An Analysis of the Effects of Establishing Ecotourism Residence on Development of Rural Settlements (A Case Study of Radakan Village, Chenaran County)

Authors

1 Associate Professor, Geography & Rural Planning, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

2 - Ph.D. Student, Geography & Rural Planning, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

3 Ph.D. Student, Geography & Rural Planning, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

Abstract

The establishment of ecotourism residence in villages around large cities with historical and natural monuments has grown in recent years and is backed by relevant organizations. On the other hand, the problems of urbanization and the love of nature in human beings lead them into nature and quiet regions. Therefore, this is a good opportunity for the rural development through tourism and its services. This research particularly seeks to analyze the effects of establishing ecotourism residence on the development of rural settlements in the Radakan village, Chenaran County. This study is an applied research conducted in a descriptive-survey method. The population of the study consisted of residents of Radakan village (N = 3734). The sample size based on Cochran formula was 146 villagers which were randomly selected. The main tool for collecting the data and measuring the variables of the study is questionnaire. Validation (validity) indicators were evaluated and judged by 10 judges specializing in tourism studies.The reliability coefficient of the questionnaire was also confirmed by Cronbach's test (with a value of 0.91) at a high level. Data analysis was performed using SPSS software in factor analysis. The results of the research from the reduction of 37 variables indicate that 8 extracted factors accounts for 88.69% of the variance, indicating that factor analysis and the variables were satisfactory. Accordingly, the job creation factor that explains 21.65% of the 20 impact of the ecotourism residence includes the variables of direct and indirect employment, the expansion of employment opportunities for women, and creation of new employment opportunities. The factor of increasing the production and income with variance of 18.69 and local identity enhancement factor with the variance of 14.23 and the highest percentage, and the physicalarchitectural (with variance of 4.75) and socio-cultural factors (with variance of 3.12) have the least impact on the development of Radakan village through ecotourism residence. Besides, according to the results of single sample t-test, the fourth factor (boom in service sector) with the statistic 9.11 and the first factor (job creation) with the statistic 8.62, have had the greatest role.

Keywords

Main Subjects


مقدمه

حال که روند شهری‌شدن به‌‌تدریج در حال افول است و الگوی شهرگریزی دیده می‌شود و از سویی ارزش و اهمیت زندگی روستایی و بومی بیش‌ازپیش نمایان شده است، می‌باید بسترسازی خدمتی فضاهای روستایی به ‌گونه‌ای طراحی شود تا حضور گردشگران، زمینه را برای توسعة اقتصادی و اجتماعی آنها فراهم کند.

مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای نشان می‌دهد ارائه‌ندادن یا ارائة نامناسب خدمات اقامتی و رفاهی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی گردشگری کشور، به‌ویژه گردشگری روستایی است و مجموعة گردشگری را با مشکل مواجه کرده است؛ برای نمونه مطالعة وضعیت زیرساخت‌های گردشگری روستای تاریخی «ابیانه» - یکی از شناخته‌شده‌ترین روستاهای هدف گردشگری کشور - نشان می‌دهد ارائة نامناسب خدمات رفاهی و اقامتگاهی، مهم‌ترین ضعف گردشگری این روستا محسوب می‌شود (منافیان و دانشور عامری، 1393: 343). خوشبختانه با توجه به سابقة درخشان معماری در ایران (با وجود مداخلات گسترده و بدون چشم‌انداز در بافت‌ها و معماری روستایی که آسیب‌های جبران‌ناپذیری به پیکرة آن وارد کرده است)، هنوز هستند روستاهایی دارای بافتی همگن و هماهنگ با محیط و خانه‌هایی باصلابت و استوار که از روح سادگی در کنار عناصر مهم معماری برخوردارند. در این میان، تغییر نگرش مردم و درک اهمیت معماری دلنواز سنتی و بومی، زمینه را تا حد زیادی برای اقبال گردشگران به روستاها و استفاده از خانه‌های روستایی فراهم کرده است. این عوامل در کنار لزوم ارائة خدمات مناسب گردشگری در روستاها، کاهش درآمدهای کشاورزی، افزایش آگاهی جامعة روستایی از مزایای گردشگری و...، فضا را به سمت استفاده از خانه‌های قدیمی و سنتی سوق داده است؛ به طوری که امروزه شاهد مرمت و بازپیرایی خانه‌های روستایی و استفاده از آنها به منزلة اقامتگاه و واحد پذیرایی گردشگری هستیم (صلواتی و گهرویی، 1393: 50). این اقامتگاه‌ها از سوی سازمان متولی گردشگری کشور با عنوان «اقامتگاه بوم‌گردی» معرفی ‌شده است که خوشبختانه اهالی روستا و نیز گردشگران از آنها استقبال کرده‌اند.

هرچند ایجاد فضاهای اقامتی روستایی در سطح جهان از سابقة زیادی برخوردار است، اقامتگاه‌های بوم‌گردی، اصطلاحی است که طی چند سال اخیر در سطح گردشگری روستایی کشور رایج شده است و یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های توسعة گردشگری روستایی ‌به شمار می‌آید. بدون شک ایجاد و بسترسازی برای توسعة اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روستاها، آثار اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی بسیاری را در پی خواهد داشت و نتایج آن سراسر فضای جغرافیایی کشور را بهره‌مند خواهد کرد. در این راستا این مقاله می‌کوشد با بررسی نتایج اجتماعی و اقتصادی ایجاد اقامتگاه بوم‌گردی ارگ رادکان روستای تاریخی رادکان شهرستان چناران نشان دهد حفاظت و نگهداری آثار تاریخی روستایی و مرمت آنها و نیز استفادة درست از آنها، علاوه بر پاسداشت ارزش‌های معماری بومی و سنتی، زمینه را برای توسعة سکونتگاههای روستایی فراهم خواهد کرد.

 

 

 

پرسش‌های پژوهش

بر مبنای آنچه گفته شد، پرسش‌های پژوهش این است:

1-    ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی در سکونتگاه‌های روستایی به چه میزان منجر به توسعة سکونتگاه‌های روستایی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی خواهد شد؟

2-       ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی بر جذب گردشگر در روستای رادکان تأثیر داشته است؟

 

مبانی نظری پژوهش

طبیعت‌گرایی انسان

تا پیش از انقلاب صنعتی و ماشینی‌شدن جهان، انسان جزئی از طبیعت بود و رابطة بسیار نزدیکی با آن داشت (البته این نزدیکی در فرهنگ‌های مختلف شدت و ضعف دارد). دستیابی به آرامش واقعی، یکی از خواسته‌های همیشگی بشر بوده است. بدون شک بخش وسیعی از تلاش‌های علمی بشر و کشف رازهای ناگشودة جهان طبیعت برای دستیابی به امکاناتی است که آرامش و آسایش را برای انسان به ارمغان آورد. امروزه با وجود تمام رفاه و آسایشی که برای انسان معاصر در سایة امکانات و ... حاصل ‌شده، مشکلات جدیدی هم پیش روی او قرار گرفته و به ‌نوعی آرامش را از جامعه سلب کرده است. انسان متمدن امروزی به دلیل بهره‌برداری بی‌رویه از طبیعت و ماشین‌زدگی با مسائل فراوانی روبه‌رو شده است (خازنی و علی‌محمدی، ۱۳۹۴: 27)؛ فاصله‌گرفتن از زندگی روستایی و پیرو آن دوری انسان از طبیعت و مواهب آن و مواجهه با الگوهای معیشتی شهرنشینی و صنعتی، از ویژگی‌های زندگی امروز است. زندگی شهرنشینی که همواره با فشار، استرس، انواع آلودگی‌ها و بیماری‌های روحی - ‌روانی عجین شده، روزبه‌روز نیاز بازگشت به گذشته و زندگی به سبک سنتی را بیشتر کرده است (فرجی راد و احسانی، 1390: 63). محیط پاک و خرم روستاها با معماری دلنوازش، تأثیر شگرفی بر روح و روان افراد دارد.

 

بوم‌گردی و اکوتوریسم

در اواخر قرن 20 و در پی مطرح‌شدن موضوع توسعة پایدار روستایی، زمزمه‌هایی از واژة اکوتوریسم[1] (طبیعت‌گردی یا بوم‌گردی) به گوش رسید. در سال‌های اخیر تعریف اکوتوریسم همواره تغییر کرده (بوکلی[2]، 2009: 4) و کامل‌ترین آن تعریفی است که اتحادیة جهانی حفاظت (wcu) در کتاب «اکوتوریسم، اصول، تجربیات و سیاست‌ها» تألیف مگان اپلروود آورده است: سفری مسئولانه از نظر محیط‌ زیستی است که به‌ منظور لذت‌بردن از مناطق نسبتاً بکر طبیعی (و هرگونه ویژگی فرهنگی موجود در منطقه از گذشته و حال) ترتیب داده و باعث ترویج حفظ محیط‌ زیست می‌شود. در طول این سفر، گردشگران کمترین تأثیرات منفی را بر منابع طبیعی می‌گذارند و مردم بومی در سود حاصل از فعالیت‌های اجتماعی - اقتصادی شریک می‌شوند. برگزینندگان این نوع سفرها ترجیح می‌دهند سفرهایی را در دل مناطق طبیعی داشته باشند که آنها را به طبیعت نزدیک می‌کند (اپلروود، 1393: 17).

اکوتوریسم، ارزشمندترین شاخة طبیعت‌گردی است که قصد دارد به شیوة خردمندانه‌ای با کمترین اثر منفی بر طبیعت و فرهنگ منطقه، بیشترین فایده را برای آن داشته باشد (وود[3]، 2002: 7). این نوع گردشگری علاوه بر تعامل با جاذبه‌های طبیعی (رودخانه، کوهستان و...)، با زندگی و هنجار مردم محلی نیز در ارتباط است که خود نیز در تعامل با جاذبه‌های طبیعی است؛ از سوی دیگر طبیعت‌گردی، نوعی گردشگری است که در بسیاری از نقاط دنیا، فرصت‌های بی‌نظیری را برای توسعة روستایی فراهم کرده است (عنابستانی و همکاران، 1394: 64). یکی از ویژگی‌های اساسی اکوتوریسم، توجه ویژه به جوامع محلی در کنار حفظ و حراست از محیط طبیعی و آداب ‌و رسوم و فرهنگ آنهاست. در این راستا، توسعة اقامتگاههای بوم‌گردی از مؤثرترین ابزارهایی است که ضمن حفظ و رعایت اصول اساسی اکوتوریسم، نقش چشمگیری در توسعة جوامع محلی و مشارکت آنان در امور گردشگری دارد (زیپل[4]، 1998: 485).

 

اقامتگاه بوم‌گردی و تأثیر آن بر توسعة روستایی

از سال ۱۹۹۴ میلادی و در نخستین هم‌اندیشی بین‌المللی انجمن‌های تخصصی اکولوژ، نوع جدیدی از اقامتگاهها با نام «اقامتگاه بومی یا اکولوژ» به‌ صورت رسمی به دنیای گردشگری معرفی شد که در این نوع، ساختار اقامتگاه با هویت آن درهم‌تنیده بود. اقامتگاه‌های بوم‌گردی یا اکولوژ، اقامتگاه‌هایی هستند که در محیط‌های طبیعی و روستایی با رعایت سطح ممکن ضوابط زیست‌محیطی و به شکلی سازگار با معماری بومی و سیمای طبیعی منطقه برای اسکان و پذیرایی از گردشگران احداث‌ شدند یا خانه‌های تاریخی و قدیمی موجود در روستاها هستند که پس از مرمت به اقامتگاه تغییر کاربری دادند و ضمن بیشترین تعامل با جامعة محلی، زمینة حضور و اقامت طبیعت‌گردان را با کیفیتی پسندیده و تعریف‌شده در محیط‌های طبیعی و روستایی فراهم کردند (هاوکینز[5]، 2004: 244-219). براساس نخستین تعریف رسمی در سال ۲۰۰۲ میلادی، اقامتگاه بومی یا اکولوژ، امکانات اقامتگاهی گردشگری است که به معیارهای زیر پایبند است:

حفاظت از محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون؛ – ایجاد کمترین اثر بر محیط طبیعی اطراف اقامتگاه هنگام ساخت آن؛ – استفاده از معماری و مصالح بومی و داشتن بافت فرهنگی و فیزیکی خاص با توجه و هماهنگ با فرم، منظره و رنگ محیط؛ – بهره‌گیری از سیستم‌های آبرسانی پایدار و کاهش مصرف آب؛ – به‌کارگیری روش‌هایی برای بازیافت زباله‌های خشک و دفع دیگر انواع زباله بدون آسیب‌رسانی به محیط؛ – استفاده از انرژی‌های پایدار به روش‌های سنتی و به‌کارگیری انرژی‌های نو با بهره‌گیری از وسایل مدرن؛ – کار گروهی همراه با به‌کارگیری جامعة محلی؛ – ارائة کارگاه‌ها و برنامه‌های آموزشی ویژة کارکنان، گردشگران و مالکان اقامتگاه‌ها دربارة چگونگی حفاظت و برخورد با محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون؛ – همکاری با برنامه‌های پژوهشی در جهت برنامه‌ریزی توسعة پایدار محلی (جامز[6] و همکاران، 2002: 20).

هدف اصلی از ایجاد و توسعة اقامتگاه‌های بوم‌گردی دارای هویت و ساختار بومی، رسیدن به توسعة پایدار روستایی با ساماندهی و ارائة خدمات به گردشگران و طبیعت‌گردان است. اقامتگاه‌های بوم‌گردی فقط جنبة اقامتی ندارند؛ در آنها فعالیت‌های مختلفی همچون ارائة غذا و نوشیدنی بومی، ساخت، آموزش و فروش صنایع ‌دستی محلی، اجرای نمایش و موسیقی سنتی، برگزاری رویدادهای بومی و تورها و فعالیت‌های بوم‌گردی انجام می‌شود. مکان فیزیکی اقامتگاه به دلیل سبک معماری، مصالح ارگانیک به‌کاررفته، طراحی داخلی و مبلمان بومی آن نیز به منزلة اکوموزة بومی، بخشی از یک جاذبة گردشگری است. مهم‌ترین اصلی که در اقامتگاه بوم‌گردی رعایت می‌شود، مشارکت جامعة محلی در فعالیت‌های گردشگری است (هاوکینز، 2004: 244-219)؛ برای نمونه طرح‌های گردشگری روستایی در بوروبودور[7] و حومه‌اش در کشور اندونزی، نتیجة همکاری بین روستاییان، سازمان‌های غیردولتی محلی و راهنمایان گردشگری است که منجر به ارتقاء خدمات گردشگری به گردشگران و درنهایت توسعة روستایی شده است (فاطمه[8]، 2015: 567).

از آنجا که توسعة روستایی براساس گردشگری روستایی و اقامتگاه‌های بوم‌گردی در خط سیر بهره‌گیری از دانش بومی و با تکیه بر سنن مردم محلی صورت می‌پذیرد، اقامتگاه‌های بوم‌گردی ضمن احترام به دانش بومی روستاییان (که نتیجة تجارب ارزندة آنان طی قرون متمادی است)، خدمات گردشگری را که تقریباً یک‌سویه در شهرها ایجاد می‌شد، به دل روستاها می‌برد و به توسعة راستین آنها کمک می‌کند (هاوکینز، 2004: 244-219). از سویی نیز، ملزومات برنامه‌ریزی، توسعه و مدیریت بوم‌گردی عبارت‌اند از: مدیریت منابع پایدار و حفاظت از مناطق طبیعی. توسعة پایدار در امر بوم‌گردی مستلزم آن است که منابع طبیعی، فرهنگی و دیگر منابع حفظ شوند تا بدون قربانی‌کردن نیازهای آتی، منافع جامعة محلی را تأمین کنند (مسروری جنت و فلاحت، 1394: 25). بوم‌گردی به‌درستی بر مبنای مفهوم پایداری توسعه می‌یابد؛ زیرا فعالیت‌های بوم‌گردی با محیط زیست طبیعی، میراث تاریخی و الگوهای فرهنگی این مناطق در ارتباط است (تیموتی و تیه[9]، 2009: 35).

 

نمودار- 1: مدل مفهومی پژوهش

پیشینة پژوهش

سابقة طرح اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران به سال‌های 82 و 83 برمی‌گردد؛ زمانی که آقای مازیار آل داوود تصمیم گرفت اقامتگاهی را در روستای گرمه (اقامتگاه آتشوونی) از توابع شهرستان خوروبیابانک استان اصفهان برای پذیرایی از کویرنوردان و طبیعت‌گردان ایجاد کند. معروف‌ترین اقامتگاه‌های بوم‌گردی کشور در استان‌های فارس، هرمزگان، خوزستان، کرمان، اصفهان، سمنان، مازندران، گیلان و گلستان است که به جز یک مورد، خدمات بقیة آنها برای رقابت در عرصة بین‌المللی نیست. پراکنش جغرافیایی واحدهای اقامتی بوم‌گردی از بین بیش از
50 واحد نشان می‌دهد سهم اصفهان با بیش از 20 اقامتگاه بیش از سایر استان‌های کشور است (ادارة کل میراث فرهنگی و گردشگری خراسان رضوی، 1394).

پژوهش‌های انجام‌شده در زمینة بوم‌گردی به دو دستة کلی تقسیم می‌شوند: نخست، پژوهش‌هایی هستند که پژوهشگران داخلی و در سطح داخل کشور ایران انجام‌ داده‌اند؛ دستة دوم، پژوهش‌هایی‌ هستند که پژوهشگران در سایر کشورها انجام داده‌اند و به ‌اصطلاح با عنوان پژوهش‌های خارجی مطرح‌اند. در زیر هر دو دسته از پژوهش‌های داخلی و خارجی را معرفی می‌کنیم.

در بخش پژوهش‌های داخلی، به بعضی پژوهش‌ها در این زمینه اشاره می‌شود:

تولایی (1385) در مقاله‌ای با عنوان «بوم‌گردی با تأکید بر جاذبه‌های گردشگری استان گلستان»، درصدد ارائة مدلی برای تحقق بوم‌گردی پایدار است. تفویض کنترل تالاب‌های گمیشان، آلاگل و آجی‌گل با توجه به میزان شکنندگی و آسیب‌پذیری آنها به سازمان حفاظت از محیط زیست، مسیریابی دوبارة جادة اصلی تهران - مشهد با توجه به خسران‌های زیست‌محیطی که گردشگران در این گنجینة ملی ایجاد کرده‌اند و مجهزکردن جاذبه‌های طبیعی استان به‌ویژه پارک جهان‌نما به امکانات و تأسیسات گردشگری، ازجمله پیشنهاد‌های این مقاله است.

فرجی راد و احسانی (1390) پژوهشی با عنوان «بررسی تأثیر اقامتگاه‌های (خوشه‌سار بوم‌گردی) بر ارتقاء سطح زندگی جامعة محلی (با تأکید بر روستای گرمه و شیب‌دراز)» انجام دادند. نتایج پژوهش گویای آن است که وجود اقامتگاه‌های بومی در مناطق روستایی مدنظر باعث ارتقاء و بهبود کیفیت زندگی جامعة بومی شده که این امر یکی از ویژگی‌های اصلی اکوتوریسم است. یافته‌های پژوهش نشان‌دهندة آن است که سیاست‌های توسعة اکوتوریسم در ایران، نیازمند دقت در بسترسازی هماهنگ با نیازهای واقعی اکوتوریسم براساس اصول توسعة پایدار است؛ همچنین می‌باید برنامه‌ریزی‌هایی برای جلب مشارکت سرمایه‌گذاران بومی در مناطق اکوتوریستی انجام شود تا به جای سرمایه‌گذاری‌های کلان برای ساخت هتل‌های چندستاره در دل مناطق طبیعی و ایجاد تعارضات فرهنگی و معضلات زیست‌محیطی، با جلب مشارکت سرمایه‌گذاران بومی و هدایت آنها در مسیر درست، زیرساخت‌های مناسب توسعة اکوتوریسم فراهم شود.

نیک‌نژاد و همکاران (1392) در مقاله‌ای با عنوان «آثار زیست‌محیطی گردشگری با تأکید بر اکوتوریسم»، آثار مثبت و منفی زیست‌محیطی گردشگری طبیعی یا بوم‌گردی را بررسی کردند.

سرایی و قاسمی (1393) در مقاله‌ای با عنوان «بررسی وضعیت گردشگری و بوم‌گردشگری شهر ورزنه» با بهره‌گیری از مطالعات میدانی و فن SWOT دریافتند این منطقه می‌تواند با داشتن توانمندی‌ها و جاذبه‌های طبیعی و زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی همراه با مدیریتی یکپارچه، تبدیل به یکی از قطب‌های مهم بوم‌گردی شود.

مسروری جنت و فلاحت (1394) در مقاله‌ای با عنوان «نقش بوم‌گردی در توسعة پایدار اکولوژیک (نمونة موردی: بوم‌گردی در پارک جنگلی لویزان)»، بوم‌گردی را شاخصی با جهت‌گیری به‌ سوی پایداری اکولوژیک و توسعة شهر دانستند و آن را شناسایی و ارزیابی کردند.

عزت‌پناه و همکاران (1394) در مقاله‌ای با عنوان «امکان‌سنجی توسعة بوم‌گردی در شهرستان علی‌آباد کتول با مدل GIS و SWOT»، راهبرد مناسب توسعة کاربردی اکوتوریسم را در شهرستان علی‌آباد کتول واقع در استان گلستان بررسی کردند.

لطفی و همکاران (1394) با «سنجش نگرش مردم به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بوم‌گردی در منطقة کویری و بیابانی خوروبیابانک» به این نتیجه دست یافتند که بین توسعة کارآفرینی اکوتوریستی و میزان آموزش و آگاهی رابطة معنادار و همبستگی مثبتی (مستقیم) وجود دارد؛ بر این اساس با افزایش میزان آموزش و آگاهی، میزان کارآفرینی اکوتوریستی نیز در منطقة مدنظر توسعه و افزایش می‌یابد.

میرزادة کوهشاهی و دهقانی (1395) با «بررسی نقش پتانسیل‌های بوم‌گردی بندرعباس در جذب گردشگران» دریافتند این شهرستان از لحاظ منابع طبیعی، جذابیت‌های پیرامون و دسترسی، از وضعیت مناسبی برخوردار است؛ اما از نظر امکانات رفاهی گردشگران کمبودهایی دارد که لازم است دولت و بخش خصوصی برای رفع این کمبودها اقدام کنند.

در خارج از کشور نیز، پژوهشگران مختلفی به این موضوع توجه داشته‌اند که پژوهش‌های برخی از آنان در اینجا مطرح می‌شود:

تریجوس[10] و همکاران (2008) «شبکه‌های پشتیبانی برای گردشگری اجتماع - محور روستایی کاستاریکا» را بررسی کردند.

استونو روجرسون[11] (2011) نیز، پژوهشی را با عنوان «مدیریت منابع طبیعی و گردشگری اجتماع - محور: پناهگاه پرنده ناتا[12]، بوتسوانا» به انجام رساندند.

«تجزیه ‌و تحلیل شرایط موفقیت شرکت‌های گردشگری اجتماع- محور آرمسترونگ[13]» (2012)، یکی دیگر از پژوهش‌های پیشین است که شرایط موفقیت شرکت گردشگری اجتماع- محور[14] را از نظر گذرانده است.

«گردشگری، غذا و فرهنگ: گردشگری اجتماع - محور، مواد غذایی محلی و توسعة اجتماعی در پوندولند گیامپیکولی و کلیس[15]» (2012)، عنوان یکی دیگر از پژوهش‌های پیشین است.

سوریا و گورین[16] (2012) پژوهش خود را با عنوان «تولید سوغات در گردشگری اجتماع - محور و کاهش فقر در تایلند» به انجام رساندند.

همچنین لی، جانو یانگ[17] (2013) «مفهوم و اندازه‌گیری رفتار سازگار با محیط ‌زیست از دیدگاه گردشگران اجتماع - محور» را بررسی کردند.

کونتوجورجپلاس[18] و همکاران (2014)، پژوهشی را با عنوان «عوامل موفقیت در گردشگری اجتماع- محور در تایلند: نقش شانس، حمایت خارجی و رهبری محلی» انجام دادند.

 جعفر و همکاران (2015) در پژوهش خود با عنوان «جامعة محلی و توسعة گردشگری: مطالعة موردی: مقصد کوهستانی روستایی»، مسئلة آثار توسعة گردشگری را بررسی و مطالعه کردند.

ربکا[19] و همکاران (2015) در بررسی‌ نقش اقامتگاه‌های بوم‌گردی بر توسعة پایدار گردشگری کشور کنیا به این نتیجه رسیده‌اند که اکولوژها با افزایش آگاهی جوامع محلی و تغییر نگرش آنها و مسئولان دولتی به محیط طبیعی، در حفاظت از توانمندی‌های طبیعی و توسعة گردشگری مؤثرند و با توجه به هجوم گردشگران به مناطق طبیعی با ارائة خدمات اقامتگاهی از آسیب‌رساندن به آنها جلوگیری می‌کنند.

با توجه به مطالعة پیشینة پژوهش می‌توان نتیجه گرفت یکی از مهم‌ترین خط‌مشی‌های گردشگری که در دو دهة گذشته به‌ صورت جهانی به آن توجه شده، رشد فزایندة گرایش به کسب‌وکارهای کوچک گردشگری است. راه‌اندازی اکولوژها یا اقامتگاه‌های بوم‌گردی، از موفق‌ترین و پایدارترین این کسب‌وکارهاست که فرصت مناسبی را برای کسب‌وکارهای کوچک خانوادگی (خانواده‌محور) ایجاد می‌کند. در اقامتگاه‌های بوم‌گردی روابط مستقیم و متقابل میزبان و میهمان در خانه و املاک خانوادة گردشگرپذیر تحقق می‌یابد و این حضور و مشارکت از سوی خانواده برای تجربه و رضایت گردشگر و توسعة پایدار مقصد گردشگری و جامعة محلی، امری حیاتی است. در همین راستا، مقالة حاضر به دنبال بررسی نقش اقامتگاه بوم‌گردی در توسعة روستای رادکان است.

 

معرفی منطقة پژوهش

در شمال شرق کشور ایران، استان خراسان رضوی در شهرستان چناران و بخش مرکزی آن، روستایی با قدمتی به بلندای تاریخ به نام «رادکان»[20]قرار دارد. این روستا در فاصلة 75 کیلومتری شمال غربی مشهد مقدس و در دامنه‌های جنوبی سلسله‌جبال هزارمسجد و در حاشیة دشت کشف‌رود واقع شده است. رادکان روزگاری مرکز تاج‌گذاری شاهزادگان و پادشاهان، مرکز علم و صنعت و گردشگری و رقیب شهرهایی چون طوس بوده است. این روستا در دوران باستان و دورة اسلامی، یکی از 4 شهر مهم منطقة تاریخی طوس بوده است. برخی هم رادکان را تا پیش از سلطة مغول، مرکز خراسان دانسته‌اند که پس از برافتادن حکومت ایلخانیان در ولایات مختلف و تسلط و حاکمیت دولت سربداران تا مدت‌ها در دست امرای این دولت شیعه‌مذهب در خراسان بوده است. همین مرکزیت و امتیاز باعث شد هر گوشه و کنار این منطقه، نمودار دوره‌ای از تاریخ و بخشی از تمدن ایران‌زمین باشد. میل تاریخی و مهم رادکان که در فاصلة 2500 متری روستای فعلی رادکان واقع است، به همراه حمام تاریخی و خانه‌های قدیمی روستا، یادگاران تاریخ باشکوه این روستا هستند. براساس مدارک تاریخی و پژوهش‌های صورت‌گرفته، میل رادکان، اثر ریاضیدان، ستاره‌شناس و دانشمند بزرگ خراسان، حکیم خواجه ‌نصیرالدین طوسی است.

 

شکل- 1: موقعیت روستای تاریخی «رادکان» در استان و شهرستان چناران (استانداری خراسان رضوی)

 

این منطقه تا سال ۱۳۴۴ به‌ عنوان مرکز بخش در تقسیمات کشوری جایگاهی رفیع داشته، اما پس‌ از آن سیری قهقرایی را طی کرده است. جمعیت رادکان براساس سرشماری سال 1390، 3 هزار و 734 نفر با هزار و 4 خانوار بوده است.

در سمت شرق روستای رادکان و در ابتدای خیابان اصلی روستا، خانه‌ای تاریخی با قدمت یکصد ساله وجود دارد. این خانه پس از آنکه مالک آن را مرمت و بازپیرایی کرد، با مجوز اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌ دستی و گردشگری خراسان رضوی به اقامتگاه بوم‌گردی تبدیل شده است. خانه دو حیات اندرونی و بیرونی دارد. در حیات اندرونی، اسطبل و کبوترخانه و یک حوض کوچک قرار دارد و حیات بیرونی شامل اتاق‌های شاه‌نشین و اتاق‌های تابستانه، موزه، چایخانه و شربت‌خانه در نیم‌طبقة دوم و حوض بزرگ آب است. امکانات اقامتی این خانة تاریخی در حال حاضر عبارت‌اند از: ۱۲ اتاق نام‌گذاری‌شده با بروج نجومی شامل اتاق‌های شاه‌نشین (مجهز به سرویس بهداشتی) و اتاق‌های تابستانه، چایخانه و شربت‌خانه، غذاخوری، 11 چشمه سرویس بهداشتی ایرانی و فرنگی، حمام، کتابخانه و موزه.

    

شکل- 2: تصاویری از اقامتگاه بوم‌گردی ارگ رادکان (منبع: نگارنده، دی‌ماه 95)

 

آثار تاریخی و گردشگری روستای رادکان

گردشگری روستایی که در حال حاضر از رونق بسیار خوبی در سطح جهان برخوردار است، بیشتر در روستاهایی وجود دارد که از ظرفیت‌های تاریخی و طبیعی مناسبی بهره‌مند باشند. در این بخش، مهم‌ترین آثار تاریخی و طبیعی روستای رادکان چناران بررسی شده‌اند که در تصمیم‌گیری برای ایجاد اقامتگاه و مطالعات آن نقش مهمی داشته‌اند.

جدول- 1: آثار تاریخی و گردشگری روستای رادکان

نام آثار

توضیحات کوتاه

میل رادکان

این اثر تاریخی از مهم‌ترین آثار کهن کشور است که دستور ساخت آن را به خواجه نصیرالدین طوسی نسبت می‌دهند و از لحاظ مباحث نجومی، تعیین ظهر شرعی، پیدایش فصول، شروع نوروز و...، جایگاه و موقعیت بسیار ارزشمندی در بین متخصصان داخلی و خارجی دارد. این اثر تاریخی در تاریخ ۱۵/۱۰/۱۳۱۰ با شمارة ۱۴۶ در فهرست آثار ملی کشور ثبت‌ شده است.

مرغزار یا النگ رادکان

چمنزاری طبیعی بوده که به دلیل سرسبزی و زیبایی به «بهشت خراسان» شهرت داشته و محلی برای شکار و تفریح و نیز محل همایش‌ها، تجمعات و آموزش‌های نظامی و ارتش حکام و پرورش اسب درگذشته‌ها بوده است و رودخانة مهم «کشف‌رود» از آن می‌گذرد.

رودخانة رادکان

این رودخانه که از رشته‌کوههای هزارمسجد سرچشمه می‌گیرد و در ضلع شمالی روستا جریان دارد و باعث سیراب‌شدن دشت رادکان می‌شود، از آبی همیشگی برخوردار است که به همراه مناظر طبیعی اطراف خود، چشم‌انداز بسیار زیبایی را برای اهالی و گردشگران آن به ارمغان می‌آورد.

امامزاده ابراهیم

این بقعة مذهبی در ابتدای ورودی درة رودخانة رادکان از سمت روستا قرار دارد.

مسجد جامع رادکان

بنایی تاریخی - مذهبی که در حاشیة خیابان اصلی روستای «رادکان» واقع‌ شده است. این مسجد شامل یک شبستان ستون‌دار و حیاطی مستطیل‌شکل است. مسجد رادکان هیچ عنصر تزئینی ندارد و تنها کتیبة موجود در مسجد، مؤید بنیان آن در سال ۱۳۳۲ ه ق و مضمون این کتیبه دربارة وقفیات مسجد رادکان است.

حمام تاریخی رادکان

حمام رادکان مربوط به اوایل دورة قاجار در شهرستان چناران، بخش مرکزی، دهستان رادکان، مجاور روستای رادکان واقع ‌شده و در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۶ با شمارة ثبت ۲۲۲۹۹ به ‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

منبع: ادارة کل میراث فرهنگی خراسان رضوی، 1396

روش پژوهش

پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی - تحلیلی مبتنی بر پرسش‌نامه است. اطلاعات نظری کتابخانه‌ای است و اطلاعات مربوط به منطقة مدنظر با توزیع و تکمیل پرسش‌نامه و مصاحبه با مردم روستایی منطقة بررسی‌شده گردآوری شده است. واحد تحلیل در این پژوهش، فرد روستایی است و جامعة آماری پژوهش حاضر را خانوار روستای رادکان (ساکن در روستا یا مهاجرت‌کرده به شهر) در سال 1395 تشکیل داده‌ است. از مجموع هزار و 4 خانوار در روستای نمونه، با فرمول کوکران حجم نمونة 146 خانوار به ‌دست ‌آمده که در مرحلة بعد نسبت به سهم و حجم تعداد خانوار هر روستا، تعداد نمونه‌ها محاسبه شده است. این افراد با روش نمونه‌گیری تصادفی - طبقه‌ای انتخاب شده‌اند.

در این پژوهش، پس از تدوین پرسش‌نامه برای تعیین میزان اعتبار (روایی) شاخص‌های تهیه‌شده به منظور سنجش متغیرها، از اعتبار محتوا استفاده شد. برای این منظور، پرسش‌نامة اولیه را 10 نفر از داوران متخصص در حوزة مطالعات گردشگری ارزیابی و داوری و به لحاظ شکل و محتوا، نظرات خود را دربارة پرسش‌های پرسش‌نامه بیان کردند. براساس این ارزیابی، بعضی از پرسش‌ها حذف شدند و بعضی دیگر هم به لحاظ شکلی براساس نظرات داوران تغییر کردند. درنهایت، پرسش‌نامه برای آزمون پیشین آماده شد. برای تعیین میزان پایایی (برآورد همسانی یا ثبات درونی) پرسش‌نامه نیز از آزمون کرونباخ استفاده و مشخص شد ضریب آلفای کرونباخ (با رقم 91/0) در سطح بالایی قرار دارد.

داده‌های پیمایش پس از گردآوری، در نرم‌افزار SPSS بازبینی و تجزیه ‌و تحلیل شدند. پردازش داده‌ها در سطح توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت. در بخش توصیفی آماره‌های توزیع فراوانی، میانگین درصد فراوانی نسبی و تجمعی به کار رفت و در بخش استنباطی از تحلیل عاملی استفاده شد. تحلیل عاملی، روشی آماری است که هدف آن، خلاصه‌کردن داده‌هاست. این روش برخلاف رگرسیون چندگانه، تحلیل تمایزی یا همبستگی کانونی که در آن متغیر وابسته و مستقل وجود دارد، روشی هم‌وابسته است که در آن، همة متغیرها به ‌طور همزمان مدنظر قرار می‌گیرند. هدف از به‌کارگیری این روش، به‌دست‌آوردن وزن یا درجة اهمیت هر شاخص به‌ صورت کمّی و نیز استخراج شاخص‌های ترکیبی غیرهمبسته (عامل‌ها) است؛ به‌ بیان دیگر، هدف آن، کشف ساده‌ترین الگو از میان الگوهای مربوط به روابط میان متغیرهاست و به دنبال این مطلب است که آیا متغیرهای دیده‌شده را می‌توان بر پایة تعداد کمتری متغیر (عامل) به گونة وسیع و اساسی تبیین کرد یا نه (پورطاهری، 1389: 52).

 

 

 

 

 

جدول- 2: شاخص‌های پژوهش

ردیف

متغیر

منبع

1

ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم

تولایی، 1385

2

توسعة همکاری‌های محلی

مسروری جنت و فلاحت، 1394

3

زمینه‌سازی برای گردآوری اطلاعات در زمینة فرهنگ، آداب ‌و رسوم، فولکلور، هنرهای بومی و...

فرجی‌راد و احسانی، 1390

4

ایجاد فرصت‌های شغلی جدید

Stone & Rogerson, 2011

5

جذب منابع مالی

تولایی، 1385

6

حضور نخبگان در روستا

Suriya & Gruen, 2012

7

تنوع‌بخشی به تولیدات کشاورزی

سرایی و قاسمی، 1393

8

افزایش سطح آگاهی و اطلاعات مردم محلی

Jaafar, Bakri & Rasoolimanesh, 2015

9

شهرت بیشتر روستا

Trejos, Chiang & Huang, 2008

10

افزایش قیمت زمین و رونق معاملات ملک

فرجی راد و احسانی، 1390

11

هویت‌بخشی به روستا

Trejos, Chiang & Huang, 2008

12

تقویت باورها و احترام به دانش محلی‌ها

Giampiccoli & Kalis, 2012

13

بهبود الگوی معماری بومی

Kontogeorgopoulos, Churyen & Duangsaeng, 2014

14

گسترش فرهنگ استفاده از غذاهای سالم محلی

Stone & Rogerson, 2011

15

گسترش مشاغل خدماتی

تولایی، 1385

16

گسترش کارگاه و صنعت

عزت‌پناه و همکاران، 1394

17

ایجاد درآمد برای ساکنان

سرایی و قاسمی، 1393

18

توسعة بازارهای محلی

فرجی راد و احسانی، 1390

19

حفاظت از محیط ‌زیست و طبیعت

Lee, Jan & Yang, 2013

20

تشویق به استفاده‌نکردن از ظروف یک‌بارمصرف

مسروری جنت و فلاحت، 1394

21

کاهش بهره‌برداری بی‌رویة کشاورزی

Lee, Jan & Yang, 2013

22

افزایش نشاط گردشگران

Jaafar, Bakri & Rasoolimanesh, 2015

23

تأمین مالی برای زیرساختار

Rebecca, Rose & Bor, 2015

24

تقویت اعتمادبه‌نفس و باور توانایی‌های بومی

Giampiccoli & Kalis, 2012

25

گسترش فرصت‌های شغلی برای زنان

تولایی، 1385

26

افزایش حضور گردشگران داخلی و خارجی و ادراک مفهوم جهانی‌شدن

Armstrong, 2012

27

توسعة راه‌های ارتباطی

Suriya & Gruen, 2012

28

انجام مراسم مختلف محلی

فرجی راد و احسانی، 1390

29

استفاده از مصالح هماهنگ با طبیعت

نیک‌نژاد و همکاران، 1392

30

توجه به خانه‌های تاریخی و نگهداری از آنها

مسروری جنت و فلاحت، 1394

31

استفاده از معماری داخلی سادة محلی

فرجی راد و احسانی، 1390

32

تأمین مالی برای مناطق حفاظت‌شده

نیک‌نژاد و همکاران، 1392

33

افزایش امنیت

Giampiccoli & Kalis, 2012

34

جلوگیری از مهاجرت

Stone & Rogerson, 2011

35

برهم‌خوردن تعادل جمعیتی

Rebecca, Rose & Bor, 2015

36

ایجاد دوگانگی فرهنگی

Suriya & Gruen, 2012

37

گسترش ناهنجاری

سرایی و قاسمی، 1393

38

تنوع‌بخشی به منابع درآمدی

فرجی‌راد و احسانی، 1390

منبع: یافته‌های پژوهش، 1396

یافته‌های پژوهش

همان‌طور که در جدول زیر دیده می‌شود، 7/70 درصد از پاسخگویان مرد و 293 درصد زن هستند؛ از نظر سطح تحصیلات فقط 7/8 درصد پاسخگویان زیر دیپلم هستند و 6/45 درصد نیز مدرک لیسانس و بالاتر دارند. شغل
63 درصد افراد آزاد است و 37 درصد آنها شغل دولتی دارند. در این میان، 2/65 درصد از پاسخگویان در روستا و 8/34 درصد در شهر اقامت دارند (جدول 3). گفتنی است نفراتی که در حال حاضر در شهر ساکن‌اند، اهالی بومی روستای رادکان هستند که یا به‌ طور موقت ساکن شهر شدند یا بین شهر و روستا رفت‌وآمد دارند. در جدول (3)، ویژگی‌های توصیفی در زمینة ویژگی‌های دموگرافیک جامعة مدنظر دیده می‌شود.

جدول- 3: توزیع فراوانی پاسخ‌دهندگان براساس ویژگی‌های دموگرافیک

متغیر

محدوده

فراوانی

درصد

متغیر

محدوده

فراوانی

درصد

جنسیت

زن

27

3/29

تحصیلات

زیر دیپلم

8

7/8

مرد

65

7/70

دیپلم

42

7/45

محل زندگی

روستا

60

2/65

لیسانس

29

5/31

شهر

32

8/34

فوق ‌لیسانس و بالاتر

13

1/14

منبع: یافته‌های پژوهش، 1396

 

اولویت‌بندی شاخص‌های مرتبط با اقامتگاه‌های بوم‌گردی و تأثیر آنها بر توسعة روستای رادکان

دربارة متغیرهای مربوط به تأثیرگذاری اقامتگاه‌های بوم‌گردی بر توسعة روستای رادکان (براساس جدول 4) به ترتیب ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم، جذب منابع مالی، گسترش مشاغل خدماتی، گسترش کارگاه و صنعت و توسعة راه‌های ارتباطی، بیشترین تأثیر را بر توسعة روستای رادکان داشته‌اند؛ در مقابل، متغیرهای تأمین مالی برای مناطق حفاظت‌شده، افزایش نشاط گردشگران و گسترش ناهنجاری، کمترین میانگین تأثیرگذاری را به خود اختصاص داده‌اند. اولویت سایر متغیرها در جدول (4) آمده است.

جدول- 4: دیدگاه پاسخگویان دربارة میزان تأثیر متغیرهای مربوط به شکل‌گیری اقامتگاه‌های بوم‌گردی

متغیر

میانگین رتبه‌ای

انحراف معیار

ضریب تغییرات

رتبه

ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم

4.76

0.515

0.108

1

جذب منابع مالی

4.74

0.494

0.104

2

گسترش مشاغل خدماتی

4.69

0.463

0.099

3

گسترش کارگاه و صنعت

4.62

0.597

0.129

4

توسعة راه‌های ارتباطی

4.09

0.909

0.222

5

گسترش فرصت‌های شغلی برای زنان

4.05

0.673

0.166

6

شهرت بیشتر روستا

4.05

0.812

0.200

7

افزایش امنیت

4.04

0.531

0.131

8

تنوع‌بخشی به منابع درآمدی

4

0.572

0.143

9

زمینه‌سازی برای گردآوری اطلاعات دربارة فرهنگ و آداب ‌و رسوم

3.99

0.759

0.190

10

تأمین مالی برای زیرساخت‌ها

3.89

0.758

0.195

11

تنوع‌بخشی به تولیدات کشاورزی

3.82

0.651

0.170

12

افزایش قیمت زمین و رونق معاملات ملک

3.81

0.776

0.204

13

ایجاد فرصت‌های شغلی جدید

3.8

0.71

0.187

14

استفاده از مصالح هماهنگ با طبیعت

3.79

0.825

0.218

15

بهبود الگوی معماری بومی

3.79

0.701

0.185

16

جلوگیری از مهاجرت

3.7

1.182

0.319

17

افزایش سطح آگاهی و اطلاعات مردم محلی

3.49

0.691

0.198

18

حفاظت از محیط ‌زیست و طبیعی

3.46

0.836

0.242

19

توجه به خانه‌های تاریخی و نگهداری از آنها

3.21

0.954

0.297

20

هویت‌بخشی به روستا

3.18

0.52

0.164

21

تقویت باورها و احترام به دانش محلی‌ها

3.17

0.517

0.163

22

تقویت اعتمادبه‌نفس و باور توانایی‌های بومی

3.13

0.889

0.284

23

حضور نخبگان در روستا

3.07

0.756

0.246

24

تشویق به استفاده‌نکردن از ظروف یک‌بارمصرف، به‌ویژه در پذیرایی‌ها

2.95

0.498

0.169

25

انجام مراسم مختلف محلی

2.93

0.691

0.236

26

استفاده از معماری داخلی سادة محلی

2.92

0.767

0.263

27

کاهش بهره‌برداری بی‌رویة کشاورزی

2.87

0.815

0.284

28

توسعة بازارهای محلی

2.86

0.668

0.234

29

برهم‌خوردن تعادل جمعیتی

2.81

0.434

0.154

30

ایجاد دوگانگی فرهنگی

2.61

0.763

0.292

31

افزایش حضور گردشگران داخلی و خارجی و ادراک مفهوم جهانی‌شدن

2.51

0.772

0.308

32

ایجاد درآمد برای ساکنان

2.45

0.7

0.286

33

گسترش فرهنگ استفاده از غذاهای سالممحلی

2.38

0.667

0.280

34

تأمین مالی برای مناطق حفاظت‌شده

2.37

1.056

0.446

35

افزایش نشاط گردشگران

2.27

0.612

0.270

36

گسترش ناهنجاری

1.71

0.899

0.526

37

* مقیاس: 1 (بسیار کم)، 2 (کم)، 3 (متوسط)، 4 (زیاد) و 5 (بسیار زیاد)

 

تحلیل عاملی متغیرهای مرتبط با تأثیر اقامتگاه بوم‌گردی بر توسعة سکونتگاه‌های روستایی

در پژوهش حاضر آثار شناسایی‌شدة اقامتگاه بوم‌گردی بر توسعة روستای رادکان چناران براساس چند متغیر کلی ارائه می‌شود. بدین منظور از تحلیل عاملی به روش «تجزیة مؤلفه‌های اصلی» استفاده شد که هدف از انجام آن، رفع مشکل وابستگی درونی مجموعه‌ای از متغیرها و تلخیص آنها در چند مؤلفه یا عامل است (شریفی و خالدی، 1388: 202). در مرحلة انتخاب متغیرها با تشکیل ماتریس همبستگی، متغیرهایی که با هیچ ‌یک از متغیرهای دیگر هم‌بستگی ندارند، حذف می‌شوند. یکی از راه‌های بررسی وجود همبستگی بین متغیرها، مقدار آمارة KMO است که دامنة آن از ۰ تا ۱ در نوسان است؛ چنانچه مقدار این آماره بیش از ۷۰/۰ باشد، همبستگی‌های موجود برای تحلیل عاملی مناسب هستند (غیاثوند، 1387: 229). جدول (5)، معیار KMO و نتایج آزمون بارتلت را نشان می‌دهد.

جدول- 5: نتایج آمارة KMO و آزمون بارتلت دربارة آثار اقامتگاه بوم‌گردی بر توسعة روستای رادکان

مقدار KMO

آزمون بارتلت

درجة آزادی

سطح معناداری

0.874

632.589

435

0.000

منبع: یافته‌های پژوهش، 1395

 

با توجه به جدول، مقدار آمارة KMO برابر با 874/0 است که تأییدکنندة تحلیل عاملی و بیان‌کنندة مناسب‌بودن آن است؛ همچنین نتایج آزمون کرویت بارتلت نیز در سطح صفر معنادار است (sig<0/01)؛ به این مفهوم که بین متغیرها همبستگی معناداری وجود دارد. در این پژوهش، مقدار شاخص کفایت نمونه‌برداری[21] برابر با 874/0 است که نشان‌دهندة کفایت نمونه‌گیری است. همچنین میزان مجذور کای کرویت بارتلت 589/632 است که با درجة آزادی 435 در سطح معناداری صفر حاکی از مناسب‌بودن داده‌هاست و بر این اساس داده‌ها برای تحلیل عاملی کاربرد دارند. درمجموع از میان 35 مؤلفة بررسی‌شده با توجه به ملاک کیسر، هشت عامل استخراج (جدول 6) و پس از چرخش عاملی به روش Varimax، آثار اقامتگاه‌های بوم‌گردی در هشت عامل دسته‌بندی و عوامل نیز با توجه به ماهیت متغیرها نام‌گذاری شدند. این هشت عامل حدود 69/88 درصد آثار اقامتگاه‌های بوم‌گردی را تبیین می‌کنند. 11 درصد از واریانس باقی‌مانده مربوط به سایر متغیرهایی است که در این پژوهش پیش‌بینی ‌نشده بود.

در جدول (6)، مقدار ویژه و درصد واریانس و درصد واریانس تراکمی متناظر با تمام عواملی نشان داده‌ شده است که مقادیر ویژة آنها بیشتر از 1 بوده است.

جدول- 6: عوامل استخراج‌شده، مقادیر ویژه و درصد تبیین واریانس آنها از مجموعة شاخص‌ها

عوامل

مقادیر ویژة اولیه

مجموع مجذورات بار عاملی
پیش از دوران

مجموع مجذورات بار عاملی
پس از دوران

جمع کل

درصد واریانس

درصد تجمعی واریانس

جمع کل

درصد واریانس

درصد تجمعی واریانس

جمع کل

درصد واریانس

درصد تجمعی واریانس

1

6.061

21.646

21.646

6.061

21.646

21.646

4.354

15.561

15.561

2

5.234

18.694

40.340

5.234

18.694

40.340

3.840

13.715

29.276

3

3.985

14.232

54.572

3.985

14.232

54.572

3.791

13.539

42.815

4

2.898

10.348

64.921

2.898

10.348

64.921

3.484

12.444

55.259

5

2.666

9.521

74.441

2.666

9.521

74.441

3.028

10.815

66.074

6

1.763

6.298

80.739

1.763

6.298

80.739

2.454

8.764

74.838

7

1.330

4.751

85.490

1.330

4.751

85.490

2.308

8.242

83.080

8

1.175

3.197

88.687

1.175

3.197

88.687

1.850

5.607

88.687

منبع: استخراج‌شده از پرسش‌نامه؛ Extraction Method: Principal Component Analysis

 

جدول زیر، بارهای عاملی 8 عامل باقی‌مانده را پس از چرخش نشان می‌دهد. با توجه به میزان همبستگی هریک از شاخص‌ها و نتیجة تحلیل عاملی روی 37 شاخص، 8 عامل به‌ منزلة آثار اصلی شناسایی ‌و امکان نام‌گذاری آنها فراهم شد. در ادامه متغیرهای بارگذاری‌شده در عوامل هشت‌گانة این پژوهش را می‌توان به شرح زیر تحلیل و نام‌گذاری کرد.

جدول- 7: بارهای عاملی عوامل هشت‌گانة اثرگذار بر توسعة روستایی از طریق اقامتگاه بوم‌گردی

ردیف

متغیر

بار عاملی

شماره / نام عامل

مقدار ویژه

درصد واریانس تبیین‌شده

1

ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم

0.950

عامل اول:

اشتغال‌زایی

6.061

21.646

2

گسترش فرصت‌های شغلی برای زنان

0.910

3

ایجاد فرصت‌های شغلی جدید

0.793

4

گسترش کارگاه و صنعت

0.914

عامل دوم:

افزایش تولید و درآمد

5.234

18.694

5

جذب منابع مالی

0.933

6

تنوع‌بخشی به تولیدات کشاورزی

0.820

7

ایجاد درآمد برای ساکنان

0.558

8

شهرت بیشتر روستا

0.895

عامل سوم:

تقویت هویت محلی

3.985

14.23

9

زمینه‌سازی برای گردآوری اطلاعات دربارة فرهنگ، آداب‌ و رسوم، هنرهای بومی و...

0.861

10

هویت‌بخشی به روستا

0.708

11

تقویت باورها و احترام به دانش محلی‌ها

0.691

12

انجام مراسم مختلف محلی

0.632

13

گسترش فرهنگ استفاده از غذاهای سالم محلی

0.554

14

گسترش مشاغل خدماتی

0.926

عامل چهارم:

رونق‌بخش خدمات

2.898

10.348

15

تنوع‌بخشی به منابع درآمدی

0.867

16

افزایش قیمت زمین و رونق معاملات ملک

0.802

17

توسعة بازارهای محلی

0.600

18

حفاظت از محیط ‌زیست و طبیعی

0.736

عامل پنجم:

زیست‌محیطی

2.666

9.521

19

تشویق به استفاده‌نکردن از ظروف یک‌بارمصرف، به‌ویژه در پذیرایی‌ها

0.658

20

کاهش بهره‌برداری بی‌رویة کشاورزی

0.612

21

افزایش سطح آگاهی و اطلاعات مردم محلی

0.739

عامل ششم:

بهبود نگرش و
آگاهی جامعه

1.763

6.298

22

تقویت اعتمادبه‌نفس و باور توانایی‌های بومی

0.691

23

حضور نخبگان در روستا

0.661

24

افزایش حضور گردشگران داخلی و خارجی و ادراک مفهوم جهانی‌شدن

0.567

25

توسعة راه‌های ارتباطی

0.911

عامل هفتم:

کالبدی - معماری

1.330

4.751

26

تأمین مالی برای زیرساخت‌ها

0.852

27

استفاده از مصالح هماهنگ با طبیعت

0.765

28

بهبود الگوی معماری بومی

0.756

29

توجه به خانه‌های تاریخی و نگهداری از آنها

0.722

30

استفاده از معماری داخلی سادة محلی

0.614

31

افزایش امنیت

0.887

عامل هشتم:

اجتماعی - فرهنگی

1.175

3.197

32

جلوگیری از مهاجرت

0.741

33

برهم‌خوردن تعادل جمعیتی

0.578

34

ایجاد دوگانگی فرهنگی

0.569

35

تأمین مالی برای مناطق حفاظت‌شده

0.498

36

افزایش نشاط گردشگران

0.437

37

گسترش ناهنجاری

0.496

منبع: یافته‌های پژوهش، 1395

 

 

شکل- 3: مدل حاصل از تحلیل عاملی تأثیر اقامتگاه‌های بوم‌گردی بر توسعة سکونتگاه‌های روستایی

منبع: یافته‌های پژوهش، 1396

 

بنا بر یافته‌های به‌دست‌آمده از تحلیل عاملی، عوامل اصلی تأثیرگذار بر توسعة پایدار روستایی به‌ واسطة ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی به ترتیب عبارت‌اند از:

عامل اشتغال‌زایی با واریانس 65/21 (ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم، گسترش فرصت‌های شغلی برای زنان، ایجاد فرصت‌های شغلی جدید)؛

عامل افزایش تولید و درآمد با واریانس 69/18 (گسترش کارگاه و صنعت، جذب منابع مالی، تنوع‌بخشی به تولیدات کشاورزی، ایجاد درآمد برای ساکنان)؛

عامل تقویت هویت محلی با واریانس 23/14 (شهرت بیشتر روستا، زمینه‌سازی برای گردآوری اطلاعات دربارة فرهنگ، آداب ‌و رسوم، فولکلور، هنرهای بومی و...، هویت‌بخشی به روستا، تقویت باورها و احترام به دانش محلی‌ها، انجام مراسم مختلف محلی، گسترش فرهنگ استفاده از غذاهای سالم محلی)؛

عامل رونق‌بخش خدمات با واریانس 35/10 (گسترش مشاغل خدماتی، تنوع‌بخشی به منابع درآمدی، افزایش قیمت زمین و رونق معاملات ملک، توسعة بازارهای محلی)؛

عامل زیست‌محیطیبا واریانس 52/9 (حفاظت از محیط ‌زیست و طبیعی، تشویق به استفاده‌نکردن از ظروف یک‌بارمصرف به‌ویژه در پذیرایی‌ها، کاهش بهره‌برداری بی‌رویة کشاورزی)؛

عامل بهبود نگرش و آگاهی جامعهبا واریانس 3/6 (افزایش سطح آگاهی و اطلاعات مردم محلی، تقویت اعتمادبه‌نفس و باور توانایی‌های بومی، حضور نخبگان در روستا، افزایش حضور گردشگران داخلی و خارجی و ادراک مفهوم جهانی‌شدن)؛

عامل کالبدی - معماری با واریانس 75/4 (توسعة راه‌های ارتباطی، بهبود الگوی معماری بومی، استفاده از مصالح هماهنگ با طبیعت، توجه به خانه‌های تاریخی و نگهداری از آنها، استفاده از معماری داخلی سادة محلی)؛

عامل اجتماعی - فرهنگی با واریانس 12/3 (افزایش امنیت، جلوگیری از مهاجرت، برهم‌خوردن تعادل جمعیتی، ایجاد دوگانگی فرهنگی، گسترش ناهنجاری، افزایش نشاط گردشگران).

گفتنی است عوامل کالبدی - معماری و اجتماعی - فرهنگی با توجه به میزان واریانس تبیین‌کنندة کمّی که به نسبت سایر عوامل دارند، کمترین تأثیر را بر توسعة پایدار روستایی (به ‌واسطة ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی) داشته‌اند.

در ادامه برای بررسی میزان عوامل مؤثر بر توسعة روستای رادکان به ‌واسطة شکل‌گیری اقامتگاه‌های بوم‌گردی (متغیرهای مؤثر بر هر عامل با هم ترکیب) و با توجه به نرمال‌بودن متغیرهای پژوهش از آزمون T تک‌نمونه‌ای استفاده‌ شده است؛ بنابراین میانگین محاسبه‌شدة عوامل هشت‌گانه با میانگین فرضی 3 سنجش و ثابت می‌شود میانگین واقعی نظر کل پاسخگویان از 3 بیشتر و در حد بالاست و با توجه به میزان معناداری به‌دست‌آمده که برای تمام ابعاد کمتر از 05/0 است، این ابعاد معنادار و ‌تعمیم‌دادنی به ‌کل جامعه است؛ همچنین حد بالا و پایین تمام عوامل مثبت بوده است؛ بدین معنا که میانگین جامعه در این ابعاد بیش از مقدار مورد آزمون است؛ این نتیجه گویای این است که در روستای رادکان، عوامل بررسی‌شده در افزایش توسعة روستا ناشی از گردشگری بوم‌گردی نقش بسیار مثبتی دارند؛ از این بین، عامل چهارم (رونق‌بخش خدمات) با آمارة 11/9 و عامل اول (اشتغال‌زایی) با آمارة 62/8، بیشترین نقش را داشته‌اند (جدول 8).

 

 

جدول- 8: بررسی نقش عوامل استخراج‌شده از تحلیل عاملی در توسعة روستای رادکان (آزمون T تک‌نمونه‌ای)

متغیرهای پژوهش

آمارة t

میانگین

انحراف معیار

میزان معنادار

اختلاف میانگین

95% Confidence Interval of the Difference

Lower

Upper

عامل اول: اشتغال‌زایی

8.619

3.347

0.556

0.000

0.35

0.268

0.427

عامل دوم: افزایش تولید و درآمد

8.027

3.263

0.452

0.000

0.26

0.198

0.328

عامل سوم: تقویت هویت محلی

5.575

3.198

0.489

0.000

0.20

0.128

0.268

عامل چهارم: رونق‌بخش خدمات

9.113

3.237

0.359

0.000

0.24

0.186

0.289

عامل پنجم: زیست‌محیطی

5.417

3.185

0.470

0.000

0.18

0.117

0.252

عامل ششم: بهبود نگرش و آگاهی جامعه

6.585

3.173

0.362

0.000

0.17

0.121

0.225

عامل هفتم: کالبدی - معماری

6.254

3.211

0.466

0.000

0.21

0.145

0.278

عامل هشتم: اجتماعی - فرهنگی

3.052

3.083

0.373

0.003

0.08

0.029

0.136

منبع: یافته‌های پژوهش، 1396

 

نتیجه‌گیری و پیشنهادها

ماشینی‌شدن زندگی شهری و مسائل و مشکلات ناشی از آن باعث گرایش مردم به استفاده از فضاهای طبیعی و بومی شده است که با فرهنگ و جغرافیای آنها انطباق دارد. بسیاری از روستاها، به‌ویژه روستاهای برخوردار از چشم‌اندازهای متنوع گردشگری، در اواخر هفته و تعطیلات، شاهد حضور گردشگرانی هستند که مایل‌اند فارغ از هیاهوی زندگی پرتلاطم شهری، لحظاتی را در فضای آرام روستاها به سر برند که با حقیقت سرشت آدمی نزدیکی بیشتری دارد. حضور گردشگران در این دسته از روستاها، فرصت مغتنمی است تا علاوه بر فراهم‌‌آمدن امکانات مورد نیاز آنها، سطح خدمات روستایی افزایش یابد و بستر توسعة روستایی از طریق اقتصاد گردشگری شکل گیرد؛ البته باید فضای روستا را به‌ گونه‌ای مدیریت کرد تا کمترین آسیب متوجه محیط ‌زیست آنجا شود و رشد و تعالی پایدار آنها را دربرداشته باشد.

نگاهی از سر تأمل به روستاهای گردشگرپذیر نشان می‌دهد تاکنون آن‌طور که باید خدمات گردشگری (رفاهی، پذیرایی، اقامتی و...) در آنها ارائه نشده است؛ به همین دلیل ماندگاری گردشگران در روستا، اندک است و گاه محیط‌ زیست آن نیز آسیب می‌بیند. این عامل به‌ طور یقین دو طرف (گردشگر و جامعة میزبان) را تا حد زیادی ناخرسند نگه می‌دارد و همچنین منطبق‌نبودن تقاضای گردشگری با خدمات ارائه‌شده از سوی جامعة محلی، آسیب‌های زیست‌محیطی زیادی را بر پیکرة این نوع روستاها وارد می‌کند.

در پژوهش حاضر آثار شناسایی‌شدة اقامتگاه بوم‌گردی بر توسعة روستای رادکان چناران براساس چند متغیر بررسی شده است. با توجه به نظرسنجی انجام‌شده به ترتیب ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم، جذب منابع مالی، گسترش مشاغل خدماتی، گسترش کارگاه و صنعت و توسعة راه‌های ارتباطی، مهم‌ترین آثار شکل‌گیری اقامتگاه بوم‌گردی در روستای رادکان بوده‌اند؛ در مقابل، متغیرهای تأمین مالی برای مناطق حفاظت‌شدۀ فرهنگی، افزایش نشاط گردشگران و گسترش ناهنجاری، کمترین میانگین تأثیرگذاری را به خود اختصاص داده‌اند.

در ادامه برای تحلیل آثار شناسایی‌شدة اقامتگاه بوم‌گردی بر توسعة روستای رادکان براساس چند متغیر کلی، از تحلیل عاملی به روش «تجزیة مؤلفه‌های اصلی» استفاده شد. با توجه به مقدار آمارة KMO (874/0) مشخص شد تحلیل عاملی برای این آزمون مناسب است؛ همچنین نتایج آزمون کرویت بارتلت نیز در سطح صفر معنادار است (sig<0/01)؛ به این مفهوم که بین متغیرها، همبستگی معناداری وجود دارد؛ بنابراین پس از چرخش عاملی به روش Varimax، آثار اقامتگاه‌های بوم‌گردی در هشت عامل دسته‌بندی شدند. این هشت عامل درمجموع حدود 69/88 درصد آثار اقامتگاه‌های بوم‌گردی را تبیین می‌کنند. عوامل اصلی تأثیرگذار بر توسعة پایدار روستایی به ‌واسطة ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی عبارت‌اند از:

عامل اشتغال‌زایی که 65/21 درصد اثرگذاری اقامتگاه بوم‌گردی را تبیین می‌کند و شامل متغیرهای ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم، گسترش فرصت‌های شغلی برای زنان و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید است؛

عامل افزایش تولید و درآمد با واریانس 69/18 و عامل تقویت هویت محلی با واریانس 23/14، بیشترین درصد اثرگذاری اقامتگاه بوم‌گردی را بر توسعة روستای رادکان تبیین می‌کنند؛

این نتایج با یافته‌های سرایی و قاسمی (1393)، تولایی (1385) و فرجی راد و احسانی (1390) همسوست.

در مقابل، عوامل کالبدی - معماری با واریانس 75/4 و اجتماعی - فرهنگی با واریانس 12/3، کمترین تأثیر را بر توسعة پایدار روستایی (به ‌واسطة ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی) داشته‌اند.

در ادامه با توجه به نتایج آزمون T تک‌نمونه‌ای، حد بالا و پایین تمام عوامل مثبت بوده است؛ بدین معنی که میانگین جامعه در این ابعاد بیش از مقدار مورد آزمون است؛ این نتیجه گویای این است که در روستای رادکان عوامل بررسی‌شده در افزایش توسعة روستا ناشی از گردشگری بوم‌گردی نقش بسیار مثبتی دارند؛ عامل چهارم (رونق‌بخش خدمات) با آمارة 11/9 و عامل اول (اشتغال‌زایی) با آمارة 62/8، بیشترین نقش را داشته‌اند.

نتایج پژوهش نشان می‌دهد حضور گردشگران در روستای مدنظر باعث ارتقاء زندگی جامعة محلی شده است. ایجاد شغل‌های مرتبط با گردشگری، زمینة جلوگیری از مهاجرت مردم روستا را به شهرهای بزرگ فراهم می‌سازد. تلاش برای توزیع عادلانة درآمد و روند درست افزایش درآمدهای حاصل از گردشگری در منطقه، در پیشگیری از آثار منفی گردشگری در منطقه ازجمله رقابت‌های ناسالم و بروز اختلافات محلی نقش مهمی را ایفا می‌کند.

از دیگر نتایج این پژوهش، تأثیر رونق گردشگری در منطقه بر حضور فعال زنان در فعالیت‌های اجتماعی، به‌ویژه تولید صنایع دستی بومی است. ایجاد انگیزه در زنان برای مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی مرتبط با گردشگری، از دیگر آثار مثبت رونق گردشگری در این روستا بوده است.

به طور کلی در زمینه‌های اقتصادی و زیست‌محیطی، مردم دیدگاه مثبتی به آثار این متغیرها داشته‌اند؛ برای نمونه مردم نگرش مثبتی به نقش بوم‌گردی در افزایش درآمد ساکنان یا حفظ گونه‌ها و جانوران بومی داشته‌اند که درنتیجه باعث به‌وجودآمدن نگرش مثبتی به آیندة بوم‌گردی در میان ساکنان و این امر به صورت غیرمستقیم باعث حمایت جامعة محلی از بوم‌گردی شده است. همچنین نکتة جالب توجه این پژوهش آن است که آثار اجتماعی بوم‌گردی، برای نمونه نقش بوم‌گردی در ایجاد همبستگی میان ساکنان یا افزایش توانمندی محلی، به صورت مستقیم بر متغیر حمایت از بوم‌گردی اثر گذاشته و باعث شده است مردم با توجه به درنظرگرفتن آثار مثبت اجتماعی بوم‌گردی، از این امر استقبال کنند.



[1] Ecotourism

[2] Buckley

[3] Wood

[4] Zeppel

[5] Hawkins

[6] James

[7] Borobudur

[8] Fatimah

[9] Timothy & Teye

[10]Trejos

[11] Stone, & Rogerson

[12] Nata bird

[13]Armstrong

[14] CBTEs

[15] Giampiccoli & Kalis

[16] Suriya, & Gruen,

[17] Lee, Jan, & Yang

[18]Kontogeorgopoulos

[19] Rebecca

[20] Radkan

[21] Kaiser-Meyer-Olkin of Sampling Adeqeacy (KMO)

   1- اپلروود، مگان، (1393)، اکوتوریسم، اصول، تجربیات و سیاست‌ها، مترجم: نگار قدیمی، نشر افکار، چاپ اول، تهران، 112.
   2- ادارة کل میراث فرهنگی و گردشگری خراسان رضوی، (1396)، آرشیو آثار تاریخی و فرهنگی شهرستان چناران، مشهد.
   3- ازکیا، مصطفی و غفاری، غلامرضا، (1392)، توسعة روستایی با تأکید بر جامعة روستایی ایران، نشر نی، چاپ اول، تهران، 328.
   4- استانداری خراسان رضوی، (1395)، آخرین تقسیمات کشوری شهرستان چناران، مشهد.
   5- اکرامی، غلامرضا، (1389)، رازهای معماری روستایی، مجلة مسکن و محیط روستا، دورة 29، شمارة 131، تهران، 50-27.
   6- پورطاهری، مهدی، (1389)، کاربرد روش‌های تصمیم‌گیری چندشاخصه در جغرافیا، انتشارات سمت، چاپ اول، تهران، 232.
  7- تولایی، سیمین، (1385)، بوم‌گردی با تأکید بر جاذبه‌های گردشگری استان گلستان، فصلنامة پژوهش‌های جغرافیایی، دورة 38، شمارة 58، تهران، 113.
  8- حجازی‌زاده، زهرا؛ رجائی ریزی، محمدعلی و حسینی امینی، حسن، (1392)، شناخت نقاط قوت و ضعف توسعة گردشگری روستایی (مطالعة موردی: اکوموزة روستایی ابیانة اصفهان)، مجلة برنامه‌ریزی و توسعة گردشگری، سال 2، شمارة 5، بابلسر، 76-50.
  9- خازنی، شیلا و علی‌محمدی، پریسا، (۱۳۹۴)، معماری طبیعت‌گرا با رویکرد انسان و محیط، کنفرانس بین‌المللی عمران، معماری و زیرساخت‌های شهری،چاپ اول، تبریز، 38-26.
https://www.civilica.com/Paper-ICICA01-ICICA01_0734.html
10- سرایی، محمدحسین و قاسمی، نرگس، (۱۳۹۳)، بررسی وضعیت گردشگری و بوم‌گردشگری شهر ورزنه، اولین همایش بین‌المللی علمی‌راهبردی توسعة گردشگری جمهوری اسلامی ایران، چالش‌ها و چشم‌اندازها، پژوهشگاه گردشگری جهاد دانشگاهی، چاپ اول، مشهد،40-24.
https://www.civilica.com/Paper-BCIT01-BCIT01_159.html
11- شریفی، محمدامین و خالدی، کوهسار، (1388)، اندازه‌گیری و تحلیل سطح توسعة مناطق روستایی در استان کردستان با استفاده از روش‌های تحلیل عاملی و تاکسونومی عددی، اقتصاد کشاورزی و توسعه، دورة 17، شمارة 67، تهران، 202-179.
12- صلواتی، مرتضی و گهرویی، شبنم، (1393)، بررسی نقش فرهنگ و طبیعت در شکل‌گیری معماری اکولوژیک مسکن روستای ابیانه، چهارمین کنفرانس بین‌المللی توسعة پایدار و عمران شهری، مؤسسة آموزش عالی دانش‌پژوهان، چاپ اول، اصفهان، 66-49.
https://www.civilica.com/Paper-NCSDUS04-NCSDUS04_046.html
13- عزت‌پناه، بختیار، نخعی، مهدیه و خداداد، مهدی، (۱۳۹۴)، امکان‌سنجی توسعة بوم‌گردی در شهرستان علی‌آباد کتول با مدل GIS و SWOT، اولین همایش ملی پیشرفت‌ها و چالش‌ها در علوم، مهندسی و فناوری، مؤسسة عالی علوم و فناوری خوارزمی، چاپ اول، شیراز، 58-44.
https://www.civilica.com/Paper-SETCONF01-SETCONF01_031.html
14- عنابستانی، علی‌اکبر، عنابستانی، زهرا و رومیانی، احمد، (1394)، گردشگری خانه‌های دوم روستایی تحولی در روابط شهر و روستا در ایران، نشر جهانی، چاپ اول، بجنورد، 228.
15- غیاثوند، احمد، (1387)، کاربرد آمار و نرم‌افزار SPSS در تحلیل داده‌ها، نشر متفکران، چاپ اول، تهران، 282.
16- فرجی راد، عبدالرضا و اسحانی، افشانه، (1390)، بررسی تأثیر اقامتگاههای محلی (خوشه‌سار بوم‌گردی) بر ارتقاء سطح زندگی جامعة محلی) با تأکید بر روستای گرمه و شیب‌دراز، فصلنامة جغرافیایی سرزمین، دورة 8، شمارة 30، تهران، 77-63.
17- لطفی، صدیقه، رمضان‌زادة لسبوئی، مهدی و ابراهیمیان، مهناز، (1394)، سنجش نگرش مردم نسبت به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بوم‌گردی (منطقة کویری و بیابانی خوروبیابانک)، مجلة برنامه‌ریزی و توسعة گردشگری، سال 6، شمارة 21، بابلسر، 76-54.
18- مسروری جنت، ندا و فلاحت، محمدصادق، (۱۳۹۴)، نقش بوم‌گردی در توسعة پایدار اکولوژیک (نمونة موردی: بوم‌گردی در پارک جنگلی لویزان)، اولین کنفرانس تخصصی معماری و شهرسازی ایران، مؤسسة عالی علوم و فناوری حکیم عرفی شیراز، چاپ اول، شیراز، 34-19.
https://www.civilica.com/Paper-AAUC01-AAUC01_271.html
19- منافیان، هدا و دانشورعامری، ژیلا، (1393)، مطالعة کمبودهای خدماتی گردشگری روستای ابیانه از دید گردشگران، مجلة تحقیقات اقتصاد و توسعة کشاورزی ایران، دورة 45، شمارة 2، تهران، 350-343.
20- میرزادة کوهشاهی، مهدی و دهقانی، امید، (1395)، بررسی نقش پتانسیل‌های بوم‌گردی بندرعباس در جذب گردشگران، پژوهش‌نامة فرهنگی هرمزگان، دورة 11، شمارة 2، بندرعباس، 24-6.
21- نیک‌نژاد، مریم، مهدوی، علی و کرمی، امید، (1392)، آثار زیست‌محیطی گردشگری با تأکید بر اکوتوریسم، کنفرانس ملی مخاطرات محیط‌زیست، چاپ اول، لرستان (خرم‌آباد).
https://www.civilica.com/Paper-CEZ01-CEZ01_059.htm
22- Armstrong, R., (2012). An analysis of the conditions for success of community based tourism enterprises, ICRT Occasional Paper, No 21, Pp 1-52.
23- Buckley, R., (2009). Ecotourism: Principles and practices, CABI, Tourism Text, 1st Ed, 368,‏ https://books.google.com/books?id=qRzHNJgEiBEC.
24- Fatimah, T., (2015). The impacts of rural tourism initiatives on cultural landscape sustainability in Borobudur area, Procedia Environmental Sciences, No 28, Pp 567-577.
25- Giampiccoli, A., & Kalis, J. H., (2012). Tourism, Food, and Culture: CommunityBased Tourism, Local Food, and Community Development in Mpondoland, Culture, Agriculture, Food and Environment, Vol 34, No (2), Pp 101-123.
26- Hawkins, D. E., (2004). A protected areas ecotourism competitive cluster approach to catalyse biodiversity conservation and economic growth in Bulgaria, Journal of Sustainable Tourism, Vol 12, No 3, Pp 219-244.
27- Jaafar, M., Bakri, N. M., & Rasoolimanesh, S. M., (2015). Local community and tourism development: A study of rural mountainous destinations, Modern Applied Science, Vol 9, No 8, Pp 399-410.
28- James, G., Hosier, A., & Woo, G., (2002). Using Cluster-Based Economic Strategy to Minimize Tourism Leakages [Z], Research Report Submitted to Global Economic Develop-ment Practice (GEDP), San Francisco, California, Pp 1-59.
29- Kontogeorgopoulos, N., Churyen, A., & Duangsaeng, V., (2014). Success factors in community-based tourism in Thailand: The role of luck, external support, and local leadership, Tourism Planning & Development, Vol 11, No 1, Pp 106-124.
30- Lee, T. H., Jan, F. H., & Yang, C. C., (2013). Conceptualizing and measuring environmentally responsible behaviors from the perspective of community-based tourists, Tourism Management, No 36, Pp 454-468.
31- Rebecca, Ch., Rose, B., & Bor, T., (2015). Eco-Lodges, a Future for Sustainable Tourism in Kenya, Journal of Tourism, Hospitality and Sports, No 8, Pp 37-41.
32- Stone, M. T., & Rogerson, C. M., (2011). Community-based natural resource management and tourism: Nata bird sanctuary, Botswana, Tourism Review International, Vol 15, No 1-2, Pp 159-169.
33- Suriya, K., & Gruen, C., (2012). Souvenir production in community-based tourism and poverty reduction in Thailand, The Empirical Econometrics and Quantitative Economics Letters, Vol 1, No 1, Pp 1-4.
34- Timothy, D., & Teye, V., (2009). Tourism and the lodging sector, Butterworth-Heinemann/Elsevier, 1st Ed., New York, United State of America, 270.
35- Trejos, B., Chiang, L. H. N., & Huang, W. C., (2008). Support networks for community-based tourism in rural Costa Rica, The Open Area Studies Journal, Vol 1, No 1, Pp 16-25.
36- Wood., (2002). Megan Epler: Ecotourism, principles, practices & policies for sustainability/ UNEP, 1st Ed., University of Minnesota, United State of America, 61. https://books.google.com/books?id=TaAsAQAAMAAJ.
37- Zeppel, H., (1998). Tourism and Aboriginal Australia, Tourism Management, Vol 19, No 5, Pp 485-488.