محمدحسین سرائی؛ شیرین مهره کش
دوره 5، شماره 3 ، پاییز 1394، ، صفحه 63-84
چکیده
یکی از مهمترین مسائل گریبان گیر بافتهای شهری مسئله فرسودگی است که در مناطق تاریخی و قدیمی شهرها محسوستر است. مبحث شاخصشناسی بافتهای فرسوده و تعیین میزان فرسودگی در راستای ساماندهی اینگونه ...
بیشتر
یکی از مهمترین مسائل گریبان گیر بافتهای شهری مسئله فرسودگی است که در مناطق تاریخی و قدیمی شهرها محسوستر است. مبحث شاخصشناسی بافتهای فرسوده و تعیین میزان فرسودگی در راستای ساماندهی اینگونه بافتها اهمیت ویژهای دارد. همچنین مشارکت ساکنین در فرآیند ساماندهی، در اجرا و موفقیت طرحها مؤثر است. شهر اصفهان به‌عنوان سومین کلان‌شهر ایران؛ دارای 21/2280 هکتار (حدود 11%) بافت فرسوده است. منطقه 3 اصفهان به‌عنوان بافت تاریخی با مساحت قریب 300 هکتار بافت فرسوده، موردمطالعه این پژوهش است. این پژوهش ازنظر هدف تحقیق کاربردی- توسعهای و روش آن توصیفی- تحلیلی است و درروند تحلیلها از «فرآیند تحلیل سلسلهمراتبی»استفاده‌شده است. در راستای جمعآوری اطلاعات برخی از شاخصها و همچنین سنجش میزان تمایل ساکنین محلات به مشارکت در ساماندهی محله؛ علاوه بر برداشتهای میدانی و تهیه نقشههای مربوطه، با توجه به حجم نمونه به‌دست‌آمده از فرمول کوکران، 262 پرسشنامه در سطح محلات موردمطالعه توزیع گردید. هدف پژوهش، رتبهبندی و اولویتبندی محلات ازنظر میزان فرسودگی و تعیین جایگاه تمایل ساکنین به مشارکت در فرآیند ساماندهی است. بدین منظور، شاخصهای جدیدی در این زمینه مورد ارزیابی قرارگرفته است. نتایج حاکی از آن بود که از میان 6 معیار اصلی، معیار کالبدی، ساختمانی، زیستمحیطی، اقتصادی، اجتماعی و خدماتی به ترتیب بیشترین تأثیر را درزمینه فرسودگی بافت محلات شهری داشتهاند. همچنین نتایج حاصل نشان میدهد که محلات جویباره و احمدآباد به ترتیب حائز رتبه یک و هشت ازنظر میزان فرسودگی و محلات احمدآباد و نقشجهان به ترتیب بیشترین و کمترین تمایل به مشارکت در ساماندهی را دارا میباشند.
