یونس غلامی؛ محسن شاطریان؛ محمدرضا بسحاق؛ معصومه جهانی
چکیده
طرح مسئله: امروزه بیشتر فضاهای عمومی شهری و خیابان‌ها به دلیل افزایش بی‌رویة وسایل نقلیه و وابستگی الگوی زندگی شهری به آنها به‌شدت زیر سلطة ماشین درآمده و همین امر موجب بروز مشکلات فراوانی در مسائل ...
بیشتر
طرح مسئله: امروزه بیشتر فضاهای عمومی شهری و خیابان‌ها به دلیل افزایش بی‌رویة وسایل نقلیه و وابستگی الگوی زندگی شهری به آنها به‌شدت زیر سلطة ماشین درآمده و همین امر موجب بروز مشکلات فراوانی در مسائل شهری شده است؛ ازجمله افزایش آلودگی‌های زیست‌محیطی، کاهش سلامت عمومی، افزایش هزینه‌های تعمیر و نگهداری و... ؛ به همین دلیل طرح‌های پیاده‌مداری به‌مثابة راه‌حلی برای کاهش این مشکلات در دستورکار قرار گرفته است. خیابان امام خمینی شهر دزفول، یکی از خیابان‌های اصلی و مهم شهر با میزان تردد سواره و پیادة زیاد است و همین امر موجب بروز مشکلات ترافیکی در این قسمت شده است.
هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی امکان اجرای طرح پیاده‌محوری بافت مرکزی شهر دزفول ازنظر ابعاد حمل‌ونقل و دسترسی است.
روش: روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی است و داده‌های به‌دست‌آمده با پرسش‌نامة پژوهشگرساخته گرد‌آوری شده است. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون T تک‌نمونه‌ای در برنامة SPSS و همچنین روش مدل‌سازی معادلات ساختاری با نرم‌افزار Amos استفاده شده است.
نتایج: در سنجش اجرای طرح از بُعد حمل‌ونقل با توجه به داده‌های به‌دست‌آمده از آزمون T، سطح معناداری یا sig، زیر 0.05 بود؛ به همین دلیل این طرح از بعد حمل‌ونقل قابلیت اجرای مطلوب را ندارد و اجرای آن مشکلاتی را درزمینة حمل‌ونقل به دنبال دارد.
نوآوری: نوآوری این مقاله درزمینة مقایسة دو جامعه با بهره‌گیری از مدل‌های ساختاری است که امکان اصلاح مدل را دربردارد.
