901341/fa [In Persian].

Asadi, D., & Rafiyan, M. (2017). Investigating factors affecting the regeneration of historical neighborhoods with an emphasis on the urban branding approach (Case example: Shiraz Sang Siah neighborhood). Haft Hesar Environmental Studies, 24(6), 5-14. https://hafthesar.iauh.ac.ir/article-1-566-fa.html [In Persian].

Ashworth, G., & Kavaratzis, M. (2009). Beyond the Logo: Brand management for cities. Journal Of Brand Management, 16(4), 520-532. https://link.springer.com/article/10.1057/palgrave.bm.2550133

Bahari, N., Aghazadeh, H., & Roshandel Arbatani, T. (2016). Designing a model of urban branding for the development of entrepreneurship (Case study: Shahresta garmi). Entrepreneurship Development Quarterly, 2(10), 221-240. https://doi.org/10.22059/jed.2017.238762.652280 [In Persian].

Christelle, B., & Damidavičiūtė, A. (2016). Urban regeneration in rio de janeiro favelas during the olympic games of 2016 [Master Thesis in Development & International, Aalborg University]. AAU Studenterprojekter. https://projekter.aau.dk/projekter/files/239530970/Master_Thesis_final.pdf

Consulting engineers, planners, urban planners and city and home architects. (2012). Shahrekord city master plan. [In Persian].

Dean, K., & Trillo, C. (2019). Assessing sustainability in housing led urban regeneration: Insights from a housing association in Northern England. Architecture_MPS, 15(2), 1-18. https://doi.org/10.14324/111.444.amps.2019v15i2.001

Farrokh Zenozi, A. (2001). The necessity of urban renewal. Haft Shahr Quarterly, 2(4), 6-15. https://www.sid.ir/paper/447913/fa [In Persian].

Fernández, D. B., Meethan, K. (2014). The relationship of city branding and tourist promotion: the case of plymouth (uk) and malaga (Spain). Athens Journal Of Tourism, 1(3), 217-226. https://doi.org/10.30958/ajt.1-3-4

Hodsney, H. (2014). Urban regeneration management with emphasis on local governance processes (Case example: Tehran city) [Doctoral thesis on urban planning, Tarbiat Modares University]. Ganj. https://ganj.irandoc.ac.ir//#/articles/2efd5a4258ca64b54094fa0307f3fb1e [In Persian].

Kavaratzis, M. (2008). Cities and their brands: Lessons from corporate branding. Place Branding And Public Diplomacy, 5(4-5), 229-239. https://link.springer.com/article/10.1057/pb.2008.3

Manourian, A., Abui Ardakan, M., Pourmosavi, M., & Rahimian, A. (2012). Urban branding process model for Iranian metropolises. Urban Management Perspective, 4(1), 41-63. https://jpap.sbu.ac.ir/article_94825.html [In Persian].

Mareeva, V.M., Ahmad, A.M., Ferwati, M.S., & Garba, S.B. (2022). Sustainable urban regeneration of blighted neighborhoods: The case of al ghanim neighborhood, doha, qatar. Sustainability, 14(6963), 1-25, 6963. https://doi.org/10.3390/su14126963

Mohammadifar, Y., Roosta, A., Qarache, M., & Mohammadreza H. (2015). Necessities and consequences of urban branding and its effects on tourist attraction with emphasis on the role of satisfaction of resident citizens. The First International Conference On Urban Economy (With The Approach Of Resistance Economy, Action And Practice), Scientific association of urban economics of Iran, Tehran. https://civilica.com/doc/510631/ [In Persian].

Mitlen, D., & Satterssweet, D. (2015). Empowering the city in squatter settlements: Local government, civil society and reducing urban poverty (K. Zakerhaghiqi, Trans.). Ministry of Housing and urban development, civil and urban improvement organization. (Original work published 2004). [In Persian].

Noorian, F., & Ariana, A. (2011). Analysis of how the law supports public participation in urban regeneration (Case study: Imam Ali Square (Atiq) Isfahan). Journal Of Fine Arts-Architecture And Urban Planning, 17(2), 15-28. https://doi.org/10.22059/jfaup.2012.30156 [In Persian].

Peerapun, W. (2018). Participatorv planning approach to urban conservation and regeneration in amphawa communitive. Thailand Asian Journal Of Environment Behavior Studies, 3(6), 147 – 155. https://doi.org/10.21834/aje-bs.v3i6.245

Peng, Y., Lai, Y., Li, X., & Zhang, X. (2015). An alternative model for measuring the sustainability of urban regeneration: The way forward. Journal Of Cleaner Production, 109(4), 76–83. https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2015.06.143/

Pourahmad, A., Keshavarz, M., Ali Akbari, I., & Hadaway, F. (2016). Sustainable regeneration of inefficient urban tissues under study: District 10 of Tehran. Amish Mohit Quarterly, 37(7), 194-167. https://sanad.iau.ir/Journal/ebtp/Article/986494 [In Persian].

Prilenska, V. (2012). City branding as a tool for urban regeneration: Towards a theoretical framework. Architecture And Urban Planning, 32(2), 23-34. https://doi.org/10.7250/aup.2012.002

Purwanti, A., & Genoveva. (2017). An evaluation of city branding to reinforce the city competitiveness s (A case study of Surabaya). Proceedings Of 63rd The IRES International Conference, Bangkok, Thailand. https://www.worldresearchlibrary.org/up_proc/pdf/696-149061424236-41.pdf

Rasouli, M., Hajizadeh Anari, H., Saidpour, S., Houshang, M. M., & Qobadi, H. (2023) Presentation of event-oriented regeneration strategies in worn-out urban tissues (Case study: Worn-out tissue of Sanandaj city). Sustainable Urban Development Quarterly, 4(1), 51-70. https://doi.org/10.22034/usd.2023.706525 [In Persian].

Ricciardelli, A, Raimo, N., Manfredi, F., & Vitolla, F. (2021). Sustainability of urban regeneration projects in resilient cities: A multiple case study. In 16th International Forum on Knowledge Asset Dynamics, Rome. http://hdl.handle.net/10419/246779

Rizzi, P., & Dioli, I. (2010). From strategic planning to city branding: Some empirical evidence in Italy. Revista De Turismo Y Patrimonio Cultural, 8(3), 39-49. https://doi.org/10.25145/j.pasos.2010.08.033

Shefaati, A., Valizadeh, R., Rahimi, A., & Panahi. (2022). An analysis of the role of smart urban development in the intermediate development of worn-out areas of Tabriz (Research sample: Tabriz Region 8). Geography And Environmental Planning, 33(1) 113-1. https://doi.org/10.22108/gep.2021.125940.1374 [In Persian].

Sobhani, N., Hekmat Nia, H., Fakhartazeh Yazdi, F., & Salmanzadeh, S. (2023). Evaluation of worn-out urban tissues with urban regeneration approach (Case study: Miandoab city). Human Geography Research Quarterly, 55(3) 115-138. https://doi.org/10.22059/jhgr.2022.332976.1008401 [In Persian].

Swayzi, A. (2023). Urban branding in the direction of recreating urban identity. The Second International Conference On Architecture, Civil Engineering, Urban Planning, Environment And Horizons Of Islamic Art In The Statement Of The Second Step Of The Revolution. Islamic art university of Tabriz. https://civilica.com/doc/1614445/ [In Persian].

Talen, E., Menozzi, S., & Schaefer, C. (2015). What is a great neighborhood? An analysis of APA’s top-rated places. Journal Of The American Planning Association, 81(2), 121–141. https://doi.org/10.1080/01944363.2015.1067573

Zare, M., Bandarabad, A., & Shahabian, P. (2021). Urban regeneration in the framework of urban development stimulating projects (Case: Seng Siah, Qala Mahmoud and harounieh neighborhoods in Shiraz, Kerman and Isfahan). Scientific Quarterly Of Urban Research And Planning, 12(47). 339-362. https://doi.org/10.30495/jupm.2022.28337.3918 [In Persian].

Zenker, S., & Rütter, N. (2014). Is satisfaction the key? The role of citizen satisfaction, place attachment and place brand attitude on positive citizenship behavior. Cities, 38(2), 11-17. https://doi.org/10.1016/j.cities.2013.12.009

Zhang, L., & Xiaobin Z. (2009). City branding and the olympic effect: A case study of Beijing. Cities, 26(2), 245-254. https://doi.org/10.1016/j.cities.2009.05.002

Analyzing Worn-Out Texture Regeneration from Urban Branding Perspective Using Structural Equation Modeling (SEM) (Case Study: Worn-Out Texture of Shahr-e-Kord)

Full Text

References

Volume 14, Issue 2 - Serial Number 53
May 2024
Pages 163-186

Files

History

Share

How to cite

Statistics

Analyzing Worn-Out Texture Regeneration from Urban Branding Perspective Using Structural Equation Modeling (SEM) (Case Study: Worn-Out Texture of Shahr-e-Kord)

Full Text

References

Volume 14, Issue 2 - Serial Number 53May 2024Pages 163-186

Files

History

Share

How to cite

Statistics

Volume 14, Issue 2 - Serial Number 53
May 2024
Pages 163-186